Zawgyi
ထုတ္လႊင့္ျပသျခင္း
ေန႔ခင္းဘက္ေရာက္ေသာအခါ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေဈးတြင္ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ဝယ္ရန္ လူအနည္းငယ္သာ လာေရာက္ၾကၿပီး ဧည့္သည္မ်ားက က်န္ရွိေနေသာ ကန္စြန္းဥ ၁၂၀ ကီလိုကို ၾကည့္ေနၾကသည္။
"လမ္းမွာေရာင္းရမွာလား။" က်န္းခိြဳက္က အႀကံျပဳလိုက္သည္။
"အ့ဲဒီလိုပဲ လုပ္ရေတာ့မွာေပါ့။ အခု ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေဈးမွာ လူသိပ္မရွိေတာ့ဘူးေလ။" ရွန္က်န္းသည္ က်န္းခိြဳက္၏ အဆိုျပဳခ်က္ကို သေဘာတူၿပီး အျခားဧည့္သည္မ်ားကလည္း ႀကိဳးစားၾကည့္ရန္ စိတ္အားထက္သန္ေနၾကသည္။
လီေက်ာင္းသည္ ေနာက္ဆုံးေသာေပါက္စီကို တစ္လုပ္တည္းႏွင့္ အျပီးသတ္လိုက္၏။ "ဒါေပမ့ဲ အျပင္ဘက္မွာ ေစ်းဆိုင္တည္ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို စည္ပင္သာယာက ဖမ္းသြားလိမ့္မယ္။ မနက္ျဖန္ ေဖ်ာ္ေျဖေရးကဏၭရဲ႔သတင္းေခါင္းစီးက ကြ်န္ေတာ္တို့က လမ္းမေပၚမွာ စီးပြားေရးလုပ္လို႔ ျမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္ရဲ႔ဒဏ္ရိုက္တာ ခံလိုက္ရတယ္ ဆိုျပီး ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ သတင္းထဲက တျခားအႏုပညာရွင္ေတြက ေခ်ာတယ္၊ လွတယ္၊ သ႐ုပ္ေဆာင္လည္းေကာင္းတယ္၊ အ့ဲဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုသာ ျမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္က ဖမ္းသြားရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္မလဲ။"
"အရမ္းရွက္စရာေကာင္းမွာပဲ။" ဧည့္သည္မ်ားက စိတ္ကူးၾကည့္ရန္ပင္ ေၾကာက္ရြံ႕ေနခ့ဲသည္။
"ဒီကန္စြန္းဥေတြ က်န္ေသးတယ္။ ငါတို႔ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။"
သူစကားေျပာေနစဥ္ လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာကာ "ကန္စြန္းဥေရာင္းတာလား။" ဟု ေမးလိုက္သည္။
"ဟုတ္ကဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကန္စြန္းဥေရာင္းေနတာပါ။" က်န္းခိြဳက္၏ စိတ္ဝိညာဥ္မွာ လြန္စြာတက္ၾကြလာခ့ဲာ။ "ဘယ္ေလာက္ေလာက္ ဝယ္ခ်င္တာလဲခင္ဗ်။"
"ဒီကန္စြန္းဥေတြက နည္းနည္းေသးသလိုပဲ။"
"လာပါ…လာပါ…ေ႐ြးလို႔ရပါတယ္။"
"ေစ်းသက္သာရင္ ငါအကုန္ယူမယ္။"
က်န္းခိြဳက္က ေခါင္းျငိမ့္ျပခ်င္ေသာ္လည္း လီေက်ာင္းက အေနာက္မွ တားလိုက္သည္။ "သူေဌး၊ ကန္စြန္းဥဝယ္ခ်င္လို႔လား။"
YOU ARE READING
ပျော်ရွှင်မှု/ေပ်ာ္ရႊင္မႈ [Myanmar translation]
RomanceZawgyi လီေက်ာင္းသည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ အသက္၂၀အရြယ္ သရုပ္ေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္ျပီး ေနာက္ထပ္တစ္နပ္စာ မည္သည့္ေနရာမွရမလဲ ဟု ေတြးေတာေနရသူျဖစ္သည္။ တစ္ေယာက္တည္း ေမြးဖြားၾကီးျပင္းလာျပီးေနာက္ လီေက်ာင္းသည္ မိသားစုအျဖစ္မွတ္ယူထားသည့္သူမ်ားအတြက္ ပိုက္ဆံရွာေဖြေနရစဥ္တြင္...
![ပျော်ရွှင်မှု/ေပ်ာ္ရႊင္မႈ [Myanmar translation]](https://img.wattpad.com/cover/281680620-64-k372119.jpg)