Deception (Voltooid)

Deception deel 22

De dagen daarna voelde ik mij beroerd. Mijn concentratie was slecht en niemand kon het goed doen. Ik kon ook weinig hebben. Ik voelde mij ook behoorlijk schuldig toen een aantal kinderen vroegen of zij iets fout hadden gedaan. Juf Rima was boos.

Ik probeerde hem gewoon uit mijn gedachten te zetten en het is net of hij daar woonde. Ik probeerde mijn focus te leggen op Jalil en belde hem maar ieder dag op. Hij begon het juist raar te vinden.

Ik was blij dat het vrijdag was en dat het vanaf morgen ook officieel herfstvakantie was. We hadden in de avond nog een overleg en ik besloot om voor mij en Zeyneb wat te eten gaan halen. Ik wilde ook zelf war frisse lucht. Ik moest toch naar de Kruidvat en het kwam zo beter uit.

Ik liep het winkelcentrum binnen en ik zag Nadim naar mij kijken. Ik schrok en probeerde mij heel normaal te doen. Ik moet met het hem nu dealen en ik kan hem dus echt niet negeren. Hij had zijn zoontje in de boodschappenkar gezet en keek mij weer aan.

Adam zag mij nu ook staan en schreeuwde mijn naam. Ik liep op hen af en groette Adam. Nadim bleef mij aankijken en schraapte zijn keel. "Doe jij hier boodschappen? Vroeg ik. "Ik woon iets veder maar het leek mij gemakkelijker" zei hij.
Ik knikte en zei niets.

Het voelde behoorlijk ongemakkelijk en praten over koetjes en kalfjes kon ik nu echt niet. Ik merkte dat hij wat afstandelijk was en dat deed mij ook weer pijn. Het is idioot maar het is nooit goed. Het is vreemd hoe gevoelens met je kunnen spelen en van het ene uiteinde naar het ander kunnen sturen.

Ik bleef ze aankijken en kon niets meer zeggen. Het zag er behoorlijk ongemakkelijk uit.

HIj zag aan mij dat ik een beetje de kluts kwijt was." Wat ik met jou doe, doe jij ook met mij" zei hij en begon te lachen. Ik kon het niet laten en ik begon ook te lachen. Hij had misschien gelijk.

Ga nou een keer met mij op pad" zei hij op een lieve stem. Ik keek Nadim aan en weer naar Adam. "Dit zeg je naast je zoon", zei ik. "Ik blijf je achtervolgen totdat je ja zegt", zei hij vrolijk. "Wollah ik snap je niet" zei ik. "Je bent getrouwd" zei ik. Hij wilde iets zeggen en mijn telefoon ging. Ik zag dat Jalil belde.

Wie is die gast? , hoorde ik hem op een boze stem zeggen. Hij hing daarna ook meteen op. Ik schrok mij rot en Ik draaide mij meteen om. Ik kon hem nergens zien. Wat is er aan de hand? Vroeg Nadim. Nee, niets maar ik moet echt gaan, zei ik. Ik bleef om mij heen kijken maar ik zag hem nergens. Hoe kan hij mij zien? Vroeg ik mezelf.

Rima, is er iets? Vroeg Nadim.

"Fijne vakantie" zei ik snel en liep richting de parkeerplaats. Ik keek weer even in de parkeerplaats maar ik zag Jalil nergens. Heeft hij mij gezien of niet? Waar is hij dan en wat doet hij hier?
Ik werd behoorlijk gespannen. Dit voelde zo akelig.

Ik wilde doorlopen en ik voelde een hand in mijn nek. Ik draaide mij om en ik zag Jalil staan. Hij leek behoorlijk boos. Wie is hij? Vroeg hij boos. "Doe rustig man" zei ik. Ik trok zijn hand los. " Het is een vader van een leerling van mij" zei ik.

"En je staat nu met een getrouwde man uitvoerig te lachen" zei hij weer.
"Het is niet wat je denkt", zei ik. Ohhh... Niet wat ik denk. "Geloof mij, ik ben een man en ik zag hoe hij naar je keek" zei hij sarcastisch.

Ik keek hem nu boos aan. "Fijn dat je mij komt controleren", zei ik. IK liep weg en hij trok mij weer terug." Jouw controleren" zei hij op op een boze toon. Ik kon ook de irritatie horen. Is dat nodig dan? Vroeg hij weer. Moet ik mij zorgen maken of niet? Vroeg hij boos.

Nee, zei ik. Je hoeft je GEEN zorgen te maken, zei ik boos.

Sorry schatje, je weet dat ik jaloers aangelegd ben." Ik weet het" zei ik." Ik wil het niet hebben dat je met anderen praat" zei hij nu op een rustige toon." Het is een vader van een leerling" zei ik boos. "Het zal wel moeten" zei ik. "We houden ook nog oudergesprekken "zei ik weer op een sarcastiche toon."Hij kan toch zijn vrouw sturen, of niet".

Echt Jalil, jij bent echt ongelooflijk". Sinds wanneer ben jij Ayatollah Ghoemenjy.

Hij keek mij aan en zei niets. Nou, zeg het maar...zei ik. Hij hoorde mij dat zeggen en begon te lachen.
Oké zei hij. "Alleen in de klas kan het"." Buiten wil ik het niet hebben" zei hij weer.

Ik zuchtte en keek hem aan. Heel hypocriet dacht ik bij mezelf maar ik zei niets.

Ik zag dat zijn blik nu verzachtte........"Ik houd van je" zei hij. "Ik heb je gemist en ik wilde je verrassen".

"Ik was gewoon verrast, sorry" zei hij weer. Hij trok mij naar zich toe en omhelsde mij innig. Hij gaf mij daarna een kus op mijn lippen.
Laten we ergens naartoe gaan waar alleen jij en ik zullen zijn. " Ik hen mijn vrouwtje gemist en ik wil geen ruzie maken "zei hij lachend.

Jalil, ik heb straks een vergadering, zei ik. Nee, dat heb je niet meer. "Ik heb je afgemeld bij die Nicole" zei hij weer. "Je hebt wat". Ik zei dat ik je grote liefde was en dat ik je heel lang heb moeten missen. "Ze zei dat je kon gaan" zei hij. Ze heeft trouwens ook je bloemen.

"Ik had twee bossen". "Eentje voor de juf die mij zou helpen jou te verrassen en eentje voor jou" zei hij lachend. Jouw bos is in de auto.

"Heel lief" zei ik, maar Zeyneb wacht op het eten. Nee dat meisje ging voor zichzelf regelen. "Zij zei dat je hier was en dat je niets hoefde te regelen". Ik dacht aan Zeyneb en kreeg een brok in mijn keel. Wat zal die nu wel allemaal denken..............

Ik keek hem aan lachte. Jij bent echt gek, zei ik. "Ja, gek op jou", zei hij op een vrolijke toon. Hij bukte naar mij en gaf mij weer een kus op mijn lippen. Hij pakte mijn gezicht en drong binnen met zijn tong. Ik duwde hem weg. Iedereen kan ons zien, ze ik boos. Hij omhelsde mij en begon te lachen.

Hij pakte mij bij de hand en we liepen naar de auto. Jalil stapte in en ik kon even geen stap zetten.

IK voelde mij ineens heel vreemd. Het voelde niet lekker. Het voelde of iemand mij in de gaten hield. Ik draaide mij om en ik zag Nadim kijken. Ik slikte en verstijfde...Een blik in zijn ogen wat ik even niet kon plaatsen......Hij keek mij aan en het leek of hij staarde. Ik voelde mij vreselijk.
Ik wist dat ik hem pijn heb gedaan al was hij zelf fout bezig.
Dit voelde zo erg. Mijn hart leek gebroken.........Ik kon hem niet meer aankijken

Ik wendde snel mijn blik en keek weer voor mij uit.........Mijn hart ging te keer. Het voelde zo pijnlijk dit. Ik moest met kracht mijn tranen tegenhouden. Ik stapte snel de auto in. Jalil durfde ik ook niet aan te kijken.

Het leek of mijn hart was gebroken terwijl Jalil gewoon naast mij stond.
Jalil keek mij vragend aan. Lieverd is er iets? Vroeg hij bezorgd. Je lijk een spook gezien te hebben. Ik zie niets en ik durfde niet meer om te kijken. Jalil startte de auto en reed van de parkeerplaats. Ik keek nog even om. Ik zag hem nog staan met Adam.

De tranen prikten in mijn ogen. Maar ik moest mij inhouden naast Jalil.
Rima is alles goed? Vroeg Jalil weer. Je bent stilgevallen. ..................IK kon niets zeggen. Ik dacht alleen aan Nadim. Het voelde als een afscheid..........Een einde, terwijl het nog niet eens was begonnen.