Oh My Help! I Became A Cannon Fodder! 🌟

Chapter 22

Muli na namang natahimik ang paligid at gusto kong mapa falce palm nalang dahil lahat sila ay nakatingin sa akin, inaabangan ang gagawin ko pero paano ako gagalaw kung ayaw naman ako ibaba ni Papa?

" Let me go. " Saad ko kay Papa at tumingin sa mga mata niya.

Ibinaba niya naman ako at lumayo ako ng kaunti sa kanya saka tinignan siya ng mabuti.

" You, I don't know you. You, not kill family mine. " Saad ko.

Gusto ko nalang maiyak, kahit na 6 years na ako ay ang hirap pa din magsalita ng tuwid kaya naman iniiklian ko nalang ang salita ko at dahil doon nagmumukha talaga akong bata.

Ang sakit sa pride lalo na at 22 ako dumating bilang sanggol tapos plus 6 years dito ay 28 na ako!

Napatingin naman sa akin si Papa na para bang di makapaniwala at narinig ko pa ang pagsinghap nina Adlai.

" I'm your father…. " Saad ni Papa at daig pa ng boses niya ang nawalan ng mahal sa buhay.

" I-I… " Napatingin naman ako kay Amione ng nagsalita siya kaya napatingin din sa kanya sina Papa at maging ang mga kapatid ko.

" W-we, w-we were a-abducted b-but we m-managed to escape S-sir and S-sir Vis, h-help u-us. W-we didn't k-know t-that Vhai I m-mean A-ash is y-your d-daughter. " Buong lakas na saad ni Amione kahit na nanginginig na siya at inaalalayan ni Franc.

Bagay talaga sila.

Napatingin naman ako kay Papa ng marinig ko ang pagbuntong hininga niya saka ako muling binuhat.

Tinignan niya ang buong paligid saka tumigil ang tingin kay Vis na hanggang ngayon ay gulat pa din.

" I'll be giving you a second chance and that's for taking care of my daughter. " Saad ni Papa at nagsalita si Abram.

" How are we really sure that they treat her nice? And that they were 'abducted' and managed to escape? " Napahanga ako sa haba ng sinabi ni Abram at kita ko ang galit niya.

" Look at Lesha, she's wearing a dress that was branded, she also has a white and smooth skin. About abducting, that girl wasn't lying and you know that. " Saad ni Aarav at nagulat ako dahil mukhang nag improved yung communicating skill niya for the 5 years.

" Yeah whatever, anyway let's go home now. I want to play with Lesha. " Saad ni Adlai.

" You two, come with us. " Saad ni Papa habang nakatingin kina Franc at Amione.

" But why? " Tanong si Abram.

" Because Lesha didn't know us so we must take them if ever Lesha throws tantrums. Idiot. " Si Adlai na ang sumagot kay Abram at gusto kong kurutin ang pisngi ni Abram dahil nakanguso siya kaya naman lumitaw din ang fats sa pisngi niya.

" Let's go. " Saad ni Papa at tumalikod na.

Napatingin naman ako kina Vis at Vlad na nakatingin rin sa akin habang may malungkot na ekspresyon sa mukha.

Binigyan ko sila ng isang ngiti, isang ngiting totoo at nagpapasalamat na ngiti.

That's all I can do for you, for now.

Hanggang doon lang ang maitutulong ko dahil baka pag may ginawa pa ako at sumabog sa inis at galit si Papa kaya naman hanggang dito pa lang ang kaya kong gawin.

Live your life to the fullest, we will surely meet in the future.

Thank you, Daddy Vis and Brother Vlad.

Sumakay na kami sa sasakyan ngunit kami lang si Papa ang narito maliban sa Driver at isang tauhan niya na nasa passenger seat.

Kinalong naman ako ni Papa paharap sa kanya at nakipagtitigan sa akin.

" Lesha, thank god you're here. " Bigoang saad niya at nakitako ang mga kalungkutan sa mata niya.

" Do you know, everything went to chaos when you suddenly disappeared. But you're already here so please, don't disappear again because we may not take it. We miss you so much, baby. " Saad niya habang nakatingin sa mga mata ko at hinahaplos ang ulo ko.

Gusto kong umiyak.

Namimiss din nila pala ako dahil akala ko ay ako lang ang nakakaisip sa kanila.

I'm so happy because they treat me like a family.

Thankful din ako kasi I'm back.