Deception (Voltooid)

Deception deel 38

Trillendzat ik nog achter het stuur. Mijn hart ging nog te keer. Ik sloeg met mijn handen tegen de stuur....

Klootzak dacht ik bij mezelf. Ik wreef over mijn gezicht en moest even diep zuchten. Mijn ogen waren nog rood van het huilen en geen make-up kon die het verbergen. Ik keek in de spiegel en sloot mijn ogen. Ya ra bi, wat moet ik..........Ik trek dit niet meer. Ya ra bi, ik heb moed nodig. Geef mij de kracht..........Ik opende mijn ogen en probeerde rustig te worden.

Ik haalde diep adem in en uit. Ik ging daarna even door mijn haren. Hoe stom kon ik zijn...

Ik hoorde mijn telefoon gaan. IK zag dat Zeyneb belde.

"Hoi meid", zei ik met een zucht. Rima, waar ben je? We gaan zo beginnen." IK kom eraan" zei ik. "Ik ben op de parkeerplaats van de school" zei ik weer." Jack is nog aanwezig, je kunt aanbellen", zei ze. Prima, ik ben er over 2 minuten zei ik met een zucht

IK pakte mijn spullen en deed de portier voorzichtig dicht. Ik moest weer even diep ademhalen.

Even mijn gedachten op nul zetten. Ik moet mij op deze vergadering concentreren. Even alles van vandaag vergeten.

IK belde aan en ik kon meteen naar boven hollen. Ik was gelukkig maar 5 minuten te laat. IK liep de vergaderruimte binnen en ik zag iedereen al zitten. "Koffie", zei Zeyneb en zette een glimlach op. "Graag" zei ik.

Nicole liep op mij af en glimlachte ook. "Rima meid, we zijn al blij dat je er bent" zei ze. Heb je de stukken van de gemeente? Vroeg ze. Ja, ik heb de stukken, zei ik. De speeltoestellen gaan ze vernieuwen, zei ik met een lach.

Sorry, ik had geen tijd om alles nog door te mailen." Geen probleem, lees het maar voor" zei Nicole.

Zijn we compleet? Vroeg ik. Ja, en we hebben een nieuw lid erbij, zei ze. Felicitas treedt af van de MR, maar ik praat je zo wel bij. Oké, zei ik."Ik ga een kopje thee halen", zei ze weer.

Ik glimlachte en ging richting de tafel zitten. "Goedenavond allemaal "zei ik. Ik zag Nadim zitten maar ik probeerde hem niet aan te kijken. Ik legde de stukken op tafel en ging zitten.

Nadim keek mij vragend aan.

Juf Rima, is alles wel oké? Vroeg hij. De andere ouders keken mij nu ook aan. Ja, hoezo? Vroeg ik. "Je mouw", zei hij.

IK keek en ik zag dat ik bloedde.........Ik moest even slikken. Mijn witte blouse was gewoon rood. Iedereen keek mij aan en leek te wachten op een verklaring.

"Ja, ik was gevallen, ik had het niet een gezien" zei ik. Nadim bleef mij aankijken.

"Ik ga even een pleister pakken" zei ik weer. Ik legde de stukken en liep wilde richting het keukentje lopen. Ik voelde iemand mijn pols grijpen. Ik stond even oog in oog met Nadim. Ik draaide mij aan en iedereen keek mij geschokt aan.

Rima, wat is gebeurd? Vroeg hij. Wat bedoel je? Vroeg ik op een geïrriteerde toon. Je broek, je broek is onder het bloed...het kan geen.......

Ik schrok en keek gelijk naar de achterkant. Mijn beige broek was helemaal donkerrood geworden....

Ik keek hem aan en mijn hart ging te keer. De val, dacht ik bij mezelf...Nicole liep op mij af.

Ook zij leek wel in shock. Ze trok mij naar de hoek." Rima, ga naar het ziekenhuis, dit kan geen doorlekken" zei ze op een bezorgde manier........

"Ik weet het niet" zei ik." Rima, je moet naar het ziekenhuis", zei ze weer.

Zeyneb ging ook bij mij staan. Lieverd, wat is er gebeurd? Vroeg ze geschokt.........Ik slikte en zei niets.............