Oh My Help! I Became A Cannon Fodder! 🌟

Chapter 70

Matapos ng iyakan ko kasama ang mga Kuya ko at pinilit nila akong magpahinga kahit hindi naman ako ganoon kapagod.

Wala naman akong nagawa doon lalo na kung lahat sila ay kalaban ko miski si Devlin na maiiwan ay kalaban ko.

Kaya ang ending ngayon ay nandito ako sa kwarto ko at nakahiga hanggang samay kumatok.

" Come in. " Saad ko at bumukas ito, bumungad sa akin ang buntis na umiiyak.

Wala dila dito kanina noong dumating ako dahil nagpapacheck up silang dalawa kaya naman ngayon ko lang siya nakita.

Hindi naman ganoon kahalata pero medyo bilugin na siya.

" Lesha!! " Sigae nito at walang sabing nagtakbo papalapit sa akin na ikinalaki naman ng nga mata ko.

Nakalimutan ba niyang buntis siya?

" Amione! " Sabay namin sigaw ni Franc na nasalikuran nito.

Tumayo ako at sinalubong siya saka tinanggap ang yakap niya habang todo iyak naman siya.

" Shhh… Wag kang umiyak Amione, masama sa baby. " Saad ko habang pinapakalma siya ngunit lalo lang siyang umiyak.

Kunot noo naman akong napatingin kay Franc na nagkakunot ulong nakatingin sa akin.

Hormones.

Lumipas ang mga minuto at tumahan na rin siya ngunit masasabi kong ang cute niyang buntis lalo na at namumula ang ilong niya at nanunubig nubig pa ang mga mata niya.

" Lesha? Kamusta ka? Ayos ka lang ba? Nag-alala kaming lahat sayo. Saan ka ba kasi nagpunta? Paano ka nakauwi? " Sabay sabay niyang tanong sa akin naikinailing ko nalang.

" Shh. Ang importante ay nakabalik na ako at hindi na ako mawawala ulit. Now, calm down Amione, butinka remember? " Saad ko sa kaniya.

" She's right Amione. " Sang ayon ni Franc pero sinamaan lang siya ng tingin ni Amione ngunit mukhang sanay na siya.

Natapos ang maikling kwentuhan ko kay Amione dahil kailangan niya ding magpahinga nang muling may kumatok sa kwarto ko.

Hindi pa man ako nakakaimik ay bumukas na ito at pumasok ang babaeng kamukhang kamukha ko.

" Alena. " Saad ko at sinamaan naman niya ako ng tingin.

" S-sabi mo m-magiging okay lang ang l-lahat?! " Saad niya habang dinuduro ako ngunit nagsimula na namang magsituluan ang luha niya.

" P-pero bakit ngayon k-ka lang? N-nakakainis ka talaga. " Saad niya pa na ikinatawa ko oang ngunit sinamaan niya ako ng tingin.

" Yeah yeah yeah, hate me all you want but I'm already here. Didn't I say it? Everything's will be alright. Nakabalik na ako kaya ayos na ang lahat Ate. " Saad ko ngunit sinamaan niya lang ako ng tingin.

Natatawa ko siyang nilapitan hanggang sa hinila ko siya para yakapin, alanganin man ay yumakap din sa pabalik at umiyak muli.

" I miss you Alena. " Saad ko.

" Hindi kita miss. " Saad niya ngunit niyakap lang niya ako ng mahigpit.

Sus, kunwari pa.

" I'm happy Ate, I'm happy. " Saad ko sa kaniya matapos ng ilang segundong katahimikan.

" I'm happy too, I'm happy that your back. " Saad niya at nagpatuloy sa pag iyak na ikinatawa ko nalang.

" Crybaby. " Saad ko ngunit hinataw lang niya ako pero muli ring niyakap.

I'm happy.

Matapos ng pag uusap namin ni Alena ay hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako hanggang sa naramdaman ko nalang namay ibang tao sa loob ng kwarto ko.

At sa pagmulat ng mata ko ay sumalubong sa akin ang namumulang mata ni Papa.

" Papa? " Tawag ko dito ngunit nanatili lang siyang tahimik hanggang sa nagsituluan ang mga luha niya na ikinabangon ko kaagad.

" I used drugs. " Panimula niya habang nakikinig lang ako sa kanya at hinahayaan siyang haplusin ang mukha ko.

" Because of them, I can see you. I can hear you calling me Papa, I can see you laughing, I can even hear you snoring. " Saad pa niya at nagsisimula ng mamuo ang mga luha sa mata ko.

" But when I open my eyes in the morning, I'll just realized that it's not you because we lost you. " Saad niya.

" I felt it. I felt it when my heart shattered when we lost you and in that damn 2 months, I become crazy. " Saad niya at niyakap ako.

" Lesha. My baby Lesha, your Papa missed you so much. Your Papa is sorry baby. I'm sorry darling. " Saad niya pa at humagulgol na sa balikat ko.

Napaiyak na din ako ngunit sa oras na ito ay si Papa ang nakaschedule na umiyak.

" Don't blame yourself Papa, it's not your fault okay? And I missed you too Pa, I love you. " Saad ko sa kaniya at hinalikan siya sa pisngi.

" I love you too Lesha. " Saad niya at hinalikan ako sa noo.

" I know Papa, I know. " Saad ko sa kanya at muli siyang niyakap.

I hate that bitches, sisiguraduhin kong lulutang din sila sa dagat.

Muli akong nakatulog sa mga bisig ni Papa hanggang sa magising ako sa kalagitnaan ng gabi.

Si Devlin, nakalimutan ko.

Dahan dahan akong kumilos para hindi magising si Papa at hinanap ang cellphone na binigay sa akin ni Devlin.

Nang makita ko iyon ay agad kong hinanap ang pangalan ni Devlin saka nagpadala ng mensahe.

Hindi ko akalain na makakalimutan ko siya matapos ng mga nangyari, pasensya Devlin pero okay lang yan mahal naman kita.

Matapos magpadala ng mensahe ay lumabas ako ng kwarto ngunit ganon nalang ang gulat ko ng makitang ang taong nakalimutan ko ay nakatayo sa harapan ko.

" Devlin? " Tawag ko rito at binigyan naman ako nito ng ngiti bago ako hilahin sa isang yakap.

" Yvonne. " Tawag nito.

" I'm sorry, nakalimutan kita. " Saad ko sa kaniya at nagsumiksik pa sa mga bisig niya.

" It's okay Yvonne, I understand it. " Saad niya.

" But I thought you left? " Tanong ko dito at tiningala siya.

" No, your father let me stay here. " Saad niya na talaga namang ikinagulat ko.

Si Papa? Pumayag?

" Really? How? " Tanong ko ngunit inilingan lamang niya ako at nag gesture ng 'shh' thingy.

Napakurap kurap nalang ako sa inakto niya at hinayaan na lang din siya pero nagtataka pa din ako kung anong sinabi at ginawa ni Devlin para pahintulutan siya ni Papa na manatili.

Pero maganda na din yun di ba?

Magtigil ka Ashlesha sa kaharutan mo!

Sabi ko nga.