M&A Bir Veliahtın Hikayesi

55

Herkese merhaba,

Özlediniz mi bilmiyorum.

Geçen bölüm tam bir hayal kırıklığı oldu. Wattpad bölümü yayınlamadı çok uğraştım.

Bunun üstüne bir de 54. bölüme çok az oy ve yorum geldi.

Çok çok kırıldım. Hayal kırıklığımı anlatamıyorum.

O yüzden hiiiiiç elim yazmaya gitmedi. Bir ayı da geçti bölüm atmayalı.

Tabii bu kaç kişinin umurunda bilmiyorum.

Sırf onları özlediğim için yazdım yoksa ekstra bir motivasyonum yok.

Keşke M&A da Gizli Saklı gibi olsaydı ama artık bunun için çok geç.

Devam edip etmeyeceğimi bilmiyorum ama keşke geri yüklemeseydim dediğim anlar oldu. 

Şu an beni çoooook mutlu eden Gizli Saklı okurlarıyla Gizli Saklı'da yoluma devam ediyorum. Teşekkürler <3

İyi okumalar!

Oy yorum desem bile gelmiyor o yüzden susuyorum. 

MERCAN'DAN

Bir hafta göz açıp kapanıncaya kadar geçti ve şu an işe gitmek benim için zorlayıcı oluyor. Hem çok farklı hem de düşününce yüzümün bile kızaracağı bir hafta oldu. Altuğ ile aylarca birlikte yaşadım ama şu an hiçbir şey yaşamamışım gibi geliyor. Tatlı ve tutkulu Altuğ çok güzel bir ikili. Bazen kendime kızdığım anlar bile oldu. Evlilik kararını daha önce de alabilirdik ama kaçan ben oldum hep. Böyle yapmasaydım ikimiz de daha önceden mutluluğa kavuşmuş olabilirdik. Evet şu an iliklerime kadar mutluluğu hissediyorum.

Ben çoktan hazırlandım ve Altuğ'un çantasına notlar koyuyor. Birlikte el ele yürüyerek hastaneye gideceğiz. Bunu da garip bir şekilde iple çekiyorum. Evlenme haberimiz gündeme bomba gibi düştü. Gazeteler sürekli bizden bahsedip durdu. O süreç beni biraz korkuttu itiraf etmek gerekirse. Birçok yorum yapıldı ve çok konuşulan haberler arasında yer aldı. Şu an sular biraz durulmuş durumda ama Altuğ eğlenmeyi ve dans etmeyi seviyor ve yine o mekanlara gitmemiz uzak bir zamanda değil. Onu kısıtlayamam bu konuda ki buna da hakkım yok. Onun kadar olmasa da ben de eğlenmeyi seviyorum. İlk başta çok farklı geliyordu ama Altuğ ile birlikte olduğum sürede bana bunu sevdirdi.

"Tamamdır," diyor ve yanıma geliyor. Onun da hastaneye gitmek için pek istekli olmadığını görüyorum ama sonsuza kadar evde takılamayız. Altuğ bugün çok yoğun geçeceğinin farkında ama zaten evlendiğimiz hafta ağır bir nöbet trafiğine katlandığı için artık daha da güçlü duracağını düşünüyorum.

"Çıkalım o zaman, yoksa geç kalabiliriz." Başını sallıyor ve ben önden odamızdan çıkıyorum. Merdivenlerden enerjik bir şekilde inerken Altuğ da beni takip ediyor. Dairemizden çıkıyoruz ve asansöre biniyoruz. Karşılıklı durup birbirimize bakarken Altuğ yavaşça gülümsüyor ve saçlarımı okşuyor.

"Bugün seni çok özleyeceğim. Belki yemekte bile görüşemeyeceğiz." Parmaklarıyla yavaşça okşarken diğer eliyle belimi kavrayıp beni kendine çekiyor.

"O zaman fırsat kollamalısın," diyorum muzip bir şekilde. Başını yavaşça eğiyor bana doğru.

"Ah, bundan kesinlikle emin olabilirsin." Dudakları dudaklarımı kavrıyor ve beni telaşsız bir şekilde öpüyor. Ona kapılmak oldukça kolay. Ellerim sarı saçlarının arasına kayıyor ve parmak uçlarımda yükseliyorum. Sabahın erken saatlerinde asansörde öpüşmek oldukça ilginç bir deneyim. Hiç kapının açılıp açılmayacağını umursamıyoruz bile. Sadece kendimizi o ana kaptırıyoruz sanki dün gece hiç öpüşmemişiz gibi. Altuğ kesinlikle dediğini yaptı. Bana aylar önce söylediği cümleyi hiç benimle gerçekleştireceğini düşünmemiştim. O zaman çok gerçek dışıydı. Buna karşı hazır ol evin her yerinde beni bir kızla yiyişirken görebilirsin demişti. Artık baş aktör ben oldum ve gerçekten de evin her köşesinde benimle birlikte oldu. Bu kulağa kötü geliyor biliyorum ama yaparken hiç öyle değildi. Onun için tek bir hedef kaldı o da rüyamı gerçekleştirmek. O zaman geldiğinde bunu ben de anlayacakmışım öyle diyor.