Deception (Voltooid)

Deception deel 76

We waren inmiddels vier dage verder en het ging weer een stuk beter met mij. Ik had goede gesprekken gehad en er zijn blijkbaar veel dingen die ik nog niet verwerkt heb. Mama had nog niet gezien maar wel al telefonisch gesproken en het ging gelukkig nu ook weer beter tussen ons.

Ik had deze time-out echt even nodig. Ik was geen gevaar voor mezelf en ik kon er ook nu voor kiezen om naar huis te gaan. Ik wist alleen of ik dat wilde en ik mocht gelukkig er even over nadenken.  Ik wilde vanaf nu niets meer forceren.

De verpleegkundige vertelde mij dat er vandaag zou bezoek voor mij zou komen. Anas en mijn moeder zouden vandaag komen en Anas had al gebeld. IK had mij gedoucht en omgekleed. Ik Ben daarna weer in bed gaan liggen en pakte een leesboek. Ik kon mij toch niet concentreren en ergens was ik behoorlijk zenuwachtig om mama te zien. Het is gek maar ik voelde de spanning al in mij buik. Ik keek steeds op de klok.......

Ik wist niet hoe laat ze hier zouden zijn en ik had geen zin om televisie te kijken. 

Een half uur later werd er op de deur geklopt. Ik ging voorzichtig rechtop zitten en de deur ging ook heel voorzichtig open. Ineens stond Nadim voor mijn bed. Ik schrok en bleef hem aankijken. IK moest even slikken en schudde met mijn hoofd.

Ik wilde opstaan en weglopen en hij trok mij terug in bed. "Rima, ga even zitten" zei hij. Ik bleef hem aankijken en ik zei geen woord." Lieverd" zei hij. Hij wreef even over zijn gezicht ene keek mij aan. "Je moet eens weten". Ik was letterlijk gek aan het woorden. Waarom staat je telefoon ieder keer uit? Vroeg hij. Ik zuchtte……..

Hij keek mij aan. "Ik had je moeder een paar keer gesproken en ik welde geen problemen aan de deur veroorzaken" , zei hij met een zucht.

Hoe kom je hierbinnen? Vroeg ik met een harde stem. "Ik ben Anas"zei hij en zette een glimlach op. Ik keek hem een beetje verward aan. 

"Luister lieverd"." Anas is bij mij geweest en heeft mij alles uitgelegd". Hoe weet Anas waar jij woont? Vroeg ik.

" Anas heeft Zeyneb benadert en zij heeft mij weer benadert" zei hij weer. Zeyneb? Vroeg ik weer. "Ik weet zelf niet hoe hij bij Zeyneb is terechtgekomen". "Zij heeft mij gebeld en ik heb gezegd dat ze het adres mocht geven " zei hij weer." Zij kan ook in de adressenebstand". "Hij heeft mij niet gebeld maar is rechtsreeks gekomen". 

Lieverd, ik ben niet hier om je uit te leggen hoe Aans aan mij adres is gekomen, zei hij weer. Ik slikte en keek hem aan.

"Hij heeft jou toch niet!!!………nee, lieverd. Integendeel. "Hij was heel vriendelijk" zei hij weer.
Hij zuchtte en keek mij weer aan.

Rima, wat doe jij je toch aan?......Niets, zei ik. "Helemaal niets". Maar in jouw ogen ben ik dus nu heel laag gezonken.

Zeg dat niet, ik ben trots op jou.............Hier is ook moed voor nodig, zei hij op een harde toon.

" Ik weet dat jij dit jaar veel hebt meegemaakt". En ik weet niet eens hoe de afgelopen jaren voor jou zijn geweest. "Ik snap echt dat het teveel wordt en dat je een time-out nodig hebt" zei hij op een hese toon.

"Maar wat ik niet begrijp en ik wil het ook niet begrijpen dat jij ons opgeeft" zei hij weer. "Sorry maar IK ga dat niet doen" zei hij op een harde toon.  Ik keek hem aan en mijn ogen werden vochtig.

Nee, zei hij. Hij pakt mijn gezicht met zijn handen vast. "Jij gaat NIET huilen"." Jij gaat hier uitkomen en jij vecht voor ONS ". Hij kuste mijn lippen en trok mij naar zich toe. Ik hield hem stevig vast en ik hield ook stevig vast. "Ik houd van je" zei hij. Ik laat je nooit gaan. "Ik ook van jou" zei ik op een zachte stem. 

Rima, wat ik gedaan heb en de situatie met Jalil wil ik nu overhebben. Hoeft niet, zei ik." Laat het gaan"......Hij trok mij weer naar zich toe.

"Lieverd ik moet zo gaan, maar ik kom straks even terug" zei hij weer. "Adam is bij een vriendje en ik moet hem naar mijn ouders brengen" zei hij weer. Hoe is het met Adam? vroeg ik." Hij mist je" zei hij en glimlachte.
Doe hem de groeten zei ik. Ik wilde hem meenemen. Nee, zei ik. Hij mag mij hier niet zien. Ik dacht al zoiets zei Adam. 

Hij gaf mij nog snel een kus." Je moeder en Anas staan buiten nog te wachten" zei hij weer. Wat!!! zei je." Ja, die hebben toch officieel een bezoek" zei hij met een lach. Weten ze dat je hier bent? Vroeg ik." Ja ik heb ze net ook gesproken" zei hij weer.

Ik was stil en kon geen woord meer zeggen.

"Je moeder meskiena is gebroken en houdt ook veel van jou" zei hij. "Geloof mij lieverd, ze houdt echt van je".
Ik ben ook gebroken en houdt ook veel van je dus dat hebben we gemeen. Ik heb dat ook tegen je moeder gezegd.

IK keek hem aan met mijn grote ogen. Hoorde ik dit nou echt.......
Hij lachte.......en ik bleef hem geschrokken aankijken. IK wist even ook niet wat ik moest zeggen.

"Lieverd, maak je niet al te druk". "Ik heb gewoon gezegd wat ik denk en voel' zei hij. Een gevoel kan niemand van je afpakken, zei hij. Anas had echt begrip". "Hij was ook zelf degene die mij opzocht" zei hij weer. "Je moeder draait wel bij" zei hij. Anas staat aan onze zijde, zei hij lachend. "Ik weet het echt heel zeker" zei hij weer.

"Ze houdt van je en ze wil je gelukkig zien". "Het belangrijkste is nu dat je jezelf weer terugvindt en dat je alles kan afsluiten" zei hij met een hese stem. 

Rima, lieverd,Ik ga nergens naartoe." Ik ga voor ONS vechten". "Als jij de kracht niet hebt dan vecht ik maar voor beide". Ik keek hem aan en er verscheen een glimlach op mijn gezicht.

"Ik houd van je" zei ik. Hij trok mij naar zich toe." Ik houd ook nog meer van je". Hij gaf mij weer een kus en stond op. "Tot straks schatje en zet die telefoon aan. Ik knikte en glimlachte naar hem. Hij ging daarna weg. 

Ik was zo blij om hem gezien te hebben en ik voelde letterlijk de vlinders in mijn buik. Wat mama ook gaat zeggen ik ga er alles aandoen om met hem te eindigen. Niemand gaat in mijn weg staan. De rest van de wereld boeide mij niet. Hij houdt van mij en ik van hem en dat is wat telt. 

Ik liet mij weer op het bed vallen. Maar ik stond ook meteen weer op. Ik wilde niet meer in deze kamer blijven. Ik wist nog niet wat ik moest doen maar ik wilde hier weg. Ik wilde met de psychiater spreken. Ik wilde weg hier. Ik hoefde niet meer na te denken. Ik wilde naar huis.

Ik wilde naar buiten gaan en ik stond ineens voor mijn moeder en Anas.

Ik keek in haar droevige ogen en moest toch even slikken. Ze was inderdaad gebroken. Het was zo pijnlijm om haar zo te zien....Ik slikte en ze omhelsde mij.

Ik pakte haar stevig vast en ik wilde niet loslaten. Benti, benti, bleef ze zeggen.

Ik hoorde haar daarna snikken en ik kon het ook niet meer stilhouden.