Deception (Voltooid)

Deception deel 80 (final)

Een week verder:

Vandaag gingen we bij de gemeente ons akte onderteken. Zakia en Mohcine waren mijn getuige en Zeyneb en Anas waren zijn getuigen. Deze dag wilden wel alleen met de familie en naaste vrienden delen.

Mijn tante, mijn oom en mijn nichtjes en mijn neefjes. Het gezin van Nadim en zijn tantes. We hadden om 15:30 eer een afspraak en de ceremonie zou slecht 20 minuten duren.

De week daarop hadden we een afspraak bij het consulaat een dag voor mijn henna avond.
Maar vandaag was belangrijk. Vandaag is officieel ons trouwdag.

Na de ceremonie gaan we met iedereen naar een restaurant. Nadim had al bij een Marokkaans restaurant gereserveerd. Niemand mocht vandaag koken. Mijn schoonmoeder wilde het bij har thuishouden maar dan zou ze nog moeten opruimen en dat wilden wij echt niet. Volgende week is het al erg druk genoeg.

Ik koos voor een gebroken witte jurk. Een soort gipsy jurk. Ik had ook een hoed op. Ik wilde het anders dan anders. Nadim had een pak aan. Adam had dezelfde pak. Het zag er geweldig uit..

Ik was behoorlijk zenuwachtig en volgens mij Nadim ook. Ik stapte bij hem in de auto. Jihane was eindelijk geslaagd voor haar rijbewijs en ze kreeg mijn auto. Ik hoefde toch straks met de fiets naar school. Een tweede auto was niet direct nodig.

We kwamen aan bij het gemeentehuis aan en we werden al snel door de ambtenaar van de burgerlijk stand uitgenodigd om naar binnen te gaan. Ik was behoorlijk zenuwachtig. Maar het was gezonde spanning. We namen plaats op de stoelen en de familie volgde daarna. De getuigen zaten naast ons. Zakia kneep nog in mijn hand en lachte.

De ambtenaar verwelkomde iedereen en vervolgens werden er wat artikelen voorgelezen over de rechten en plichten van de echtgenoten.

"Goed luisteren" zei Mohcine tegen Nadim. Ik moest met moeite mijn lach inhouden.
De trouwringen werden uitgewisseld en we mochten het ja-woord zeggen. Daarna werden de handtekeningen gezet. Het was nu een feit.
"Je bent nu van mij" fluisterde Nadim in mijn oor. "Zwart op wit" zei hij met een lieve stem.
We stonden buiten en iedereen ging op de foto.
Dit moment staat nog altijd in mijn geheugen gegraveerd. Ik zag mama huilen. Maar het waren tranen van geluk.

Ik wilde mij omdraaien en ik struikelde........en viel... ja hoor, mijn jurk helemaal vies............Iedereen schaterde het uit.

Ik wilde eerste naar huis om mij te omkleden en de rest reed al naar het restaurant.
Een uur later reden we naar het restaurant. We hadden een gedeelte gereserveerd. Het was" all you can eat" en iedereen stond al in de rij. Adam voor aan. Ons haantje de voorste. Niemand had op ons gewacht. Ik wist niet eens hoeveel rondes ze al gehad hadden.

Hilarisch.......een maag is altijd belangrijk. Ik heb mij nog nooit zo gelukkig gevoeld.
Nadim, ik ga even naar de wc, zei ik. "Niet te lang wegblijven, zei hij lachend." Nee lieverd", ik ben zo terug.

In de wc keek even goed in de spiegel. Ik dacht weer aan papa. Het voelde moeilijk. Dit moment was zo zwaar. Ik had hem zo graag erbij gewild. Ik voelde de tranen prikken maar ik vermande mij snel. Ik haalde diep adem in en uit.

Ik liep naar buiten en ik schrok mij rot. Jalil? Zei ik verbaasd.
"Gefeliciteerd" zei hij. "Ik wilde het met mijn ogen zien" zei hij weer. Ik keek hem aan en moest even slikken.

"Mohcine heeft het mij verteld". "Ik kwam hem tegen en hij zei dat je ging trouwen" zei hij. "Neem hem niets kwalijk". "Hij wilde alleen dat ik bij je wegbleef" zei hij weer. Ik bleef hem aankijken en zei helemaal niets.
Ben je hier alleen? Vroeg ik. Nee, met mijn gezin" zei hij. Oké, zei ik.

Ik wist ook niet wat ik moest zeggen. Het voelde ook heel vreemd. Ik was blij dat ik geen gezin had gebroken maar ergens hoopte ik dat zijn vrouw voor zichzelf had gekozen. Maar ik weet het ook niet. Het is haar leven en niet de mijne.

Ik wilde weglopen en hij greep mij bij de arm.
Had ik een kans gemaakt als Nadim er niet was geweest? Vroeg hij op een hese toon.
IK keek hem aan en moest even slikken............

"Nadim is er helaas wel", hoorden we Nadim zeggen. Ik schrok en draaide mij meteen om.
Hij liep op ons af en trok mij naar zich toe.
"Gefeliciteerd" zei Jalil. Bedankt, zei Nadim.

Jalil knikte en ging weg. Jalil, zei Nadim. Ik zou het op prijs stellen als je ook afstand hield van Fadoua.........Jalil draaide zich om. Je hoeft je geen zorgen te maken om je zoon, zei hij en liep weg.

Nadim keek mij nu heel doordringend aan. Moet ik mij nu zorgen maken? Vroeg hij.
Wat denk je zelf? Vroeg ik. "Ik kende hem eerder of niet", zei ik en zette een glimlach op.
"Rima schatje, ik weet het niet" zei hij plagend.

Maar één ding gaan we doen." En dat is", zei ik op een serieuze toon. " Je gaat stoppen met die pil. "We gaan inchaallah kinderen maken". "En heel snel", zei hij. Waarom zo snel? Zei ik lachend.

"Nou ik ben 29 jaar en dat is een reden". "Maar ik wil je aan mij binden". "Je weet hoe ik ben, ik neem nooit afstand van mijn kinderen". Ik blijf plakken, zei hij lachend..............

Ik keek hem aan en glimlachte. Hij was het voor mij. Mijn echte ware.

Hij keek mij een beetje vragend aan. Rima lieverd, wat is er? vroeg hij

"Ik bedacht mij net iets" zei ik. "En dat is" zei hij en fronste zijn wenkbrauwen.

"Ik sta hier naast iemand die mijn verleden kent en niet belangrijk vindt en mijn toekomst wil zijn", zei ik en keek hem aan.
"Lieverd, dag geldt ook voor mij" zei hij op een lieve toon. "Ik houd van je" zei hij en gaf mij een kus op mijn lippen. "Ik ook van jou" zei ik.......................

Hij pakte mijn gezicht en keek mij heel lief aan. "Elk liefdesverhaal is mooi, maar de onze is mijn favoriet".

Ik schaterde het uit........Ik gaf hem daar een knuffel..........We liep daarna hand in hand naar onze tafel.......

Einde.

Laat graag een commentaar achter.  Ik ben benieuwd wat jullie van het verhaal vonden. L❤❤❤you