Devrim Karaoğlu hayatımdaki yangını görüp de sessiz kalmayan ilk kişiydi.
Beni sevmeyen, hatta bunu belli etmekten çekinmeyen komşum olan bu adam, yangınıma sessiz kalmamıştı.
Belki de Devrim Karaoğlu haklıydı. O bir kurt ve ben bir kuzuydum ama D...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ensemde duran şüphenin sessizliği tüm gürültüleri sağır etti. İlk kez konuşan sadece şüphe olsun ve eğer bir rüyanın içindeysem beni bu rüyaya daha çok kapılmadan uyandırsın istedim. İnandığım her şeyin sonu dizlerimde kanayan yaralar bırakmasına rağmen kalbimin gürültüsü yine uslanmadığımı gösteriyordu.
"Ne?" diyebildiğimde, sesimdeki hayretin yüzümdeki ifadeye hatta gözlerimdeki camlara döküldüğünü biliyordum. Koyu mavilerine baktım. Belki de ilk kez onları bu kadar sorgulayarak baktım. Samimiyetini, gerçekliğini yalanlayamazdım. Dudaklarımdan çıkan soluğun onun yüzüne dokunuşunu gördüm. Yaşıyordum. Dünya dönüyordu. Hayat devam ediyordu. Hayret ettim.
Az önce dünya tersine dönmüş, yaşam durmuş ve ben nefes almayı bırakmış gibiydim. Şimdi nasıl her şey yolundaymış gibi olabilirdi?
Devrim gözlerinde tam olarak sorguladığım şeyi biliyormuş gibi koyu mavilerinin kapısını tamamen açık tuttu. Koyu mavilerinde dolaşmama izin verdi. Benim için. İçimde yeşermek isteyen her şüphe için.
Avuçlarım beyaz tişörtünün üzerine yerleşirken, tüm şüphelerime cevap olan gözleri kısıldı. "İpin ucunu kaçırdım, biliyorum." Dudaklarında kendine inanamadığını belirten bir gülümseme vardı şimdi. Avucunun içindeki yanağımı baş parmağıyla okşadı. "En başından çok erken demiştim. Her şeyden önce iyileşmen gerektiğine ikna olmuştum." Kaşları varla yok arası çatıldı. "Ama telefonuma gelen tek bir video." Gözlerini kapattığında, yutkunmuştum. "Sen ve Doruk. İkinizi öyle görmek birinin silahımı elimden alması gibi hazırlıksız yakaladı beni." Koyu mavileri tekrar açıldığında, titreyen dudaklarım ve gözlerim arasında bir bağ oluşturdu. "Seni o tablonun içinde bir defa gördüm. Teslim olacağımı o ân biliyordum." Dudakları yanağımı bulduğunda, ne zaman akmaya başladığını bilmediğim gözyaşlarımdan birkaçı sakallarına karıştı. "Nefesim kesildi İnci. Ben böyle bir darbeyi görevim boyunca yemedim."
"Her şey beni bir bebekle gördüğün için mi?"
Baktığım yön ona ters düşmüş gibi gözleri kısıldı. Dudaklarını yanağımın üzerine bastırdığında, gözlerimi bir anlık kapatıp, kokusunu içime çektim. "Her şey kendimi de o tabloda görmek istediğim için." Sakalları tenime çok batmadan kendini geri çekti. "Bencil bir adam olduğumu söylemiştim."
Nefesim kesilecek gibi oldu. Bu hissin ne demek olduğunu biliyordum. "Seni ilk öptüğüm gün," dedim zihnimde geçmişe kısa bir yolculuk yaparken. "Seni banyoda ilk öptüğüm gün." O da hatırlasın istedim. Dudaklarım daha fazla titredi. Gözlerim gözlerine saplanmışken, ne varsa görsün istedim. "Bana getirdiğin yavru köpeği yıkarken, onunla benim için konuşurken, sadece duygularıma teslim olmak istemiştim."
