Step father (Completed)

بهای کار ۱

فصل اول

سون تلفنی با ییبو در حال صحبت بود: تا این جا که خوب پیش رفتی...فقط مطمئنی که حالت خوبه؟؟

ییبو واقعا گرفته بود اما سعی کرد بروز ندهد: آره...چطور؟

سون: صدات گرفته...مریض شدی؟

ییبو: نه...یعنی آره...فکر کنم واقعا مریض شدم.

سون: که این طور، چرا مراقب خودت نیستی؟؟ ببینم برنامت واست سنگینه؟؟ می خوای...

ییبو: نه نه اصلا...خوبم فقط...دلم می خواد زود برم سرکار.

سون: شازده عجله نکن...زمان مناسبش که برسه حتما می ری...بعد اون قدر کار می ریزه سرت که واسه یک دقیقه سر خاروندن به گریه میفتی!

ییبو با گرفتگی لب زد: اوهوم...آخه به جان گفتم...جان عصبانی شد.

سون: جان چرا باید عصبی بشه؟؟ اون که داره تورو واسه ی همین تربیت می کنه، غیر از اینه؟؟

ییبو: نه، یعنی...من یه چیزی گفتم که اون عصبی شد.

سون مشکوک پرسید: چی؟؟

ییبو: فکر نمی‌کردم این قدر حرفم روش تاثیر بدی بزاره. خیلی عصبی شد، سرم داد زد...وقتی عصبی می شه غیر قابل کنترل می شه.

سون: نمی خوای بگی که چی بهش گفتی؟

ییبو: گفتم می خوام کار کنم تا سر بارت نباشم. اونم یهو قاطی کرد.

سون با جدیت پرسید: چرا فکر می کنی سر بارشی؟؟ چیزی بهت گفته؟ کاری کرده؟

ییبو: نه نه اصلا، من منظورم چیز دیگه ای بود...می خواستم زحمتاشو جبران کنم و با کار کردنم خوشحالش کنم که بهم افتخار کنه.

سون پس از چند ثانیه مکث نسبتا طولانی، گفت: منظورتو بد گفتی...منم می بودم عصبی می شدم.

ییبو نق نق کنان گفت: حالا چی کار کنم؟؟

سون نفس عمیقی کشید: سعی کن منظورتو واضح بهش بگی...همینایی که برای من گفتی به خودش بگو. اگه قبول نکرد یه فکر دیگه می کنیم.

ییبو: اوهوم باشه. وقتی ازم عصبانی می شه نمی تونم تمرکز کنم و کارامو انجام بدم.

سون نفسش را بیرون داد: اشکال نداره، پیش میاد....برو اول عامل بهم خوردن حواستو برطرف کن، بعد برو سراغ بقیه ی کارات.

ییبو: باشه...بازم ممنون.

سون: واسه چی؟؟

ییبو: کمکم کردی!

سون خنده ای کرد: آهااا....اینم شد کمک آخه؟ بدو برو سر کارات، زووود!!!

ییبو خنده ی کوچکی کرد: باشه...فعلا عصر بخیر.

سون: عصر تو هم بخیر!

تلفن را قطع کرد.

دست به سینه در حالی که غرق در افکارش بود عرض اتاق را قدم می زد.