M&A Bir Veliahtın Hikayesi

38

Merhaba
Bölüm sınırı 300 oy ve farklı kişilerden gelecek olan 350 yorum. Bunu özellikle belirtiyorum.
Oy ver hikayene can ver!
Keyifli okumalar
Teşekkürler

ALTUĞ'DAN

Sabah özenle hazırlanıp çıkıyorum. Özellikle yeni kesimiyle saçlarımı yapmak biraz garip hissettirse de sonuç güzel oldu. Sanırım babam haklı yüzümün daha ortaya çıkması hakkındaki dediklerinde. Zayıfladığımı eski kıyafetlerim de gösterdi bugün. Pantolonumun beli biraz bol, gömleğim de tam üstüme oturmuyor ki tüm numarasını kaybediyor böyle. Bu yüzden üstüne ince siyah bir kazak giydim. İyi göründüğüme sabah babam da manken günlerine dönmüşsün diyerek söylediğinde daha da emin oldum.

Hastalarımı kontrol etmek için servise çıkmam gerek ilk. Burada da Mercan ile kesinlikle karşılaşacağız. Montumu ve çantamı artık benim olan poliklinik odama bırakıyorum. Burada olmanın anlamını yaşayamadım gibi hissediyorum. Sadece çalıştım ve hiçbir detaya da dikkat etmedim. Hatta hastaların barkodlarında yazan ismime bile... İçimde güzel bir his var. Bugün diğer günlerden daha güzel olacak diyor sanki. Bu yüzden vakit kaybetmeden yukarıya çıkıyorum. Levent abinin gelmesini Ebe odasında bekleyebilirim. 

"Günaydın," diyerek içeriye giriyorum. Nesrin abla, Hediye ve Mercan da odada. Çay içiyorlar ve ayrıca kek de var. 

"Ne kadar şıksın böyle yakışıklı prens," diye takılıyor Nesrin abla.

"Teşekkür ederim." Gülümsüyorum ve en azından Mercan'ın bana baktığını görüyorum. Dün gibi değil sanki. 

"Çay ister misin?" Nesrin abla bana bakarken gülümsüyorum. Umarım tüm cazibemi kullanabiliyorumdur. Babamın o konuşması sanki bana güç verdi. İtici bir güç yarattı içimde. Yavaşça koltuğa oturuyorum.

"Evet, iyi olur. Biliyorum diyetime alıştınız ama artık esneğim. Belki Mercan size söylemiştir."

"Hayır söylemedim." Evet yine o umursamaz tavrını takındı ama pes etmeyeceğim.

"Kek yiyebilirsin o zaman." Nesrin abla benden bir cevap beklerken yavaşça konuşuyorum.

"Evet."

"Annem çok şikayetçi diyordun o çok sevinmiştir kesin," diyor Nesrin abla ve bana bir dilim kek koyduğu tabağı uzatıyor.

"Hem de nasıl dün akşam onlarda kaldım ve ben yemek yerken gözünü kırpmadan izledi. Çok mutluydu." Gülüyorum ve bir parça kek yiyorum. Gerçekten tadı güzel ve bu tadı da özlemişim. 

"Çok güzel olmuş. Kim yaptı?"

"Mercan," diyor Nesrin abla hemen. 

"Tahmin etmem gerekirdi. Mercan abisinin de keklerini çok sevdiğini söylemişti. Sahi Mercan onunla da görüştün değil mi?" Onu biraz da olsa konuşturmak istiyorum. Burada bana karşı soğuk duramaz yoksa anlarlar ve Hediye'nin Mercan'ın ağzından laf alana kadar durmayacağını biliyorum. 

"Evet, bu arada başka bir şey daha öğrendim." 

"Neyi?" diyorum merakla ona bakarak.

"Eniştenin kesinlikle çok iyi bir görsel hafızaya sahip olduğunu. Abimin üniversitedeki bir arkadaşıymış enişten. Sonunda benim kim olduğumu hatırlayıp abime ulaşmış." Yani eniştemin o garip yeteneğiyle ilgili bir şüphem yoktu ama bu durum çok iyi oldu. Eğer ben onu ikna edersem ve aramızdaki ilişki ciddileşirse eniştem belki benim hakkımdaki kötü imajı ortadan kaldırabilir. Çünkü basına yansıyan o hallerimize kötü gözle baktıklarını biliyorum.