M&A Bir Veliahtın Hikayesi

56

Herkese selammmm

Öncelikle bölümlerin karışıklığını düzeltmeye çalıştım ama olmuyor. Bu durum benden çıktı artık. O yüzden kusura bakmayın. Wattpad'in teknik bir sorunu galiba bu. Olmadı yayımdan kaldırıp tekrar düzenli bir şekilde yayımlarım.

Bu hafta Romantizm kategorisinde 4 numaraya çıkınca kurgu çok şaşırdım. Kategoride yükselmeyi oy ve yorumlarınız sağlıyor.

Lütfen hayalet okuyucu olmayın!

Oy vermek sizden bir şey götürmez ama yazarınıza destek sağlar. Ayrıca çok basit. Sadece yıldızın üzerine tıklıyorsunuz. 

Bu bölümü beklediniz biliyorum. O yüzden çooooooook yorum istiyorum Gelmezse çok üzülürüm :(

Keyifli okumalar!

ALTUĞ'DAN

Tam mesainin bitmesine yakın bir saatte acil bir doğum için çağrılıyorum. Bugün fazlasıyla yorucu bir gün oldu. Artık her gün bir önceki günden daha da fazla yorulmaya başladım. Şu yeni baş belası doktorun hiç yararı olmadı çünkü kadının kendi hastaları var ve onlar da beraberinde buraya gelmiş oldular. Ondan nefret ediyorum bu hastanedeki çoğu çalışan gibi. Hastaları ve Levent abi hariç herkese kötü davranıyor. İnsanlar onun yüzünden son derece huzursuz ama hastane yönetimi onun hasta getirisinden dolayı oldukça memnun. Bundan da nefret ediyorum. Mercan ile bana ayrı takmış durumda. İkimizi yakıştırmıyor ve bunu yüzüme söyleyebilecek kadar da patavatsız biri.

Doğumhaneye girdiğimde bebeğin çoktan doğmuş olduğunu görüyorum ama içeride bir koşuşturma var ve bu iyiye işaret değil.

"Ah Altuğ, yetiş!" Mercan'ın bu korkutucu sesi beni kendime getiriyor ve hemen müdahale etmek için hastanın başına geçiyorum.

"Kanaması durmuyor. İlaçlar etkisiz." Hayati değerlerine bakıyorum hiç iç açıcı görünmüyor. Harekete geçmezsek onu kaybedebiliriz. Mercan hemen uyguladıkları tedaviyi anlatıyor. Bu konuda oldukça deneyimli ama bu durum benim biraz boyumu aşıyor. Levent abi gelene kadar çok geç olur. Kararımı veriyorum.

"Kan bulundu," diyor Mercan içimi rahatlatıyor.

"Levent Hocaya haber verin. Histerektomiyi ben yapmaya başlayacağım." İçimden de inşallah ilk çocuğu değildir diye dua ediyorum. Çünkü onu hayatta tutmak için doğurganlığına bir son vermek zorundayım. Bu çoğu kadın için yıkıcı bir süreç oluyor ama son çaremiz bu. Bazen ilaçlara karşı çok direnç geliştiren hastalar oluyor ve bu hasta da onlardan biri.

Histerektomi: (rahmin alınması)

Saniyeler içinde ameliyathaneye geçiyoruz ve stresin o kötü ürpertisini ensemdeki terle birlikte hissediyorum. Hayati değerleri halen düzelmiş değil ve direniyor. Kan verilmeye başladığı için birazdan daha da iyi olacağını düşünüyorum ve tüm konsantrasyonumu açtığım dokulara veriyorum. Stresten dolayı terliyorum ve itiraf etmek gerekirse de korkuyorum. Levent abi ne kadar deneyimli ve çok iyi bir doktor olmasına rağmen bu nedenden dolayı hastalarını kaybetmiş biri. O olayın masumlarından biri de kızı Amine. Bunu bana anlattığında fazlasıyla etkilenmiştim. Bir an başımı kaldırıyorum ve bana güven veren bir şekilde bakan Mercan ile göz göze geliyorum. Beni cesaretlendiriyor ve sonunda operasyonu bitiriyorum. Onu hayatta tutmayı başardım ama şu an çok kötü bir durumdayım. Tüm o korku ve stres beni çok kötü etkisi altına aldı. Bacaklarım ve kollarım sanki vücudumdan bağımsızmış gibi hissediyorum. Ameliyathaneden çıkmadan hayati değerlerin yavaşta olsa normale dönmeye başladığını görünce derin bir nefes alıyorum ve ameliyathaneden çıkıyorum. Üstümdeki önlüğü bonemi ve eldivenleri çıkarıp atıyorum ve yere çöküyorum. Bu meslek hayatımda girdiğin en zor ve stresli ameliyattı. Gözlerimi kapatıyorum ve derin nefesler almaya çalışıyorum kendimi sakinleştirmek için. Eğer onu kaybetseydik ne halde olurdum bilmiyorum. Kapının açıldığını duyuyorum ve Mercan'ın kapıdan içeriye girdiğini görüyorum.