ပျော်ရွှင်မှု/ေပ်ာ္ရႊင္မႈ [Myanmar translation]

Chapter (48) စောစောစီးစီး အချစ်

စောစောစီးစီး အချစ်

"ဘာပြောတယ်။ တစ်စုံတစ်ယောက်က ငါ့ဇာတ်ကောင်ကို ခိုးသွားတာလား။" စုန့်ယွီသည် အေးဂျင့်၏အဖြေကို ကြားပြီးနောက် အမျက်ခြောင်းခြောင်း ထွက်သွားခဲ့သည်။ ဒါက လီကျောင်းဆိုရင် ထားပါတော့။ သူဘာမှ မပြောရဲဘူး။ ဒါပေမဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့ဇာတ်ကောင်ကိုလုဖို့ သတ္တိရှိတယ်ပေါ့။ သူလက်တုံ့ပြန်နိုင်တယ်ဆိုရင် သေချာပေါက် လက်တုံ့ပြန်မယ်။

"ဘယ်သူလဲ။ ဘယ်သူခိုးတာတဲ့လဲ။" စုန့်ယွီက သူ့အသံကို ဗီလာတစ်ခုလုံး ကြားနိုင်လောက်အောင် ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် အော်ဟစ်ခဲ့သည်။

"ဒရာမာဘက်ကတော့ ဒါကို ထုတ်ပြောဖို့ ဆန္ဒမရှိဘူး။ သူတို့က သင့်တော်တဲ့လူတစ်ယောက် ရှာတွေ့ခဲ့တယ်လို့ပဲ ပြောတယ်။" ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့က ဒုတိယမျိုးဆက်သူဌေးသား စုန့်ယွီအား မင်းသားမည်သူမည်ဝါဖြစ်ကြောင်း သိခွင့်မပြုဝံ့ဟု အေးဂျင့်က သံသယဝင်မိ၏။ စုန့်ယွီ၏ ခွေးဒေါသကြောင့် တစ်ဖက်လူက ကောင်းမွန်သည့်အသီးအနှံကို မစားနိုင်တော့သည်မှာ သေချာပေသည်။

"ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့မှာ လူတွေအများကြီးရှိပြီးတော့ ပါးစပ်ဖွာတဲ့သူတစ်ယောက် အမြဲတမ်း ရှိတယ်။" စုန့်ယွီက အေးစက်စက် သရော်လိုက်သည်။ "ငွေအလုံအလောက် သုံးနေသရွေ့ ငါရှာတွေ့နိုင်တယ်။"

စုန့်ယွီ ပြောသည်မှာ မှန်ကန်လှ၏။ ပိုက်ဆံသုံးရန် ဆန္ဒရှိနေသရွေ့ ထိုသို့သတင်းမျိုးကို စုံစမ်းမေးမြန်းရန် လွယ်ကူပါသည်။ သူတို့သည် မကြာမီပင် ဇာတ်ကောင်အား ခိုးယူသွားသည့်လူကို ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့သည်။

"ရှုပေ..." စုန့်ယွီသည် ဤအမည်ကို အထင်ကြီးခြင်းမရှိခဲ့ချေ။ "အရှေ့နဲ့တောင်က သူ့မိသားစုကို အပြစ်ပြုနိုင်တယ်။ ဘာလို့ မြောက်ဘက် ဖြစ်နေရတာလဲ။"

(ရှုပေရဲ့ နာမည်မှာ ပေ/ပိန် က မြောက်ဘက်လို့အဓိပ္ပါယ်ရပါတယ်။ ပိန်က အသံထွက်ပိုနီးစပ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရှုပိန်ဆိုတာကြီးက ဖတ်ရတာတစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေလို့ပါ။ ဘယ်လိုရေးတာ ပိုကောင်းမလဲဆိုတာ အကြံပေးကြပါဦးရှင့်။)