Hindi ko alam kung ano bang dapat kong gawin o maramdaman sa nadatnan ko pero sa totoo lang…..
Nakahinga ako ng malalim.
Why?
Obviously, ako ang pinili niya. Halata naman di ba?
Dahan dahan akong pumasok sa loob na ikinaagaw atensyon naman ng mga hayop ngunit bigla na lamang umangil ang dalawang tigre na nakita ko noong isang araw na ikinabalik naman ng mga hayop sa pagkain nila.
Napatingin din sa akin si Devlin at kita ko ang kaba at takot sa mga mata niya habang nakaupo pa din siya sa upuan niya at ako naman ay dahan dahang naglalakad papalapit sa kaniya.
Matapos ang paglalakad ay narating ko na ang harap niya at seryoso siyang tinitigan sa mga mata saka sinakop ang espasyo na meron sa pagitan namin.
Nakatingin pa din ako sa mga mata niya ng hawakan ko ang tie na suot suot niya habang pinapaikot iyon sa mga kamay ko at kita ko naman ang paglunok niya ng ilang beses habang ginagawa ko iyon.
Natatawa ako pero kailangan kong pigilan.
" Yvonne… " Panimula niyang saad at unti unting pinaikot ang kamay niya sa bewang ko.
Nanatili naman akong nakatingin sa kaniya ng seryoso hanggang sa hilahin niya ako na ikinaupo ko sa kandungan niya saka niya isinubsob sa balikat ko ang ulo niya.
" I-I'm really s-sorry… " Saad niya saka ako niyakap ng mahigpit.
Hindi ko naman siya sinagot sa mga sinasabi niya, maging ang mahigpit na yakap na meron siya ay hindi ko din tinugunan.
Hindi naman ata patas kung patatawarin ko siya ng ganon ganon lang.
He needs to be disciplined.
Lalo namang humigpit ang yakap niya sa akin ngunit hindi ako nagreklamo, kailangang maging masunudin siya.
Kailangang alam niya kung sino ang amo niya.
" I'm really s-sorry Yvonne but p-please talk to me. I'm s-scared. " Saad niya na unti-unting ikinaporma ng ngiti sa labi ko.
" Hmm? You're afraid of what? " Tanong ko at saka hinaplos ang buhok niya habang pinapakiramdaman siya.
" I-I'm scared t-that you'll leave m-me. " Saad niya at naramdaman ko nalang ang maiinit na likidong tumatama sa balikat ko.
Unti unti ko na din siyang niyakap at inalo siya sa pag-iyak niya.
You must know who you belong to, Devlin. You must know that I'm your Master.
" Shhh… Don't cry Devlin, don't be scared. I'll never abandon you. " Saad ko sa kaniya ngunit mas lalo lang lumakas ang pag-iyak niya na ikinatawa ko pa ng mahina saka hinalikan ang ulo niya.
Mula sa upuang kinauupuan namin ay nakita ko ang repleksyon ng isang babaeng may kakaibang ngisi sa labi at kakaibang ningning sa mata.
Matapos ang iyakan na naganap sa dungeon ay bumalik na rin kami sa loob ni Devlin at nagpunta sa kwarto niya para linisan niya ang katawan niyang may talsik na mga dugo.
Hindi ko alam kung paanong umabot sila sa ganoong punto at hindi ko pa din alam kung nasaan ang mag-asawang Silveraz ngunit sa tingin ko ay hindi na iyon mahalaga basta ay bumalik na sa akin ang lalaking iyon.
I didn't know that I could be this evil hehe.
Maya maya pa ay bumukas ang pintuan at lumabas ang isang lalaking may katawan na tila inukit ng pinakamagaling na iskultor sa buong mundo.
Hindi ko man hawakan ay alam kong walang kasing tigas ang mga tinapay na nasa tyan niya maging ang mga naglalakihang biceps at ugat sa kamay niya na talaga namang….
Kulang na lang ay kanin.
Wag na nating tignan ang pababa dahil inosente tayo.
Nginitian niya muna ako saka pumasok sa Dressing room at maya maya ay lumabas din siya na basang basa pa din ang buhok.
Kumuha ako ng tuwalya at umupo sa kama saka tinapik ang lapag na ikinaupo niya din, doon siya sa lapag dahil mas mataas pa siya kung sa tabi ko siya uupo.
Sinimulan kong punasan ang buhok niya na hind ko akalaing malambot nang magsimula siyang magsalita.
" Yesterday, I was shocked to react. I didn't expect that Silveraz couple will arrange that kind of thing and I'm very sorry if I was really really late to move. " Saad niya at kinuha ang isa kong kamay saka hinalikan iyon.
Natigil tuloy iyong pagpupunas ko.
" At night I talked to them and refused the marriage but of course they were against that but you know, I choose you and will alwyas choose you. '' Saad niya at nilingon ako.
" Even though they're againts of it, they couldn't do anything at all. Especially that I gain a lot of power on my own, brhind their back. " Pagpapatuloy niya.
" Last night there was chaos but I'm relieved that it didn't bother you cause I know you're mad at me but now, everything's alright. No one will be in our way, Yvonne. " Saad niya habang may nakakasilaw na ngiti sa mapupula niyang labi.
I don't care about them, just die and go to hell but…
" Remember Devlin, in this world I'm the only one you can trust. I'm the only one that will stay by your side until the end of the world. I'm the one and only. " Saad ko sa kanya habang hinahaplos ang pisngi niya.
Dahan dahan naman siyang tumango saka niyakap ang bewang ko at isinubsob ang mukha niya sa tyan ko habang sinuklay ko naman ang mga buhok niya gamit ang kamay ko.
I'm your owner Devlin, I am.
Third Person's POV
Ayaw man malaman ni Ashlesha kung anong nangyari sa mga magulang ni Devlin at kung paanong naging pagkain ng mga hayop ang babaeng Alcarqeoco ay tandang tanda pa din ni Jack ang mga iyon.
Ang babaeng Alcarqeoco, ganoon ang kinalabasan nito ng bigla na lamang itong pumasok sa kwarto ng Amo nila at binalak itong akitin.
Samantalang ang mag-asawang Silveraz naman ay hindi niya malaman kung buhay pa ba o hindi na lalo na kung inilibing ito ng buhay sa tabi ng puntod ng kakambal ng Amo nilang si Lighton.
Sa mga naganap ay hindi na magtataka si Jack kung babangungutin siya sa mga susunod na araw lalo na kung ito ang pinakamasamang bagay na napanood niya.
BINABASA MO ANG
Oh My Help! I Became A Cannon Fodder! 🌟
FantasíaShe became a cannon fodder...... A cannon fodder was nothing in a book but how can a character like her have this: " Let's sleep together. " " Let's bathe together. " " I'll hug you so stay. " A dumbfounded look from a 1 year old baby girl was found...