Deception (Voltooid)

Deception deel 31

Die nacht ben ik heel vroeg in bed gestapt Ik moest de volgende dag ook werken maar ik was mentaal ook kapot. Deze week hadden we het ook superdruk. Volgende week stond in het teken van kerstviering en deze week moesten we toch nog veel afsluiten. Ik wilde ook deze dag snel vergeten. Ik wist nu ook wat mij te wachten stond. Dit kind MOET ik weghalen. Als ik het houd is het een einde van mijn leven. Maar als ik het weghaal, kan ik mezelf nog wel ooit in de spiegel kijken. Waarschijnlijk nooit meer...............

Ik pakte de foto van mijn vader en kroop in bed. Ik hoopte zo dat mijn papa mij een teken zou geven. Ik keek naar de foto en ik bedacht wat een teleurstelling ik wel was. Ik slikte en duwde de foto tegen mijn hart. "Het spijt mij papa" zei ik. Ik hield de foto stevig vast en uiteindelijk viel ik in slaap.

De volgende was ik al kwart voor 8 al op school. Het was donker en behoorlijk koud. Ik liep naar binnen en ik zag Nicole al in de koffiekamer zitten. He, meisje zei ze vrolijk. Goedemorgen zei ik. " Rima, het is goed dat je er bent" zei Nicole. " Ik moet nog niets met je bespreken". Ik keek haar geschrokken aan. Ik kon er niet nog meer slecht nieuws gebruiken. " Niets ernstig" zei ze, maar ik heb geen verslagen van je ontvangen. Verslagen? Vroeg ik verbaasd. Ik wist niet eens waar ze het over had.
"Lieverd, je verslagen van de huisbezoeken." zei ze weer.

Ik keek haar nog steeds een beetje verward aan. "Ik kan je niet volgen Nicole". Ze begon te lachen." Ik dacht het al" zei ze." Misschien was ik het vergeten te zeggen".

We gaan één keer per jaar op huisbezoek bij de kinderen. Bij de kinderen thuis? Vroeg ik verbaasd. Ja, slecht een half uurtje." Je leert zo meer over het kind is en wat zijn of haar leefomgeving is". En mochten er signalen zijn dat het thuis niet goed is, dan wordt er snel ingegrepen.

"Oh zo, nou ik wist het niet" , zei ik. "Geeft niet" zei ze. "Zorg dat je deze week en volgende week al veel afspraken inplant en de rest in het begin van het nieuwe jaar" zei ze weer. "Nou dan heb ik het druk deze weken" zei ik op een droge toon.
Ze glimlachte naar mij en ik moest even zuchten. Is het ook nog gelukt met de gemeente? Vroeg ze weer. Ja, als het goed is wel. Ik wacht nog op een bevestiging. "Als ze niet akkoord gaan, dien ik bezwaar in" zei ik. Heel goed, zei ze. Zo zie ik het graag. Ze gaf mij nog een knipoog en liep richting haar kantoor.

De dag was super hectisch en gelukkig was Zeyneb om mij te helpen. Ik kon zo tussendoor bellen en ik had inmiddels al voor deze week en volgend week al 11 afspraken staan. Ik keek op mijn last en ik zag Adam staan. Ik zuchtte weer.
Ik moet ook met hem een afspraak inplannen. Ik belde en hij nam gelukkig meteen op. Hoi Naidm, zei ik. Rima? Vroeg hij verbaasd. Ja, dat ben ik zei ik. Er is toch niets met Adam? Vroeg hij geschrokken. "Nee, geen zorgen" zei ik.........Ik was even stil. "Luister Nadim, het is hier als beleid om een huisbezoek in te plannen".

"Ik weet het" zei hij. Dat is mij verteld bij de inschrijving. "Geen probleem" zei hij. Wanneer wil je langskomen? Vroeg hij weer. Ik heb nog voor vrijdag a.s. tijd en anders volgende week donderdag, maar dan vroeg in de middag. We zitten met kerstviering. "Vrijdag is goed", zei hij. 7 uur zei ik. Komt dat uit. Ja prima, ik noteer het. Dan zie ik je vrijdag" zei hij. Prima, tot dan.

Ik hing op en ik moest weer aan hem denken. Ik had zo'n dubbel gevoel. Ik wilde zien hoe Adam woonde maar ik wilde niet zien hoe hij met zijn moeder en vader woonde. Het was al erg dat ik het gezin van Jalil had gezien en nu vrijdag ook het gezin van Nadim. Ik zuchtte en stond weer op. Wat een idioot ben ik ook eigenlijk.

Het was al vrij laat en ik moest nu echt richting huis. Vanaf morgen had ik afspraken staan en dan kan ik beter deze avond mijn rust pakken.

Ik liep naar buiten en zwaaide nog naar de conciërge. Ik liep richting de auto en ik zag Jalil geleund tegen mijn auto. Die van hem stond ernaast geparkeerd. Ook dit nog. Hier zit ik echt niet op te wachten. Hij gaat mij nu echt stalken.

Ik stond bij hem en hij keek mij aan. Hij klikte zijn portier open en gebaarde mij te zitten. "Jalil, ik ga naar huis" zei ik. "Ik ben al laat. Je gaat in de auto zitten en we gaan even praten" zei hij weer. Ik breng je binnen een half uur terug.

Ik bleef staan en zette geen stap verder. "Rima, in de auto" siste hij mij toe." Ik heb genoeg aan mijn hoofd en ik ga niet ruziemaken op een schoolplein" zei hij boos. "Ga in de auto zitten". Hij keek mij met een blik die geen tegengas wenste. Ik slikte en ging maar in de auto zitten. Ik wilde het ergens ook aanhoren. Liegen kan hij als het beste.

Hij reed keihard achteruit en binnen een aantal tellen reed hij de grote weg op. Ik zei niets en wachtte rustig af. Hij verminderde gas en keek even om zich heen. Hij ging daarna bij een park parkeren.

IK bleef voor mij uitstaren en gunde hem geen blik.

Rima, hoe ben je erachter gekomen? Vroeg hij. Is dat wat je belangrijk vindt? Hoe ik erachter ben gekomen? "Geloof mij dit had je niet eeuwenlang kunnen volhouden" zei ik op een botte toon.

"Lieverd, het is niet zoals je denkt. Nou, het zag er behoorlijk duidelijk uit" zei ik weer." Je bent getrouwd en hebt minstens twee kinderen". "Drie" zei hij. "Mooi, drie dan" zei ik. Ja eentje zit in je buik. Hij wilde mijn hand pakken en ik trok het terug. Lieverd, zei hij. Noem mij niet zo, zei ik boos. Wat wil je nog zeggen? "Het is klaar" zei ik. "Nee, nooit" zei hij. Je hoort bij mij.

Ik keek hem even aan. Ja, zei hij. Hij keek mij nu heel doordringend aan. "Dat moet je heel goed in je oren knopen". Oh, hoe zie het je het voor je? Vroeg ik. Je wilt meerdere vrouwen." Nou ik dacht het niet" zei ik boos." Rima, ik houd NIET van haar". Waarom ben je dan met haar en waarom maak je kinderen met haar? Siste ik in zijn gezicht.

Hij zuchtte......"Ik ben al 7 jaar met haar getrouwd". Onze families zijn heel nauw met elkaar verbonden." Ik kon haar niet zomaar verlaten" zei hij. "Maar nu ik je in mijn leven heb, ga ik scheiden". We slapen al een half jaar niet samen. IK keek hem aan. "Echt niet", zei hij. Sinds ik jou ken deel ik het bed NIET met haar.

"Doe geen moeite" zei ik." IK kan dit niet" zei ik weer. "Rima, ik houd van je" zei hij. "IK laat jou en mijn kind niet gaan". "Oooh als ik de goed begrijp; Je verlaat je kinderen en je vrouw voor mij en je ongeboren kind" zei ik sarcastisch. " Doe geen moeite. Ik laat het weghalen". Hij keek mij en greep mij bij de hals. Hij keek mij woedend aan, een blik wat meedogenloos is.
Ik begon naar adem te happen.

" Je haalt het NIET weg", siste hij. "Het is mijn kind dat je daar draagt" zei hij boos. Heel zijn kaken stonden geen gespannen. Hij Mijn hart ging te keer. Laat mij los, schreeuwde ik. Hij liet meteen los.
"Eerst wilde je dat ik het weg ging halen en nu niet" zei ik weer sarcastisch.......

Dat was..., ik was niet goed bij mij hoofd. "Ik heb nu goed nagedacht." Ik wil jou en mijn kind"." Begrepen", zei hij.

Wollah, je bent knettergek, zei ik

Haal het niet in je hoofd, siste hij weer mijn kant uit. "Zodra mijn ouders hier zijn ga ik je om de hand vragen". "Jij gaat JA zeggen", Ik ben dan al geschieden. Alles komt goed.............
"Het wordt zoals het was". Haal het niet in je hoofd om mijn kind te vermoorden." Ik breek je" zei hij boos. Jalil, ik wil niet meer. "Ik wil jou niet meer." Dat wil je wel, je bent nu alleen boos en dat is begrijpelijk".
"Maar het komt goed. "Alle geheimen zijn nu ontrafeld" zei hij en keek mij weer heel doordringend aan.

Hij was gewoon gek. Ik wist niet meer wie ik voor mij had. Ik voelde een angst over mij heen. Ik moet weg bij hem. Dat is het enige wat ik nog dacht.

"Breng mij terug:" schreeuwde ik. Rustig, zei hij. Ik ga je nu terugbrengen. Hij keek mij aan en zuchtte, daarna startte hij de motor.

Hij reed terug naar de parkeerplaats en parkeerde weer naast mijn auto. Ik was zo blij dat ik terug was. "Rima kijk mij aan", zei hij op een boze toon. IK wilde hem niet aankijken.
"Rima, ik wil je geen pijn doen". Kijk mij aan. Ik keek hem aan en mijn ogen werden vochtig.

"Lieverd, wollah ik houd van je". "Je bent mijn alles" zei hij. "Wat ik voor jou voel heb ik nooit eerde gevoeld voor een vrouw". Ik laat je niet gaan. "Je hoort bij mij"........."Maak het niet moeilijk voor ons" zei hij. De tranen stroomden over mijn wangen.

Oh wat haatte ik mezelf en hem nu. Hij pakte mijn gezicht vast en gaf mij een kus op mijn mond. Ik voelde mij vies.

Hij veegde mijn tranen weg........."Niet huilen", het komt goed. Ik beloof het.............