Pişman olma sırası artık sizde

Bölüm39 Theodore'un Gözünden

Ben Theodore. Kardeşim Alice her zaman bir melek gibi gülümserdi. O kaybolmadan önce benim biricik kardeşimdi.

Ben hiçbir zaman abim kadar iyi olamadım. Onun kadar yetenekli veya zeki değildim.

Ne zaman azarlansam o hep yanımdaydı. Ve bir gün o kayboldu.
Onu çok özledim.

Sonunda bir gün babam eve başka bir kız çocuğuyla geldi. Neden? Alice yerine neden Başka bir çocuk alıyor?

O çocuk da güzeldi bana her zaman Alice gibi gülümsedi. Ama nedense bu beni iğrendirdi.

Onun Ani değişimi herkesi şaşırttı ilk başta ben de şaşırdım. Ama bu gayet normaldi ve daha sonra bunu garipsemedim.

Ona olan muameleyi ve etrafta dolaşan dedikoduları en iyi ben biliyordum.

Bir şey yapmadım, yapmak istemedim. Bir günah keçisine ihtiyaç vardı. En değer verdiğim kişi kayboldu ama bu taklit hep etrafta.

Bana abi dememeli sadece Alice sadece o diyebilir. Canını yaktım bağırdım ve her fırsatta onu suçladım böylece özlem çeken yüreğim hafifleyecekti.

Olmadı. Yüreğim daha da ağırlaştı. Ama duramadım. Ondan gerçekten nefret ettim.

Onun potansiyelini en iyi ben biliyordum. Onun bahçede ağladığı bir bölge vardı. Hep oraya giderdi. Bende onu izlerdim.

Haberi yoktu tabi. Ama onun ağlaması Alice'i unutmadığım, onun yerini doldurmadığım anlamına geliyordu.

Bir gün onu ağladığı noktada dimdik kılıç tutarken buldum. O güçlü herşeye rağmen. Yapılmaması gereken şeyler yapıldı.

Yalan diye söylenen bazı şeyler gerçek oldu. O acı çekti ama bu benim rahatlamamın tek yoluydu.

Beklemediğim şey sonunda bizden vazgeçmesiydi. Hayır bunun olacağını biliyordum sadece kabul etmek istemedim.

O çoktan kalbimde bir yer edindi ama geçmişin anılarını silkip atmak istesemde artık geri dönüş yoktu.

O böyle devam ederse kurtulabilir. Böylece aynı şekilde davranmaya devam ettim.

Bu bencilce olabilir ama ikimiz içinde en iyi şeydi. Son olayların onun planı olduğu belliydi ve artık cezamı aldım.

Herşey bitmişken hapishanede bir daha karşıma çıktı. Haha...

Dedikleri ağzından çıktığında Yıldırım çarpmışa döndüm anılar sel gibiydi ama daha ağır olan hissettikleriydi.

O bize yeterince katlandı. Ben artık sadece pişmanım. Geçmişte yaptıklarımdan yanlış anlamayın ceza aldığım için değil onu bu kadar incittiğimden.

Alice'in gerçek yüzü şok edici olsada ben sadece kördüm ve körlüğüm başkalarına zarar verdi.

Artık geriye ne ödeyecek bedel ne de birlikte bir gelecek kaldı. İşte Bu benim pişmanlığım.

_______
Yazar:Villainesssss