ပျော်ရွှင်မှု/ေပ်ာ္ရႊင္မႈ [Myanmar translation]

Chapter (92-1)

Zawgyi

ေနာက္​ႏွစ္​ရက္​​ေလာက္​အထိ လီေက်ာင္းမွာ သူ​႔ကိုယ္သူ မူမမွန္ျဖစ္ေနသည္ဟု အၿမဲခံစား​ေနမိသည္။ ထိုအျခင္းရာကို ရန္ထင္းအား မျမင္ေစခ်င္သည့္အတြက္ သူ၏အစြမ္းထက္သည့္ သရုပ္ေဆာင္စြမ္းရည္ကို အသံုးျပဳျပီး ပံုမွန္က့ဲသို႕ ဟန္ေဆာင္ေနခ့ဲသည္။ အျပန္ခရီးတြင္ လီေက်ာင္း အနည္းငယ္ ဝမ္းသာသြားသည္။ ရိုက္ကူးေရးအဖြဲ႕ထဲ ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္၊ သူသည္ ရန္ထင္းႏွင့္ ပိုေဝးသြားကာ ပုံမွန္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားေပလိမ့္မည္။ ေလယာဥ္ထြက္ခြာလာျပီးေနာက္ သာယာလွပေသာ ကြၽန္းႏွင့္ ပိုမိုအလွမ္းကြာလာခ့ဲသည္။ လီေက်ာင္းက ျပတင္းေပါက္မွ လွမ္းၾကည့္ရင္း ဤေနရာမွ ထြက္ခြာရန္ အနည္းငယ္ ဝန္ေလးေနခဲ့သည္။

"ဒီေနရာကို ၾကိဳက္လား။" ရန္ထင္းက လက္တစ္ဖက္ကို လီေက်ာင္းပုခုံးေပၚ တင္လိုက္သည္။

“အာ… အမ္…” လီေက်ာင္းက သူ႕ပုခုံးေပၚရွိ လက္ကို ၾကည့္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကို စုဝိုင္းလိုက္မိသည္။

"ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေရာက္ရင္ ငါမင္းကို လိုက္ပို႔ေပးမယ္။" ရန္ထင္းသည္ သူ႕လက္ကို လီေက်ာင္းပုခုံးမွ ခြာလိုက္သည္။ “ဒီကြၽန္းကို ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္ ႏွစ္တိုင္း ပိုက္ဆံကုန္တယ္။ မင္းသာ လာမကစားရင္ တကယ္ကို အလဟသျဖစ္သြားမွာ။"

ကြၽန္းသည္ ပို၍ပို၍ ေဝးလာကာ ယခုအခါတြင္ အစက္တစ္ခုသာသာ ျဖစ္လာသည္။ “ဒီကြၽန္းကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ အမ်ားႀကီး ကုန္က်မွာလား။”

“မမ်ားပါဘူး။” ရန္ထင္း မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ "ငါ အိမ္သာသြားဦးမယ္။ အိပ္ငိုက္ေနရင္ အေနာက္ခန္းမွာ ခဏသြားအိပ္လိုက္ေနာ္။"

လီေက်ာင္းသည္ ခဏမ်ွ စကားမေျပာနိုင္ဘဲ သူ႕ေနာက္ေက်ာကို ေၾကာင္တက္တက္ျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေနစဥ္ ရန္ထင္းက ထြက္သြားေလသည္။

"ေက်ာင္းေက်ာင္း" အစ္မရွသည္ လီေက်ာင္းဆီသို႔ ေလွ်ာက္သြားၿပီး သူ႕ကို စိုးရိမ္ေသာကျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္။ "ရန္ထင္းနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး အဆင္မေျပျဖစ္ေနလား။"

လီေက်ာင္းက ေခါင္းခါလိုက္ၿပီး "မဟုတ္ပါဘူး။"

"ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ရက္က မင္းအရမ္းထူးဆန္းေနတယ္။" အစ္မရွ သက္ျပင္းခ်လိဳက္၏။ “အစ္မက မင္းကို ကူညီေပးခ်င္မွကူညီေပးနိုင္လိမ့္မယ္ ဒါေပမ့ဲ တစ္ခုေတာ့ အစ္မေျပာခ်င္တယ္။ ရန္ထင္းက ေမာင္ေလးစိတ္ႀကိဳက္ အရာရာကို လုပ္ခြင့္ေပးတယ္။ မင္းကို အလိုလိုက္ေပးတ့ဲသူအေပၚ ခုခံမေနပါနဲ႕။ မဟုတ္ရင္ မင္းက က်ိဳးေၾကာင္းမဆီေလ်ာ္တ့ဲသူ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။"