Başlamak gerekirse şimdiye kadar çok şey değişti. İlk önce başrollerin arasını bozdum. Bu benim için en iyi hamleydi.
İkinci olarak halkın desteğini ve imparatorun lütfunu kazandım. Başrollerde beni öldürmek istiyor gibi durmuyor.
Ama canımı sıkan bir şey var. Samuel... Öncelikle garip bir eşya için savaşa katıldı. Daha garip olan savaşı çok saçma bir yerde bıraktı.
Tabi bu benim işime geldi ama. Orijinale o da Alice'e aşık oluyordu sonra onu seçmeyince ya benimsin ya kara toprağın diye saldırıyordu.
Sonunda o da öldü. Şimdi farkettimde romanda çok kişi öldü. Kötülerden yaşayan kalmadı ve bir çok iyi karakterde öldü.
Hatta başroller bile oluyordu. Hesi o Leo manyağının suçuydu tabi. İksir depom tükendi yenisini yapmalıydı.
Yıllarca yaptığım çalışmam ahh. Carl burayı çok iyi idare etmiş. Yaptığımız anlaşma sayesinde ona güvendim ve ayrı olarak yaptığım ipek işiyle de ilgilenmesini istedim.
Gerçekten belgelere tekrar bakınca bir şeyi anladım. O gökten benim için inmiş bir melek!
Tek bir eksiğim var. Bana kişisel hizmetçi lazım. Böyle de idare edebilirim ama güvenebileceğim biri olmalı.
Sonuçta odamda değerli şeyler var veya zehirlenebilirim. Bu kadar uğraşan sonra zehirlenme komik olurdu.
Unutmadan birde o tanrı olacak kişinin bana dediği bir şey vardı.
Ona göre bu benim son hayatım ve ölsem bile huzur bulamayacağım. Tamamlanmamış görevler falan dedi. Hmm...
Nasıl bir görev? Dünyanın en zengini olmak veya en güzeli olmak mı? Orası kolay herkesi öldürürüm ve olur biter.
Ama o lanet kedi bana hiç ipucu vermedi! Yaşamak zor. Bunu ilk hayatımda anlayamamıştım. Olum bana ne kadar normalleşsede yine de ondan kaçıyorum.
Daha mı fazla yaşamak istiyorum yoksa huzur bulamayacağımdan mı korkuyorum bilmiyorum ama yine de mutlu olmak istiyorum.
Ölünce mutlu oluyorsak ben buna razıyım. Hayatım öncekilere kıyasla kat ve kat daha iyi olsada yaşam hevesi kalmamış biri için hiçbir şey.
Para? Daha önce ondan bolca vardı. (Sonunda tüm mal varlığı alındı ve öldü)
Statü? Daha önce ondan da vardı.
(Kardeşi gelene kadar. O da ancak bir gayrimeşru çocuktu)
Aşk? 2 kere evlendim.
(En sonunda ikiside ona ihanet etti ve onu öldürdü)
Yani olabilecek herşeye sahiptim. En sonunda ellerimden alınsalarda bir zamanlar hepsi benimdi. Ve hala öyle.
Sanırım tek ulaşamadığım şey mutluluktu. Bu anlar hep kısa sürdü. Bir nefes gibi. İhtiyacım olsada nefesimi tutmaya zorlandım ve artık fotosentez yapıyorum. ŞAKA.
Nefesimi tutmaya zorlandım ve sonunda öldüm. Her güzel şeyin bir sonu vardır. Benim hikayemde başlamadan bitti.
****Elise'nin Eski Hayatları*****
Açısından şikayet etmesi
İnsanları güldürdü
Üzüntüsünü açığa vurmak
Utanç vericiydi
Kaygısı kendisine aitti
Düşünceleri başkalarıyla paylaşılamazdı.
O bunları tüm bu süreçte öğrendi
Bu yüzden ağzını hep kapalı tuttu
Bu yüzden gözyaşlarını hep içinde tuttu.
*****
Eskiden yalnızlıktan korktum ve bri ailenin sevgisini istedim bu nedenle katlandım. Zor olsada azimle çalıştım. Sonunda bazı gerçekleri görünce yaşanmışlıkları değiştiremezdim bu yüzden şuan yaşamaya çalışıyorum.
Mutlu olabilirmiyim bilmiyorum ama huzuru bulacağım.
Balkona çıktım ve gökyüzüne baktım. Hava karanlıktı ama mavi ay parlıyordu. Masmavi ve keskin.
Şimdi uyumalıyım sanırım yarın kraliyet kütüphanesine gitmeliyim.
_______
Yazar:Villainesssss
Bir şey söyleyeceğim bazılarınız kitabın ismini değiştir demiş önerdiğiniz bir şey varsa lütfen yazın. Yeni kapak tasarımını kendim çiziyorum birine haber veririm.
Bazı kişiler aşk hikayesi istiyor. Yani eğer isterseniz ara tatilde başka bir hikaye daha atarım.(ara tatilde başlar ve sonunda biter. Yani inanılmaz bir bölüm akışı olur)
Ama şartlarım var. Kadın karakter saf olmayacak ve içinde aksiyon olan modern dünyada geçen bir hikaye olacak.
Fikirlerinizi bekliyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pişman olma sırası artık sizde
Historical FictionKaranlıkta çok zaman geçirdi. Artık o bile ne kadar olduğunu bilmiyordu. Sonuçta hiçbirşeyi değiştiremedi. 4. kez yine soğukta yalnız başına gözlerini kapattı. Elise 5. kez gözlerini açtığında bu sefer aynı hatayı tekrar etmeyecekti. Artık yaptığı...
