ပျော်ရွှင်မှု/ေပ်ာ္ရႊင္မႈ [Myanmar translation]

Chapter (47) ဇာတ္ေကာင္

ဇာတ္ေကာင္

ရန္ထင္း : ကေလးန့ဲအတူ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ လိုက္လာခ့ဲတယ္။ သူသရုပ္ေဆာင္တာ အရမ္းေကာင္းတာပဲ။ ထိုသို႔ ပိုစ့္တင္ရာတြင္ သူသည္ လီေက်ာင္းမျမင္ရေအာင္ ထံုးစံအတိုင္း ခ်န္လွပ္ထားခ့ဲသည္။

သူသည္ ကေလးအား တစ္ေန႕ ႏွစ္ႀကိမ္ ခ်ီးက်ဴးခဲ့သျဖင့္ အႀကီးတန္းအရာရွိမ်ားက လီေက်ာင္းႏွင့္ သူေဌးႀကီးၾကားတြင္ မည္သို႔ ရင္းႏွီးေသာဆက္ဆံေရးမ်ိဳးရွိသလဲဟု မေတြးဘဲ မေနနိုင္ေအာင္ ျဖစ္လာခ့ဲသည္။

လြန္ခဲ့သည့္ ရက္အနည္းငယ္က အႀကီးတန္းအရာရွိတစ္ဦးသည္ ၎၏သူငယ္ခ်င္းအသိုင္းအဝိုင္းထံ လူေရွ႕သူေရွ႕တြင္ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈကို ျပသေနသည့္သူမ်ားကို ေယာင္ဝါးဝါး ေလွာင္ေျပာင္ခ့ဲသည့္ ပိုစ့္တစ္ခုကို တင္ခ့ဲ၏။ ထို႔ေနာက္ သူေဌးျဖစ္သူက ကေလးေလးအေၾကာင္း တစ္ေန႔ႏွစ္ၾကိမ္ ၾကြားဝါေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရေသာအခါ ထိုပို့စ္ကို တိတ္တိတ္ေလး ဖ်က္ပစ္လိုက္သည္။

သူေဌးရဲ႕အျပဳအမူအရ ဒါကို ၾကြားတယ္လို႔ ဘယ္လိုလုပ္ ေခၚနိုင္မွာလဲ။ ဒါကို ေဖာ္ေရြျပီးေတာ့ ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတယ္လို႔ ေခၚတယ္။

သူေဌး၏ ဝါသနာကို နားလည္ရန္အလို႔ငွာ သူေဌး၏ WeChat ကို add နိုင္ေလာက္ေအာင္ ကံေကာင္းသူမ်ားသည္ ျမင့္တက္လာသည့္ေလမုန္တိုင္း ရုပ္ရွင္ကိုပင္ ၾကည့္ရႈခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔သည္ လစာျမင့္မားၿပီး အလုပ္မ်ားသူမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရန္ အခ်ိန္သိပ္မရွိခ့ဲၾကေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ သူတို႔၏မိသားစုမ်ားႏွင့္အတူ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရန္ ရုတ္တရက္ ဆံုးျဖတ္ခ့ဲျပီး ေဆြမ်ိဳးမ်ားအၾကားရွိ ခံစားခ်က္မ်ားကို ျမႇင့္တင္ခဲ့ၾကသည္။

႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ရာမွ ထြက္လာၿပီးေနာက္ သူတို႔၏ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည့္မိသားစုကို ၾကည့္ကာ အေလးအနက္ မစဥ္းစားဘဲ မေနနိုင္ေတာ့ေပ။ မိသားစုကို လ်စ္လ်ဴရႈသည့္ သူတို႔၏လုပ္ရပ္မွာ တကယ့္ကို မွားယြင္းလွေပသည္။

ႏွစ္သစ္၏ဒုတိယေန႕မနက္ခင္းတြင္ လီေက်ာင္းသည္ အဝတ္အစားလဲလွယ္ျပီးေနာက္ အိမ္ေတာ္ထိန္းက သူ႔အတြက္ ျပင္ဆင္ေပးထားသည့္ လက္ေဆာင္မ်ားကိုယူကာ အျပင္သြားရန္ အခ်ိန္ဆြဲေနခ့ဲ၏။ သူသြားရမည္ဟု ေျပာခ့ဲေသာ္လည္း ကိုးနာရီခြဲသည့္တိုင္ေအာင္ ဗီလာထဲမွ ထြက္မသြားခ့ဲေခ်။