Deception (Voltooid)

Deception deel 14

Ik keek even om mij heen en ik zag Zeyneb lachen. "Een kanjer of niet" zei ze lachend. Ik keek even naar Adam en weer naar Zeyneb. Ze begon ineens te lachen. Ik schudde met mijn hoofd en liep nog even naar de ouders.

Ik hield nog een praatje en probeerde de ouders een beetje te kennen. Ik zal morgen waarschijnlijk vergeten welke ouder bij welk kind hoort maar dat heet tijd nodig.

De ouders bleven even staan en namen vervolgens afscheid van de kinderen.

Ik keek weer naar Adam en Zeyneb zag mij kijken. "Hij lijkt veel op zijn vader of niet" zei ze. Ik keek haar vragend aan." Rima, ik zag hoe je naar hem keek". "En geloof mij, ik keek de eerste ook zo" zei ze en begon te lachen.

"Je hebt gelijk" zei ik." Hij lijkt inderdaad veel op zijn vader, zei ik.

"Zijn vader is kwart Nederlands". "Zijn oma is Nederlands" zei ze. "Hij heeft die looks van zijn oma" zei ze weer.

Hoe weet jij dit? Vroeg ik. "Dat zei hij bij de aanmelding voor de zomer". "Geloof mij" zei ze weer lachend. "Jij bent niet de enige wiens bloed hij sneller doet stromen".

"Houd op" zei ik lachend." Ik ben bovendien GEEN vrijgezel" zei ik. Weet je het zeker? Vroeg ze. "Honderd procent "zei ik. " Mooi" zei ze. Ik denk dat zijn vrouw nu meer gerustgesteld is, zei ze en zette een glimlach op.

IK schrok even van haar woorden. IK had daar even niet aan gedacht.

Heb je zijn vrouw gezien? Vroeg ik. "Nou, hij was met zijn vrouw op de dag dat hij zoontje kwam aanmelden" zei ze. " Ze zag er echt megagoed uit", zei ze op een sippe t"oon.
"Ze zijn toen bij Nicole gaan zitten". Ik was echt jaloers" zei ze weer en zette een pruillip op. IK hoorde het haar zeggen en schaterde het uit................

"Echt Rima" zei ze. "De beste zijn altijd bezet" zei ze.

Ik keek haar en ik voelde mij toch even niet goed. Ik moest toch echt een brok slikken. Dit wilde ik eigenlijk niet horen. Ik begreep mezelf echt niet. Ik heb de man net twee minuten gezien. Ik moet hem echt uit mijn hoofd zetten en zeker niet meer zo aan hem denken. Ik probeerde mij gewoon op de kinderen te concentreren.

Het was een hectische dag maar dat vond ik helemaal niet erg. Ik leerde veel over de kinderen en Zeyneb was echt een verademing. Ze had echt veel ervaring en was echt mijn hulp en toeverlaat. We hebben in de kring gezeten, buiten gespeeld, gekleurd en gestempeld. We hadden twee kindjes die een paar keer in tranen waren. Ze vonden het nog spannend en vreemd. Ze wilden steeds naar mama toe. Gelukkig was de rest wel heel vrolijk. Maar aan de drukte moest ik echt wennen. Lang leve de kleuterklas.

Het was heerlijk om zo met die kinderen bezig te zijn. Ik voelde mij helemaal thuis in deze klas. Nicole liep een aantal keer binnen om polshoogte te nemen. Ze knikte vaak of stak haar duim omhoog. Ze kwam zelfs een keer koffie brengen.

Ik kon het niet laten maar ik hield Adam vaak in de gaten. Ik weet dat ik fout zat maar ik kon zijn vader gewoon niet uit mijn gedachten krijgen.

Die ogen die blik, ik kan het maar niet vergeten. Bij de gedachte aan hem kreeg ik het al warm. IK moest even diep zuchten. IK moest niet zo met de man bezig zijn. Ik voelde mij vreselijk schuldig ten opzichte van Jalil.

Gelukkig was het inmiddels drie uur en de kinderen stonden alweer keurig in de rij. Zeynep hielp de kinderen nog met de tassen. De kinderen waren behoorlijk ongeduldig maar bleven gelukkig wel keurig in de rij. We liepen daarna naar buiten. De moeders stonden al bij het hek te wachten. De ouders mochten van mij niet weg totdat ze de ouders in het viezer hadden. Ik kon nog de kinderen niet direct bij een ouders plaatsen.

Ik zag Nadim al aan komen wandelen. "Daar is papa", zei Adam met een blije stem. "Rennen dan", zei ik lachend. Hij glimlachte naar mij en rende op zijn vader af. Zijn vader tilde hem op en schoot hem in de lucht. Het was zo leuk om te zien. Adam schaterde het uit en knuffelde zijn vader. Mijn hart verwarmde al bij het zien hoe die band tussen hen was.

Ik zag dat hij nog richting mijn kant kwam. Ik kreeg het weer benauwd. Mijn hart ging weer sneller en mijn maag leek zich samen te knijpen. Mijn ogen waren gericht op hem. Het was oh hij mij naar zich zoog. Een magneet die zo sterk was dat ik niet eens mijn blik kon wenden. HIj kwam steeds dichterbij en ik kreeg het behoorlijk warm.

Zeyneb keek mij aan en begon te lachen. "Je bloost helemaal. "Ga weg, je liegt", zei ik. Wollah ik zweer het je, zei ze lachend. Ik draaide mij om en ik keek hem recht in de ogen aan. Hoe heeft hij het gedaan? Vroeg hij en zette een glimlach op. "Heel goed" zei ik snel. Je hebt een kanjer van een zoon.........

Bedankt, zei hij. " De eer is niet geheel aan mij", zei hij en keek mij aan. Zijn moeder" zei ik snel. Dat ook, zei hij lachend." Jullie mogen trots zijn", zei ik. IK moet gaan, zei ik weer.

Ik wilde zo snel mogelijk weg. Dit gevoel wilde ik even vergeten. Dit was foute boel.

Juf Rima, zei hij. Adam gaat naar de schoolse opvangen en vanaf morgen ook naar de naschoolse opvang". Mocht er iets zijn, ik ben altijd bereikbaar.

"Fijn om te weten" zei ik. Ik zal dat onthouden. HIJ keek mij nog aan en ik moest weer slikken. Hij bleef mij heel doordringend aankijken en ik begon mij nu ook behoorlijk ongemakkelijk te voelen. Hij kijkt zo intens dat je het gevoel krijgt dat je zweeft. Hij keek letterlijk door mijn ziel.

"HIJ glimlachte weer en pakte zijn zoon bij de hand. Hij liep verder en ik zag hem weer omdraaien. Onze ogen kruisten elkaar weer. Ik draaide mij snel om en liep teug richting de hoofdingang.

Zeyneb liep snel achter mij aan. In het klaslokaal begon ze keihard te lachen. "Meid, ik weet wat je voelt" zei ze lachend. "Ik had het ook de eerste keer" zei ze. Alleen hij gaf mij geen blik zoals hij jou aankeek. Ze begon weer te lachen.. Wat is er zo grappig? vroeg ik. "Kom op", zei ze. HIj is eentje uit een tijdschrift, maar geloof mij. "Ik heb zijn vrouw gezien". Hij is echt out of league. IK keek haar aan en zuchtte.........."Ik weet het ook wel". "Ik ben ook voorzien". Laten we dit gesprek snel vergeten, zei ik.

Ze keek mij aan glimlachte. Yallah, de stoelen moeten op de tafels" zei ik.

De schoonmaaksters moeten kunnen vegen". Ik doe de stoelen" zei ze nu op een serieuze toon. Ruim jij de speelhoek? Vroeg ze aan mij. Ik knikte braaf en we gingen meteen aan de slag.