ပျော်ရွှင်မှု/ေပ်ာ္ရႊင္မႈ [Myanmar translation]

Chapter (88-2) Z+U

Zawgyi

ေယာင္ယိကြမ္းသည္ ယခုတေလာ အလြန္ လန္းဆန္းတက္ၾကြလ်က္ ရွိသည္။ ေကာင္းမိသားစုပိုင္ကုမၸဏီမွာ လတ္တေလာ အက်ပ္အတည္းနွင့္ ရင္ဆိုင္ရျပီး စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွ ႏႈတ္ထြက္သြားသည္။ မၾကာေသးမီကပင္ သူသည္ အျမတ္အစြန္းမ်ားေသာ အမွာစာႏွစ္ခု ရရွိခဲ့၏။ ၎က ဟိုတယ္တြင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမ်ွကို ရန္ထင္းသိသြားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္မည္ဟု သူ ခန္႔မွန္းမိသည္။

ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ေကာင္းမိသားစုက ဒီေလာက္သနားစရာေကာင္းေနမွာ မဟုတ္ဘူး။

သူတို႔က ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေနရရဲ႕သားနဲ႕ ရန္ထင္းရဲ႕လူကိုမွ သြားျပီး ေစာ္ကားရလား။ ဒါကေသလမ္းရွာေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။

"တစ္ခါေသဖူး ပ်ဥ္ဖိုးနားလည္" ဆိုရိုးက့ဲသို႔ပင္။ သူသည္ ဘဝ၏တန္ဖိုးကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္သေဘာေပါက္ျပီး သူနွင့္ သူ႕မိသားစု ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္လက္ေနထိုင္နိုင္ရန္အတြက္ ဘာမွမလုပ္ျခင္းဟူေသာ နိယာမကို လိုက္နာခ့ဲသည္။

သူက ယခု စိတ္ေကာင္းဝင္ေနျပီး အစာစားခ်င္စိတ္လည္း ျပင္းျပလ်က္ ရွိ၏။ သူက သူ၏ဆိုးေဖာ္ဆိုးဖက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို စည္ကားေသာဘားတစ္ခုသို႔ ဖိတ္ေခၚရန္ျပင္ေနစဥ္ ဖုန္းနံပါတ္အစိမ္းတစ္ခု ဝင္လာခ့ဲသည္။

"ဘယ္သူလဲ။" သူက စိတ္မရွည္ေတာ့ေခ်။  သူ႕ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္ကို ေခၚရေလာက္တ့ဲအထိ ဘယ္သူကမ်ား အတင့္ရဲေနတာလဲ။

"ငါပါ။ လီေက်ာင္း…"

"မဂၤလာပါ မစၥတာလီေက်ာင္း။ မဂၤလာပါ။ မဂၤလာပါ။" ေယာင္ယိကြမ္းက အမွတ္တမ့ဲ ဦးညြတ္လိုက္မိသည္။ "ဘာေျပာစရာရွိလို႔လဲခင္ဗ်။"

"ေန႕လည္က်ရင္ အခ်ိန္ရွိလား။ ငါမင္းနဲ႕ ေတြ႕ခ်င္လို႕။"

"ဟုတ္က့ဲ။ ဟုတ္က့ဲ။ မင္းဘယ္မွာလဲ။ ငါမင္းကိုေတြ႕ဖို႔ ခ်က္ခ်င္းလာခဲ့မယ္။" ဓားက ဆာလဖ်ဴရစ္အက္ဆစ္ထဲ ျပဳတ္က်သြားရင္ေတာင္ အ့ဲဒါကိုရွာဖို႔ သံခ်ပ္ကာဝတ္သင့္ရင္ ဝတ္ရမွာပဲ။

(သူေျပာခ်င္တာကို သိပ္မရွင္းလို႔ ဒ့ဲပဲျပန္လိုက္ပါတယ္။ ျမန္မာလိုိဆို ဓားေတာင္ေက်ာ္ျပီး မီးပင္လယ္ပဲျဖတ္ရျဖတ္ရ အရိုးေၾကေၾကအရည္ခမ္းခမ္း တာဝန္ကိုေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုတ့ဲပံုစံမ်ိဳးလို႔ ထင္ပါတယ္။)