Deception (Voltooid)

Deception deel 37

Nicole liep even binnen en ik keek haar aan met mijn betraande ogen.

Is alles oké Rima? Vroeg ze. Het is niet wat je denkt zei ik snikkend. IK stond op en veegde mijn tranen weg. Lieverd, kan iets voor je doen. Wil je er over praten. Ik schudde met mijn hoofd.

Rima, als er iets tussen jullie speelt wil ik het weten. IK heb niets met hem zei ik en hij is gescheiden zei ik snel. Dat vroeg ik niet, zei ze weer. Maak je geen zorgen, zei ik. Rima ik maak mij zorgen om jou? Zei ze lief.

"Er zit geen verbod op maar ik wil het weten". We werken met meerdere collega's en praatjes gaan heel snel op een schoolplein" zei ze. "Het spijt mij" zei ik........

Ze zuchtte........."Je weet dat je bij mij altijd binnen kan lopen" zei ze." Ik weet het" zei ik. Ze liep op mij af en gaf mij een knuffel. "Ik heb alle tijd". "Als je wilt praten, dan loop je binnen" zei ze op een lieve toon. Ik kinkte en zei verder niets...........

Ik probeerde mij weer te vermannen. Ik liep naar de wastafel en waste mijn gezicht. Ik keek haar weer aan. Gaat het weer? Vroeg ze. Ja bedankt. "Ik ga zo naar huis". Ze knikte en liep daarna naar buiten.

De rest van de dag leek wel een zombie. Ieder keer als ik het nummer van Jalil zag verstijfde ik. Ik kon zijn stem al niet meer horen...Ya ra bi, help mij. Help mij van hem af te komen.

Ik werd de volgende dag ook wakker met hoofdpijn. Ik had vandaag met Jalil afgesproken. Ik had helemaal geen zin om hem te zien maar ik moest in mijn rol blijven. Het is vreemd als je iemand op wie je dacht verliefd te zijn binnen een half jaar kan haten. Ergens wil ik hem niet haten maar ik wil gewoon niets meer met hem te maken hebben. Hij is het NIET voor mij. Ik moest weer aan Nadim denken. Ya ra bi, ik heb er een puinzooi van gemaakt.

Het huisbezoek had ik in half uurtje afgrond en rond kwart over 4 reed ik al richting zijn huis.

Rond kwart voor 5 stond ik voor appartement geparkeerd. Ik liep naar boven en moeste even diep in en uit ademen. Hier is het allemaal gebeurd. Hier ben ik maagdelijkheid vervoeren en hier ben ik ook zwanger geworden. Ik werd weer misselijk van die gedachte....

Ya Aallah vergeef mij. Ik stond bij de deur en ik wilde niet naar binnen. Het is net of er lood in mijn schoenen zat. Ik kon geen stap zetten. Ik zuchtte nu en deed deur toch open. IK hoorde muziek op de achtergrond. Hij zong ook mee. Hij was dus blijkbaarvin een goed humeur.

Ik deed mijn schoenen uit legde mijn tas en liep richting de woonkamer. Hij had de tafel al gedekt en van alles al neergelegd. Hij keek mij aan en zette een grote glimlach op. "Salam" zei ik. "Het ziet er heel mooi uit" zei ik met een brok in mijn keel. Hij liep op mij af en knuffelde mij aan. "Voor mijn prinsesje, dat ze goed mag eten" zei hij op een lieve toon. Heb je honger"? Vroeg hij. "Ja een beetje" zei ik.

IK liep naar de keuken waste mijn handen. Ik voelde zijn handen om mijn middel. Hij drukte mij tegen zich aan. mijn hart stond bijna stil. Ik was verstijfd. " Ik heb je gemist, zei hij met een hese stem. Hij schoof mijn haren opzij en kuste mijn nek. IK kreeg het benauwd. Het laatste wat ik nu wilde is met het bed induiken.

Ik maakte mij voorzichtig los van zijn greep." Jalil, laten we gaan eten" zei ik.
Hij draaide mij om. Hij begon mij te zoenen. "IK heb je nodig", zei hij. Wollah, ik heb je gemist.
Jalil we moeten gaan eten." Ik heb niet zoveel tijd" zei ik weer. We hebben genoeg tijd, zei hij op een hese stem. "IK wil eerst eten" zei ik. Hij zuchtte..............en liet mij los.

We zaten al bijna uur aan tafel en hij bleef mij aankijken. Ik probeerde steeds een nieuw onderwerp te bespreken. Alles om tijd te doden en hoopt heel snel dat het half 7 zou worden." Je maakt mij gek" zei hij.