M&A Bir Veliahtın Hikayesi

17

Elim ağzıma gidiyor gerçekten ne yapacağım ben şimdi! Fotoğraflara bakıyorum tek tek, bana bakarken bir pozu var ve gerçekten benimle ilgilenen bir şekilde bakmış bana. Dışarıdan gören biri için belki de sevgili gibi görünmemiz normal gelebilir. 

"Abi o... Levent abinin asistanı yani birlikte çalışıyoruz. İş çıkışı spora gittik çünkü aynı salona gidiyoruz. Birlikte yemek yedik hepsi bu. Yani aramızda bir şey yok." Abim bir nefes alıyor. Pek onaylamadığı açık ama abim asla senin yanında erkek görmeyeceğim diyen maço bir erkek değil. 

"Mercan o tam bir kadın avcısı. İsmini internette aratınca neler çıkıyor gördün mü hiç?" Evet bu konuda kesinlikle çok haklı. Sıkıntıyla yüzüm buruşuyor ve üzerimdeki örtünün kıvrımını parmaklarım arasında sıkıştırıyorum. 

"Evet... Ama aramızda asla bir şey olamaz."

"Senin belli bir yaşa geldiğini ve erkek arkadaşının olmasının normal olacağının bilincindeyim ama bu adamla değil Mercan. Bu çocuk seni sadece üzer." 

"Abi zaten bir şey yok aramızda dedim." Evet hemen üst katta ve uyuyor hatta şu an ben onun yatağında oturuyorum. Keşke bana aşık olsa diye hayal ediyorum. İşte gerçekler abimin dediği gibi. O beni sadece üzer. 

"Annem görmeden söyle yoksa yanına baskına gelir." 

"Tamam söylerim. Kendine iyi bak." 

"Sen de ve bir daha o çocukla çıkma!" 

"Çıkmayacağım." Niye böyle oldum bilmiyorum ama içimden böyle bir şey aktı geçti. Gözlerimin önü buğulandı. Çünkü onu sevmem yanlış, o bana mutluluk getirmez. Daha birkaç hafta önce evinde kalmamı bile istemiyordu. Ne değişti o birkaç haftada da böyle bana arkadaşıymış gibi davranıyor. Daha geçen hafta bana eve kız getireceğini ama etmemiş miydi sanki? Telefonu kapatıyorum ve gözümden bir damla yaş düşüyor beni şaşırtarak. Hızla siliyorum o yaşı ama dahası da geliyor. PMS beni ele geçirmiş durumda. Şunda ağlanacak ne var sanki! Tekrar resimlere bakıyorum ama bu beni daha da kötü yapıyor. Çünkü Altuğ ve Mercan diye bir şey olmayacak.  Üzerimden yorganı atıyorum ve ayaklarımı yere değdiriyorum. Yorucu bir güne hazırlanmam gerek. 

ALTUĞ'DAN

Aynadan saçlarıma bakıyorum memnuniyetsiz bir şekilde. Çünkü fazla uzadılar ve ben de bir türlü kestirmeye gidemedim. Elime bir miktar saç kremi alıp saçıma şekil vermeye çalışıyorum. İstediğim gibi olmuyor ama kötü de sayılmaz. Parfümümü sıkıp lavabomdan çıkıyorum ve çantamı alırken telefonumun ışığı yanıyor. Ablam mesaj atmış sor işareti ve birkaç tane de fotoğraf var. Fotoğrafları görünce şaşırıyorum. Bunları hangi ara çekmişler? Yalnız dışarıdan bakıldığında gerçekten bir çift gibi görünüyoruz. Hiç ona böyle baktığımı bilmiyordum. Böyle yazmaları da normal çünkü ben genelde kız arkadaşlarımla yemeğe falan çıkmam. Onun farklı biri olduğunu düşünüş olmalılar. Yalnız Mercan'ı biraz tanıdıysam canıma okuyacak aşağıya indiğimde. Evet kendim fotoğrafı attığında bir şeyler yazacaklarını biliyordum ama bu minicik bir haber olurdu bu kadar büyük çaplı bir başlık atmazlardı. 

"Aynı spor salonuna gidiyoruz ve sonra da yemeğe gittik hepsi bu." yazıyorum. Evet daha ablam bilmiyor aynı evde kaldığımızı. Bilse baya sıkıştırırdı beni o riski alamadım. Hemen bir mesaj yazıyor.

"Yalnız o bakışların baya fena." 

"Sadece arkadaşça o bakışlar. Mercan kurbanım olmayacak merak etme." 

"Neden kurbanın olacakmış ki! Onu başının tacı etsene." Yazdığı mesaja hayretle bakıyorum. 

"Mercan benden daha iyisini hak ediyor."