Deception (Voltooid)

Deception deel 42

Ik weet niet hoelang ik daar zat maar ik hoorde mijn gebonk op de deur en hoorde mijn moeder roepen. Even leek ik wakker geschud te worden. Ik hoorde weer gebonk. IK stond op en deed de kraan dicht. Ik moest mij snel vermannen.

"Mama ik kom zo", zei ik met een onvast stem. IK moest mij schakelen. Ik moest iets doen.
Ik leek even de kluts kwijt. IK keek even om mij heen. Het scheermesje pakte ik van de grond en legde het weg.

Ik deed een handdoek over mij heen en stapte uit de douchte. Mama keek mij vragend aan. Zij zag ook dat mijn ogen rood waren. Mijn wallen waren dik.

Benti wat is er? Vroeg ze bezorgd." Niets mama"." Ik ben gewoon op" zei ik." Ik mis papa zo" zei ik en ik kreeg een brok in mijn keel. Op dit moment miste ik hem ook meer dan ooit. Ze trok mij naar zich toe en knuffelde mij. " Lieverd, ga je omkleden". "We praten straks wel" zei ze op een hele lieve zachte stem." Je moet eerst wat eten".

Ze liet los en ik liep door naar mijn slaapkamer. Ik besloot om Zakia te bellen maar ze nam niet op. Ik wilde met haar praten.........Ik zuchtte en gooide de telefoon op mijn bed.

Ik kleedde mij snel om in mijn pyjama. "Ik hoorde mijn telefoon gaan". "Ik keek en het was Jalil. Ik zag nu dat hij meerdere keren heeft gebeld. Ik wilde ook niet terugbellen. Ik moest iets vinden om van hem af te zijn.

Ik stond op en bleef heen en weer lopen. Ik wreef over mijn gezicht.
Ik keek even in de spiegel en ik wist het ineens meteen. Waarom heb ik hier niet eerder aan gedacht? IK keek weer in de spiegel en glimlachte naar mezelf. Dit is het, MY WAY OUT.

IK kreeg een goed gevoel over mij heen. Een soort van hoop, een uitweg en ik voelde mij ineens heel sterk.
Ik pakte de foto van papa en gaf het een kusje. Ik keek naar buiten maar ik zag zijn auto gelukkig niet meer.

Ik liep naar binnen en schreeuwde Goedenavond luitjes"

Het was stil en iedereen keek mij verward aan. Mijn moeder begon te lachen. Wat is er? Vroeg ik vrolijk. "Nou" zei Jihane. "Mijn moeder dacht dat je in een depressie zat of zo" zei ze. Hind had het al over een burn-out, zei ze lachend. "We moesten heel lief voor je zijn en je komt vrolijk naar beneden" zei ze weer. " Of er is niets aan de hand of je bent gek ik in je hoofd." Hind begon te lachen en we schaterden het uit.

We hebben heerlijk gegeten en de meiden ruimden op. Ondanks dat ik vrolijk was, probeerde ze mij toch de rust te geven. Mama heeft blijkbaar goed op ze ingepraat. Ik en mama zetten nog thee op en bleven wat kletsen. Ik ging daarna naar boven en belde Zakia weer op.
Lieverd, heb je tijd om even langs te komen? vroeg ik." Ik wil even met je praten" zei ik. "Tuurlijk. Maar ik blijf dan slapen" zei ze. Kun je mij morgen heel vroeg dan op het station afzetten? Vroeg ze op een lieve smekende toon. "Mohcine haalt mij op om naar werk te gaan". " dat Is goed lieverd", zei ik. "Ik wil ook vroeg naar mijn werk" zei ik weer.

"Oké babe" zei ze. "Ik pak mijn spullen en ik laat mijn zusje mij afzetten". Prima, tot zo.

Ik liet mij op het bed vallen en ik begon te lachen.
Ik leek wel gek, gestoord maar ik voelde mij juist heel sterk. Ik had dit met hem meegemaakt en overleefd. Hij gaat mij niet kapot maken. Nooit, dat gebeurt niet. Hij kan het krijgen hoe hij het wil. Ik was er zo klaar mee. Helemaal klaar met hem.

Even twijfelde ik. Ik dacht aan de woorden van Anas. Ik dacht weer aan het moment en moest toch weer even slikken. De angst kwam weer om hoog en ik kreeg kippenvel. Hij gaat over lijken. Nee, zei ik tegen mezelf. Ik heb niets te verliezen.

Ik verplaatste snel mijn gedachten naar mijn vader. Ik heb hem teleurgesteld maar hij houdt van mij en Allah houdt van mij. Papa zal mij vergeven. Ik voel het gewoon............ Allah staat mij ook bij, zei ik tegen mezelf..........Dat moet haast wel.

Het idee dat ik er een einde aan wil maken om hem.........Ik zuchtte..........Ik schudde het weer los. Ik moet het vergeten. Ik stopte het weg en wilde er niet meer over nadenken. Ik had nog maar één doel voor ogen en dat is van Jalil afkomen. Ik wist denk ik hoe en het gaf mij macht.

IK leek mezelf weer terug te vind. Ik was niet van plan om nog te huilen maar ik moest hier mee dealen. Ik moet koste wat het kost hem uit mijn leven krijgen. Hij had mij zo ver bijna..............Ik voelde mij al schuldig dat ik aan zelfmoord dacht. Sinds ik hem ken bega ik de enen zonde na de andere. Hij brengt mij tot ideeën waar ik nooit heb aandacht en laat staan dat ik erachter stond. Ik wilde een abortus plegen en nu bijna weer zelfmoord. Hij is de duivel..........Mijn duivel.

Ik lag zo op mijn bed en ik hoorde iemand kloppen. Ik ging rechtop in bed en ik zag Zakia binnenkomen. Ik glimlachte en ze keek mij vragend aan. Ik zag haar haar wenkbrauwen fronsen. Ik vloog om haar nek en groette haar. Ze knuffelde mij en keek mij heel verward maar tegelijk blij aan. "Jij hebt zin", zei ze lachend.

"Nou zin niet, maar het gaat beter met mij" zei ik." Ik weet wat ik moet doen" zei ik weer. "Lieverd ik kan je even niet volgen" zei ze. Ik moet van Jalil af.
Valt hij je nog lastig? Vroeg ze verbaasd. Ik knikte. Ook al ben je het kind verloren? Vroeg ze weer. Ik knikte weer. Ze keek mij nu heel doordringend aan. Waarom? Ben je niet duidelijk geweest? Vroeg ze weer.

Mijn ogen werden vochtig en ik stond weer op breken. Lieverd, wat is er aan de hand? Vroeg ze bezorgd.

Ik slikte en wendde mijn blik. Alles kwam weer even terug. Ik zag hem weer voor mij en ik voelde mij weer smerig.
Rima, wat is het? Vroeg ze angstig.

Ik schraapte mijn keel. " Hij heeft mij vandaag verkracht" zei ik
WAT!!!! Schreeuwde ze..........Waar? Ik zuchtte in zijn appartement. "Trut wat deed je daar? Ben je gestoord of zo? siste ze mijn kant uit.
Hij stond op schoolplein en ik Moest met hem mee, zei ik.

IK zuchtte weer.......IK kon niet anders zei ik en er glipte weer een traan weg.

"Lieverd, je moet aangifte gaan doen" zei ze. "Dit kan echt niet". "Hij moet hier verantwoording voor leggen". Klootzak, schemata....... Ze stond op en keek mij aan. Wat denkt hij wel. "Rima, Je moet echt aangifte aandoen" zei ze op een harde toon. Ik bleef haar aankijken.

Dat jij nog rustig bent. "Ik had een pistool gepakt en de gast doodgeschoten" zei ze boos.
Ik bleef haar aankijken en zei niets. "Rima, Zeg het tegen Anas". Ik schudde met mijn hoofd........

"Wollah, je bent gek geworden" zei ze.

Ik keek haar nu boos aan. IIK ZEG HET EN DAN? Wat doet Anas? . Hij vermoordt hem en mij erbij. "En mijn moeder". Hoe zal zij mij nog aankijken? . "Hij heeft je verkracht, jij kon er niets aan doen", schreeuwde ze haast.

IN ZIJN HUIS, siste ik. Wat moest ik daar? Denk je dat de politie mij gaat geloven? . Ik heb geen bewijs. "Ik was zwanger van hem". Het zal zijn woord zijn tegen die van mij...........

Ze keek mij aan en was even stil. "Vuile schemata", zei ze en ging naast mij zitten. Ze omhelsde mij en hield mij stevig vast. Lieverd, het spijt mij zo. Wat een klootzak......Ze duwde mij iets weg en keek mij aan. "Allah vergeet niemand. Hij wordt gestraft".

Ik knikte en ik omhelsde haar weer. We beleven even zo zitten.

Ze liet los en keek mij weer aan. Wat ga je nu doen? Dit kan zo niet doorgaan, zei ze. IK keek haar. "Ik ga contact leggen met zijn vrouw" zei ik op een serieuze toon. JE GAAT WAT..................zei ze geschrokken.

Ja, noem mij maar gek. "ik zorg dat we vrienden worden en ik kom alles over hem te weten" zei ik vastberaden.
Ze bleef mij aankijken. Waar solliciteer je naar? Vroeg ze. JE DOOD.............

Ik glimlachte......
"Wollah je speelt met vuur" zei ze. "Hij maakt je af"." Ik heb niets meer te verliezen" zei ik op een serieuze toon.

"Ik moet van hem afkomen zonder dat ik aan een schandpaal wordt genageld"................