M&A Bir Veliahtın Hikayesi

26

Merhaba😁
Bölüm sınırı 260 oy ve farklı kişilerden gelecek olan 300 yorum. Bunu özellikle belirtiyorum.
Oy ver hikayene can ver😂
Keyifli okumalar🌸💕
Teşekkürler🤗

Yağız beni evine götürüyor çünkü o eve adımımı bile atmak istemiyorum. Hiç bu kadar güçsüz olduğumu düşünmezdim  şu yaşadığım son ayları saymazsam. Babamın bizi terk edip gitmesi hep beni duygusal açıdan güçlendirdi derdim çünkü o vazgeçilmişlik hissini aşmak kolay değildi. Şimdi ise aynı o zamanlara dönmüş gibiyim. Kendimi kaybettim ve buna hiç değmeyecek biri için ağladım sokağın ortasında. Aynı olay hastanede de tekrarlanmıştı. 

Eve girerken girişteki aynada yansımamı görüyorum. Saçlarım yüzüme yapışmış, gözlerim kıpkırmızı ve yanaklarımda siyah şeritler var. İçeride koliler olsa da çoğu kısım yerleştirilmiş gibi.

"Keşke bana haber verseydin. Yardım ederdim." 

"Hallettim zaten." Küçük ama sıcak duran bir ev. Topuklu ayakkabılarımı çıkarıyorum ve keşke bu ayakkabıları ve bu elbiseyi giymek zorunda kalmasaydım diye düşünüyorum. Hiç gitmeyecektim oraya ve Yağız'a itiraf edecektim. Evet onu abi olarak da görüyorum ama bir yandan da arkadaşım o benim. Çocukluğumun ikinci kahramanlarından biri o. Bu kadar çekinmem yersiz olmalıydı. Koltuğa çöktüğümde bana vermiş olduğu ceketine daha da sarınıyorum. Bakışlarımı tek bir noktaya dikerken o anı artık düşünmemeye çalışıyorum. Olmuyor bir türlü o görüntü aklımdan gitmiyor. Yağız yanıma oturuyor ve kolunu omzuma atıyor. Başımı omzuna yaslıyorum.

"Ah be Mercan! Neden söylemedin ki bana? İyi sakladın doğrusu, ki sen hemen ele verirsin kendini." 

"Çünkü utandım. Beni öyle aptalmış gibi görmeni istemedim ama bugün ne istemediysem hepsi oldu." Gözlerim tekrardan doluyor ve etrafı bulanık görmeye başlıyorum. 

"O senin, ondan hoşlandığının farkında değil kendisi de senden hoşlandığının farkında değil."

"Ne?" diyorum ona bakarak.

"Benden inanılmaz rahatsız oluyor. Yanında olmamı istemiyor bunu açıkça da hissettiriyor bakışlarıyla. Hiç şüphem yok seni arayacaktır, nerede olduğunu öğrenmek isteyecektir." Gülmek istiyorum çünkü böyle bir şey olmayacak çünkü o kızı eve götürüp başka şeyler yapmak isteyecek ki bu onun için oldukça normal bir durummuş gibi anlattığı da olmuştu. 

"Kendimi kandırmış olurum. Gördün işte onunla birlikte."

"Çünkü kendisi bile farkında değil Mercan. O kızı beğeniyor ama ona karşı duygusal bir şey hissetmiyor ki! Bu çok belliydi yani." 

"Abim ondan uzak durmamı istedi." Gülüyor çünkü o da doğru olanın bu olduğunu biliyor. 

"Abin değil senin ne istediğin önemli. Abin tüm kararları senin adına alamaz. Hayatımızı kendimiz şekillendirmeliyiz. İnsanlar girip çıkar hayatımıza hepsinin bir geliş amacı vardır. Bazıları bize ders verir, bazıları sabrı öğretir, bazıları acı bir iz bırakır ve baş etmemizi bununla yaşamayı öğrenmemizi sağlar."

"Peki Altuğ'un amacı ne? Acı bir iz bırakmak mı?"

"Bunu şimdi bilemeyiz Mercan. Zamana bırakmaktan başka çaren yok ama düşündüğümüz gibi çıkmaz çoğu olay bunu biliyorsun." Evet biliyorum ama Altuğ'un hiç beni seveceğini hayal bile edemiyorum. Bugün gördüklerimden sonra hiç hem de...

ALTUĞ'DAN

Gerçekten inanamıyorum. Hiçbir şey tahmin ettiğim gibi gitmiyor. Daha ilk buluşmada bir kadını hiç öpmemiştim ama Melis gerçekten çok farklı bu konuda. Kesinlikle dışarıya çıkıp bunu yapmamalıydım.  Daha sakin bir kulübe gitmeliydik. Yarın manşetlere çıkarsam hiç şaşırmam.