Pişman olma sırası artık sizde

Bölüm59 Savaş, Cesar'ın Tarafı

2. Bölgeye gittikten sonra askerleri yerleştirdim. Bu kanlı manzara çok güzel.

Bu günlerde bazı şeylerin farkına vardım. İlk olarak Elise'e olan karşılıksız aşkımı keşfettim.

Duygularımı yolda sir Kai ile tartışırken farkettim. Sonra anılar kafama aktı.

Eski yaşamlarımdan kesitler. Şaşırtıcı olan kötü adam olmamdı. 4 hayat boyu kördüm ve ancak onun zorluklara katlanarak değişmesi sonucu gözlerim açıldı.

Şimdi düşününce Alice'yi her zaman çok masum ve şirin bulmuştum. Şimdi ise sadece rom yaptığını biliyorum.

Aşkımın karşılıksız olması beni üzen şey değil beni üzen aşkımın ona layık olmaması.

Şimdi kalbi kimseye açılmayacaksa bile sadece ona yardım etmek istiyorum. Ondan aldığım hayatların bedeli olarak sadece birazcık bile olsa...!

Düşman akın ederken tüm gücümü topladım ve kılıcı savurdum. Kimin öldüğü önemli değildi lakin kan beni sakinleştirebilecek tek şeydi.

Hatalar birikti ve yavaş yavaş pişmanlıklar dönüştü. Kan vücudumun etrafına sıçrarken arınmış hissettim.

Savaş kötü birşey olsada bu ona yardım edebileceğim bir yolsa sonsuza dek savaşabilirim.

-Haa sadece bu kadarla mi kaçıyorsunuz?

Ağzımdan çıkan kelimelere rağmen vücudum ölü gibiydi. Ve zihnim kırık vücuduma uyum sağlamak için delirmemek izin vermedi.

Manamı kuruttuğuma inanamıyorum. Acaba Edmund 3. Bölgede ne yaptı? Leydi çok güçlü o kesin kazanmıştır.

Tam geri dönmeye hazırlanırken düşman askerinin takviyeyle geldiğini gördük.

Manamı bu kadar çabuk bitirmemeliydim. Kılıcımı kınından çıkardım ve savaştım. Gücüm kalmadı sanırım bu benim için bir son.

Karşımda bana doğru gelen parlayan bir kılıç vardı. Tam boynuma doğru.
Bu benim hatamdı gözlerimi ve kulaklarımı kapadım şimdi bedel ödüyorum.

Ben tam her şeyden vaz geçmişken karşımda biri belirdi. Sarı saçları önümde uçuştu ve ışıkta kılıçtan bile daha parlak parladı.

Ben güneşi bile ayla karıştıracak kadar kördüm.

***

Şimdi buradaki iş bitti. 3. Bölge çok uzakta o zaman Cesar'a gidelim.

Oraya vardığımızda çok garip şeyler gördüm. Cesar kendinden geçmiş bir şekilde kılıcını sağlıyordu.

Böyle giderse o ölecek. Ölebilir onun yüzünden birçok kez öldüm. Ölebilir.. Ölebilir... Si*tir birinin gözümün önünde ölmesine nasıl izin verebilirim!?

Onu kurtardım.

-Cesar seni salak ne yaptığını sanıyorsun ölmek mi istiyorsun!?

-...

-Haaah onu kenara alın savaş devam ediyor ve bize büyücü lazım.

Harbiden çok yumuşak kalpliyim. Böyle devam ederse kesin ölecek. Ama bize büyücü Lazım.

Bu bölgedeki Savaş bitmek üzereydi. Zaten Cesar başta çoğunu def etmiş sadece bir kaç takviye askeri gelmiş.

Cesar ben savaşırken duvara döndü ve güçlendirme iksiri içti. Biraz sonra Edmund'un olduğu 3. Bölgeye doğru yola çıktı.

Lanet olsun üstüm başım kan oldu. Şimdi düşününce kan bana iğrenç gelmiyor. Aynı şekilde ölü bir beden bile... Bunlar ne zaman benim için bu kadar normalleşti?

Bir insan hayatı neden bu kadar degersizlesşti. Ne kadar komik. Hayat yakından bakınca trajik olsada uzaktan bakınca bir o kadar komik.

Ve ben bunun için yeterince hayattan uzaklaştım artık her şey benim için bir komedi.

______
Yazar:Villainesssss