ပျော်ရွှင်မှု/ေပ်ာ္ရႊင္မႈ [Myanmar translation]

Chapter (35) Touching Porcelain

Touching Porcelain

က်ယ္ေလာင္သည့္ တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ လီေက်ာင္း နိုးလာခ့ဲသည္။ သူက လက္ကိုဆန္႔ကာ ေခါင္းအံုးေဘးရွိ ဖုန္းကို ထိလိုက္၏။ သူက မ်က္လံုးတစ္ဝက္ေမွး၍ ဖုန္းကို ၾကည့္လိုက္ျပီး ညဆယ့္နွစ္နာရီထိုးခါနီးျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ဒီအခ်ိန္က်မွ ဘယ္သူက သူ႕တံခါးကို လာေခါက္တာလဲ။

လႊမ္းမိုးျခယ္လွယ္နိုင္စြမ္းရွိေသာ အမ်ိဳးသမီးဥကၠ႒ ရိုက္ကူးေရးတြင္ ေယာင္ရွရွေၾကာင့္ ျဖစ္ခ့ဲရသည့္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈကို သူ ခ်က္ခ်င္း သတိရသြား၏။ သူက တံခါးဝရွိ မ်က္လုံးေပါက္ကို ဂ႐ုတစိုက္ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ၿပီး စုန္႔ယီြ၏ ရြဲ႕ေစာင္းေနေသာမ်က္နွာကို ျမင္လိုက္ရသည္။

လီေက်ာင္းက တံခါးဖြင့္လိုက္သည္။ "အစ္ကိုစုန္႔၊ အစ္ကို ကြ်န္ေတာ္ကို ဘာလို႔ လာရွာတာလဲ။ အထဲဝင္ျပီး စကားေျပာၾကတာေပါ့။"

လီေက်ာင္း၏ အိပ္ခ်င္ေနေသာ မ်က္လုံးမ်ားကို ျမင္ေသာအခါ စုန္ယီြက ေဒါသထြက္ထြက္နွင့္ ျပဳံးလိုက္သည္။ "အိပ္ေနတယ္ေပါ့၊ မင္းက ဆက္တိုက္အိပ္နိုင္တဲ့ ဝက္တစ္ေကာင္လား။"

"ညသန္းေခါင္ေရာက္ေနျပီေလ။ အစ္ကို ဘာလို႔ မအိပ္ေသးတာလဲ။" လီေက်ာင္းက စုန္႔ယီြ၏ေဒါသၾကီးမႈကို ေရွးကတည္းက က်င့္သားရေနခ့ဲျပီ ျဖစ္သည္။ သူက ေနာက္လွည့္ကာ ဗီရိုေပၚမွ အဖုံးမဖြင့္ရေသးေသာေရဘူးကို ယူျပီး စုန္႔ယီြအား ကမ္းေပးလိုက္၏။ "ေရနည္းနည္းေသာက္လိုက္ၿပီး စိတ္ျငိမ္ျငိမ္ထားပါ။"

"မင္းငါ့ကို ဟိုတယ္က အခမ့ဲေပးတ့ဲ တြင္းထြက္ေရကို ေပးေနတာလား။" စုန္႔ယီြက လက္ထဲတြင္ ေရဘူးကို ကိုင္ကာ သူ႕မ်က္လုံးမ်ားကို မယုံနိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားခ့ဲသည္။ "လီေက်ာင္း ၊ မင္းဘယ္လိုလုပ္ ဒီလိုလုပ္နိုင္ရတာလဲ။"

"တြင္းထြက္ေရက ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ အ့ဲဒါက က်န္းမာေရးန့ဲ ညီညြတ္ျပီး ေရငတ္ေျပေစတယ္။" လီေက်ာင္းက စုန္႔ယီြ၏က်ယ္ေလာင္ေသာအသံသည္ အျခားသူမ်ားအား နိုးသြားေစမည္ကို စိုးထိတ္ခ့ဲသည္။ သူက တံခါးကို အလ်င္အျမန္ ပိတ္လိုက္ၿပီး စုန္႔ယီြကို ျပဳံးျပလိုက္၏။ "အစ္ကိုစုန္႔၊ အစ္ကို မေသာက္ခ်င္ရင္ ကြ်န္ေတာ္န့ဲ ထားခ့ဲလိုက္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ မနက္ျဖန္ ရိုက္ကူးေရးအဖြဲ႕ကို ယူသြားလိုက္မယ္။"