waargebeurd verhaal. Een jong Marokkaanse docente die verstrengeld zit tussen twee mannen. Alles is niet wat het lijkt. Ze zal keuzes moeten maken. maar zijn het de juiste keuzes. Zal de liefde hey overwinnen en voor welke vuren komt zij te staan.
l...
De dagen daarna liep ik als een zombie rond. Ik probeerde mij te concentreren op mijn lessen maar dat was al heel zwaar. We zaten tegen het jaar en er moest van alles afgerond worden...
Ik deed steeds mijn telefoon uit. Ik gebruiktecdeze alleen nog als ik moest bellen en meer niet. Ik wilde gewoon met niemand praten. Mijn moeder zei gelukkig ook niets meer over. Ze had het ieder keer over die Said waar mijn tante over had en dat kon ik gewoon niet aanhoren...
De buren hadden haar gevraagd wat er aan de hand was en ik weet niet eens wat zij tegen had gezegd.
Met Zakia heb ik er over kunnen praten maar ook zij vond de situatie lastig.
Ieder keer als ik Adam in de klas zag moest ik weer aan Nadim denken. Ik speelde alles af en kon hem maar niets meer loslaten. Ik leek wel gek aan het worden. Ik miste hem zo maar het was zo ook zwaar. Een gevecht om Nadim tegen mijn eigen moeder is gewoon niet te doen...
Nadim belde twee keer op en dat was toevallig dat mijn telefoon uitstond. Ik weet niet eens hoe vaak hij het wel niet geprobeerd heeft. Hij kwam twee keer op schoolplein en ik vroeg hem mij met rust te laten. Gelukkig haf hij hier gehoor aan en liet hij mij daarna met rust.
IK bracht de meeste van mijn tijd door in mijn kamer. Ik wilde het liefst in mijn kamer blijven en nooit meer naar buiten.
Zakia heeft geprobeerd met mij te praten maar ik wilde er niets van hebben. Ik nam gewoon van iedereen afstand. Ik zonderde mij ook af. Ik wilde niet meer met mijn moeder en zusjes eten. Ik kocht maar steeds een salade en ging direct naar mijn kamer.
Het was de laatste week voor de vakantie en we leefden al op de dinsdag. De druk lag er af. Ik was bezig met het overdacht van dossiers. Kinderen waren meer bezig met spelletjes en Zeyneb hield ze goed bezig. Ook zij had dat door wat er gaande was en probeerde mij zoveel te ontlasten. Ik was ook daarom bezig met de leerlingdossiers dan daadwerkelijk voor de klas staan.
Ik kreeg een andere klas komend schooljaar en Adam zou een nieuwe juf krijgen. Ik werd gelukkig positief beoordeeld door Nicole en dat was nu het enige lichtpuntje in mijn leven.
Nadat de kinderen wegwaren wilde ik ook meteen weg.
Ik had niet veel werk meer en ik wilde vandaag naar het strand om even alleen te zijn. Ik pakte mijn tas en liep naar de deur. De deur ging open en ik stond oog in oog met Nadim. Ik moest even zuchten.........
Hij deed de deur achter zich dicht een keek mij droevig aan. Hij zag er ook uit of hij dagen niet had geslapen. Zijn haren stonden in de war en hij had zijn baard laten staan. Ik kon ook echt wallen onder zijn ogen zien.
Ik wist niet wat ik moest zeggen en stond er maar ongemakkelijk bij. Dit zo'n pijn maar ik kon geen stap zetten. Het liefst omhelsde ik hem maar ik durfde gewoon niet. Hij liep op mij af en nam mij in zijn armen.
IK wilde hem wegduwen maar hij hield mij stevig vast. Ik voekde zijn hart kloppen...
Ik begon te huilen en hij aaide mij over mijn haren. SSst....."het is goed", zei hij op een hese toon. Hij liet mij mijn gang gaan en hield mij stevig vast. Nu hield ik hem ook stevig vast. Dit had ik nodig en meer niet.
Ik wil alleen weten wat Fadoua je heeft verteld, zei hij. "Ik ga zo die kant op" zei hij weer.
Hij liet mij voorzichtig los en bleef mij aankijken. Hij veegde mijn tranen weg met zijn duimen weg." Niet huilen", zei hij. Wollah, je breekt mij. Ik kan dit niet aanzien" zei hij op een hese stem.
Wat heeft ze gezegd? Vroeg hij.
"Nadim, ze wil je terug en als ik in je leven blijf neemt ze Adam van je af" zei ik weer. "En jij gelooft haar", zei hij." Nee, ik niet, maar mama wel" zei ik.
Hij trok mij naar zich toe. "Nadim niet doen" zei ik. "Mijn moeder zal het niet accepteren en ik wil niet nog meer ellende" zei ik weer.
"Lieverd ik geef ons niet op". "Jij mag dat ook niet, zei hij. "Jij hebt dit verdomme mij beloofd" zei hij nu op een harde toon.
Ik zei niets en keek hem alleen maar aan. “Ik houd van je” zei hij. Ik begon weer te huilen."
Rima, ik wil niet dat je huilt.."Ik wil dat je vecht", zei hij nu boos. "Nadim het gaat niet" zei ik. "Ik ken mijn moeder en ik wil haar ook niet verliezen" zei ik snikkend. HET IS MIJN MOEDER, ik heb er maar één, zei ik.
Lieverd, je gaat HAAR niet verliezen. "Ik ga het goedmaken"." Ik ga alles regelen." Rima.........wat zei ik. "Lieverd, sluit mij alsjeblieft niet buiten". "Ik kan niet doorvechten als jij de hoop hebt opgegeven" zei hij met een zucht.
“Ik ga nu richting Maasmechelen” zei hij." Ik ga deze week alles regelen"." Er is al een zitting bij de rechtbank. "Een zitting" zei ik snel. Hij kinkte........" Zo snel' zei ik. "Lieverd ze noemen het een kort geding". "Daar gaan we alleen over de toestemming hebben". "Toetstemming" zei ik. Ik keek hem niet begrijpend aan.
"Ja de rechter moet mij toestemming geven om mijn zoon op vakantie mee te kunnen nemen" zei hij. "Ik wist het niet, anders had ik dit veel eerder gedaan" zei hij weer.
Ik keek hem aan en kinkte. "We gaan nu pas voor het eerst met vakantie na de scheiding en de ellende van Fadoua" zei hij met een zucht. Ik wendde meteen mijn blik.
Het laatste wat ik nu wilde horen is de naam Fadoua...
"Lieverd, ik weet dat je niet graag over haar wilt praten"." Voor jou staat er ook een". "Alleen het feit blijft dat ze de moeder van Adam is en ik moet met haar dealen" zei hij weer. "Maar ik beloof je dat het goedkomt". "Geef het even tijd".
Dit komt door mij, zei hij. Wollah, het spijt mij.... Hij pakte mijn gezicht vast...."Vertrouw op mij. Het komt goed"
Laat Fadoua en je moeder aan mij over, zei hij weer....
"Ik ga je ook pas bellen als het geregeld is met Fadoua"." Zodra je mijn naam op je toestel ziet staan, dan is het goed nieuws" zei hij weer." Hoe moeilijk het ook voor mij is, ik zal bellen alles afgerond is", zei hij en zette een glimlach op.
Ik zei niets en keek hem alleen aan. Hij trok mij weer naar zich toe en gaf mij een kus op mijn hoofd." Je moet eens weten hoeveel ik van je houd", zei hij." Ik laat je echt niet gaan" zei hij lachend.
Ik hield hem stevig vast en probeerde zijn geur op te snuiven. Ik dacht weer aan de woorden van mama en aan Anas. Ik weet niet of dit de laatste keer was maar ik wilde zijn armen om mij heen voelen.
Ik wilde zijn geur opsnuiven en zijn warmte voelen. Hij liet los en pakte weer mij gezicht vast. "Het komt ECHT goed, ik beloof het".
"Lieverd, ik moet nu echt gaan" zei hij. Hij plakte een kus op mijn mond en ging daarna weg.
Ik ben op mijn bureau gaan zitten en wreef over mijn gezicht.....ik durfde gewoon niet meer op te hopen.....
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
