Pişman olma sırası artık sizde

Bölüm200 Klasik Bir Son

Bebekler hızla büyüdüler. Günden güne serpildiler. Elise gücüne güç kattı ve hedeflediği gibi kocaman bir krallık kurdu.

Çocukları için bir sürü yer fethetti ve inanılmaz bir servet kazandı.

Çocukları onu takip etti. Her anlarını dolu dolu yaşadılar.

Samuel artık gücünü saklamadı buna gerek yoktu çünkü o yanındaydı. Arabella ve Cesar ikiside mükemmel çocuklardı.

Dışarıdan görenler bu çocukları kıskandılar ama kimse ağzını açamadı.

Elise yavaş yavaş her insan gibi yaşlandı. Hayatın her şeyini tattı.

Ona ihanet etmeyecek bir aşk, sonsuz servet, statü, arkadaşlar ve çocuklar.

Ona şanslı diyenler oldu. Bazıları ise takdir etti. Arka planı bilmeyenler imrendi.

Çektiği acılar sayesinde sona mutlu ulaştı. Bunu başkaları sayesinde yapmadı o saçma romantik novellerdeki başroller gibi değildi.

Olmak istemediğinden değil belki de imkanı yoktu ama hayatın zorluğuyla bileşiği tırnakları sayesinde buralara kadar geldi.

Mutluluğu haketti. Senden veya benden herkesten çok onun için bu zorluklara katlanan o haketti.

Sonunda hakettiği mutluluğu aldı. Eee bize de kutlamak düşer.

Elise sonunda saçları beyazladığında torunlarını eline aldı. Servetini bölüp çocuklarına dağıttı.

Ama yarıya bölmesi hiç bir şey değiştirmezdi zaten bu meblağ bile çok fazla.

Bundan bir kaç yıl sonra Samuel hayatının aşkı hayatına gözlerini yumdu.

Ama o ağlamadı. O toprağa gömülürken yüzünde bir gülümseme vardı.

Onu son yolculuğuna gülümseyerek gönderdi böylece onun son dileğini yerine getirebilecekti.

Her zaman mutlu ol...

Gel zaman git zaman Elise sonsuzluğa sahip değildi. Yani sonsuza dek mutluluk sadece hayaldi.

Sonunda herkesin gözünde beliren o kudretli figür... O da gözlerini kapadı.

O günü çocukları Arabella şöyle tesvir eder;

Vücudu nefessiz kalırken

Gözlerini kapadı

Sanki ölüm,

Kendini özgürleştirmenin bir yoluymuş gibi

Tıpkı çiçek açmış parlak

Kırmızı bir şakayık gibi

Güzelliği ve zarifliği ile benzersiz

Ve sanki dünyanın ucunda

Tek başına dururmuşçasına asıl

Bu onun veda ediş şekliydi

Etrafındakilere inat

Huzurlu bir biçimde ve sessizce

*
Elise öldükten sonra sonsuz huzur buldumu bilinmez. Sonuçta önünde yeniden doğacağı sonsuz hayatlar var.

Sonsuzluk oydu ve bu onun hayatıydı. 

Kedicik açıkladı;

Sonsuz mutluluk diye bir şey yok.

Çünkü sonsuzluk insanlara mahsus değildir

Öyle ki sonsuza dek yaşayan biri bile mutluluğa erişemez

O zaman bu arayış neden derseniz

Çünkü insan hayal kurmayı sever

Çünkü insan hayal kurmaya mecburdur

Hayal kurmayan biri ise ölü bir kabuktan farklı değildir.

*

Elise ölmeden önce anlattı;

Karanlıktan çıkıp mutluluğu aradım

Sonunda onu buldum

Kimi zaman dayanamayacağımı sandım

Ama vazgeçmedim vazgeçemedim

Sonunda buradayım

Hayatım bir destan oldu ve önünüze sunuldu

Umarım beğenmişsinizdir veya buna gerek yok

Çünkü ben mutluluğu kendi içimde aramayı öğrendim

Başkalarını gözetmeden

Kendim için yaşamayı

Ölüm benim için acı verici değildi

Bundan sonra ne olur bilemem

Ben ben gibi mi olurum

Onu da bilemem

Ama şunu biliyorum ki mutluluk her insana uğrar

İşkence görmüş bir mahkuma da

Dünyanın her nimetine ulaşmış bir soyluyada

Bazen bir dilenciye

Ve bazen gülen birini gören bir insana da

Dünyanın sonundaki elde edeceğiniz mutluluk size ait

Bu yüzden elinizden geleni yapın

Ve sonunda benim gibi mutlu olmayı öğrenin.

_________
Yazar: Villainesssss

Buraya kadar okuduğunuz için teşekkürler. Umarım beğenmişsinizdir.

O zaman bir sonraki hikayemde görüşmek üzere~