Deception (Voltooid)

Deception deel 72

Het was de laatste dag van het schooljaar en ik had Adam nogal vanaf dinsdag niet gesproken. Ik heb ook geen telefoontje van hem gezien. Hij was ieder seconde in mijn hoofd. Hij zou mij bellen als het geregeld zou zij met Fadoua.

Ik wist niet eens wat hij wilde regelen en waar hij het überhaupt overhad. Gaat het om Adam of over dat hij haar niet meer wil...........Alles ging door mijn hoofd. Ik wilde mij ook NIET te veel mee bemoeien....hoe lastig het ook is.

Mijn moeder en mijn zusjes waren flink aan het shoppen voor de vakantie. Ik had daar echt geen behoefte aan. Mijn moeder probeerde vaak met mij te praten maar ik wilde het niet. 
Ze dacht er nog steeds zo over en dat had voor mij geen zin. Het eindigde steeds in een ruzie....

Ik wilde Nadim en dat wilde zij niet. Ik vroeg mij ook af of ik ooit zonder hem gelukkig zou kunnen  worden. Ik dacht het niet. Bij die gedachte vulden mijn ogen zich met tranen. ya ga bi, Waarom is het mij niet gegund.. .
Ik begon al haast te geloven  dat het een straf is omwille van Jalil.

Ik zag de kinderen spelen in de klas en ik realiseerde mij dat dit de laatste uurtjes waren.
De kinderen mochten vandaag om 12 uur naar huis en het deed pijn om afscheid te nemen. Ze liepen weg en ik begon meteen te huilen. 

Zeyneb omhelsde mij." Lieverd, het is goed" zei ze." Je ziet ze volgend jaar weer" zei ze lief. Weet ik, maar het is toch anders. Ze zitten niet meer bij mij in de klas, zei ik snikkend. " Ik weet het lieverd" zei ze. "Maar volgend jaar ga ik je 1 dag in de week helpen en dan zien we elkaar tenminste" zei ze weer.

Ik veegde mijn tranen weg. "Bedankt kanjer" zei ik." Dat ben jij" hoorde we iemand zeggen.
We draaiden ons om en we zagen Nadim staan. Ik keek Zeyneb aan en weer naar Nadim. Kan ik je spreken?  Vroeg hij.

Zeynep keek mij aan en maakte aanstalten om weg te gaan.

" Nee, liever niet op school" zei hij." Ik heb straks nog een afscheidsborrel" zei ik. Een borrel zei hij verbaasd. Je mag niet drinken, zei hij lachend. Nadim, je weet at ik bedoel, zei ik weer. Zeyneb keek mij aan en gaf mij een knipoog.

"Ik handel het hier af en Nadim brengt je naar de afscheidborrel" zei ze lachend. Ik keek haar aan.

"Chill a sahbti, je kent mij Mijn lips are sealed". Bedankt Zeyneb" zei Nadim. 
Nadim deed de deur wagenwijd open en liet mij voor gaan. Ik keek overal om mij heen dat niet iemand verkeerd zou denken. Al is het eigenlijk wel.

Hij versnelde zijn passen naar de auto en heel snel stapte ik in. Hij reed ook snel mogelijk van het schoolplein af richting zijn huis. We are safe, zei hij lachend.

Waar is Adam? Vroeg ik. "Hij is met Naziha naar Fadoua" zei hij. Wat!!!!zei ik. Ik begreep hem niet. Hij wilde hem juist daar niet brengen.
"Ik heb het goed geregeld met haar". Ze gaat jou niet meer lastigvallen. "Dat gaat niet meer gebeuren "zei hij op een harde toon.

"De rechter heeft mij gelijk gekregen" zei hij." Ik mag mijn kind meenemen op vakantie" zei hij nu met een zucht. "De zaak over de voogdij doen we naar de vakantie" zei hij op een harde toon. "Ze gaat met alles akkoord of ze verliest hem", zei hij.

Ik keek hem aan en moest even slikken. "We gaan eruit komen" zei hij. "Ik ben geen monster" zei hij. "Fadoua heeft ook haar rechten".
"Ze mag hem daarom vandaag zien want dat eiste ze"." En na de zomer ga ik voor volledig voogdij". En wat vindt zij ervan? Vroeg ik op een zachte toon.
Boeit mij niet." Als ze hem om het weekend wil bezoeken, prima". "Maar onder toezicht".  Ze moet zich eerst maar als moeder bewijzen voordat ik überhaupt aan een andere regeling denk, zei hij weer.

Ik zuchtte en keek weer voor mij uit. Hij pakte mij hand en gaf het een kusje. "Het komt allemaal goed". Ik heb je een belofte gedaan" zei hij. “En een belofte maakt schuld” zei ik. “En zo is dat” zei hij lachend.