Deception (Voltooid)

Deception deel 5

Het was inmiddels dinsdagochtend. Heel vroeg in de ochtend. Ik kon ook niet echt slapen. Ik droomde van mijn vader en dit had ik wel vaker maar nu was het anders. Ik wist het niet. Een vreemd gevoel in mijn buik dat ik niet kon plaatsen.
Ik zuchtte.......het zullen wel de zenuwen zijn.

Mijn koffer was al ingepakt. Ik koos ook echt voor een koffer. Een grote zelfs. Het was maar voor 8 dagen maar het leek of in naar de andere kant van de wereld ging. Ik vond het ook best eng. Het was de eerste keer dat ik zonder mijn moeder en mijn zusjes op vakantie zou gaan. Ook de eerste keer zonder papa.

Mijn telefoon ging en ik zag dat Zakia belde." Sahbti, waar blijf je" zei ze op een geïrriteerde toon. "We wachten al een half uur buiten" zei ze. "Oh sorry, ik kom zo naar buiten" zei ik weer.

Ik liep naar beneden en ik zag mijn moeder beneden al staan. Ik weet dat ze zich sterk hield maar ze wilde liever dat ik niet ging. Jihane en Hind hebben in de gisteravond al afscheid genomen. Ze hadden geen zin om vroeg uit bed te komen. En gelijk hadden ze. Ik had het misschien ook niet gedaan.

Ze beef mij aankijken en zette met moeite een glimlach op.

Ze had er moeite mee. Ik keek haar aan en ik zag dat haar ogen vochtig werden. Ik zuchtte en beet daarna op mijn lip. "Mama, ik ga maar een weekje weg" zei ik. "Je zal het niet eens merken" zei ik weer. Ze omhelsde mij en gaf mij een knuffel. "Let goed op jezelf". "Dat land is niet te vertrouwen. "Vertrouw niemand".

"Nee, mama. "Ik ga je elke avond bellen", zei ik. Ik gaf haar een kus op haar wang en knuffelde haar weer. IK pakte mijn koffer en ging daarna snel naar buiten. Zakia stapt uit en hielp mij met mijn koffer.
Ze ging daarna ook even afscheid nemen van mijn moeder. "Gelti, er gebeurt niets"." Rima heeft dit echt nodig" zei ze weer. En een beetje zelfstandigheid toch" zei ze lachend.

Mama keek haar en lachte niet mee. Ze keek heel serieus. "Goed op elkaar letten "zei mama en gaf haar ook een knuffel. Zakia liet snel los en liep richting de auto. Ik stapte de auto in we reden daarna snel weg en Ik wilde niet meer omkijken. Als ze zou huilen zou ik uitstappen en niet meer gaan. Ik ken mezelf. IK moet echt niet omkijken.

De weg naar Schiphol was ik behoorlijk stil. Zakia draaide zich om naar mij. "Meid, je gaat op vakantie en niet naar de gevangenis". "We gaan lol hebben", zei ze lachend.

"Ik weet het niet" zei ik. "Ik ga niet graag weg als zij er mee zit". ik had misschien niet moeten gaan." Rima, we hebben betaald en je krabbelt niet terug" zei ze op een harde toon." Jij wilde gaan, vergeet dat niet". "En zo geef je die Anas zijn zin. "

Zakia, Je hebt gelijk, zei ik." Ik ga eigenlijk meer om hem te bewijzen dat hij niet voer mij kan regeren".
Ik kom heelhuids terug en bewijs dat ik zelfstandig ben." Zo moet ik het horen", zei ze lachend.

Het was superdruk op Schiphol maar gelukkig waren we keurig op tijd. We hadden slechts ook maar 20 minuten vertraging en drie uur later landden we in Agadir.

Het duurde in Marokko uiteraard wat langer met de koffers en we stonden eindelijk rond half 4 buiten. Zo zei ik. "Jeetje man, ben blij dat we buiten staan" zei ik. Trager dan traag, zijn ze niet.

Zakia keek mij aan en lachte. "We gaan de auto huren en rijden zelf naar het hotel". "Dat gaat veel sneller dan hier naar een taxi zoeken voor ons beide".

Welk hotel heb je eigenlijk geboekt? Vroeg ik. "The Beach club natuurlijk" zei ze lachend.

We namen de auto en binnen een uur reden we al richting het hotel. Misschien omdat we vrouwen waren, maar we werden echt goed geholpen. De beste man had voor ons ook al Marokkaanse simkaartjes geregeld. Ik kon meteen in het hotel mama bellen. Hij gaf ons ook zijn nummer. We mochten bellen als hij ons weer van dienst zou kunnen zijn. Ik zou niet weten waarom, maar pakte het kaartje aan.