Devrim Karaoğlu hayatımdaki yangını görüp de sessiz kalmayan ilk kişiydi.
Beni sevmeyen, hatta bunu belli etmekten çekinmeyen komşum olan bu adam, yangınıma sessiz kalmamıştı.
Belki de Devrim Karaoğlu haklıydı. O bir kurt ve ben bir kuzuydum ama D...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
:5: "Su kesintisi"
Dilimin üzerindeki ekşi tat sanki gece bir avuç ilaç içmiş, sonrasında midemi boşaltmışım gibi bir etkiye sahipti. Yüzümü buruşturarak, gözlerimi açtığımda, başımın içinde bir orkestra hiç duymak istemediğim bir şarkıya eşlik ediyordu. Uzandığım koltuktan kalkmaya çalışırken boynuma giren ağrı yüzünden, "Ah.." diye bir inleme döküldü dudaklarımdan. Elim boynuma yöneldiğinde az çok neden bu durumda olduğumu kavramıştım.
Dün kendimi tüketene kadar içmiştim. Hatta öyle bir içmiştim ki, gece eve geldiğimde yatak odama çıkacak gücüm bile olmamış, kendimi kanepeye atmıştım.
Üzerimdeki ağır koku bir kez daha yüzümün ekşimesine sebep oldu. Şu an bir çöp konteynerinden yeni çıkarılmış bir ceset gibi hissediyordum kendimi. Canlı olmam dışında her şekilde uyuyordum bu düşünceme aslında. Parmaklarım uzatarak büyük ihtimalle uyurken yere düşürdüğüm telefonumu kavradım ve kilitli ekranını hızlıca yukarı kaldırdım.
Dün Devrim'in barına gittiğimi hatırlıyordum ama devamı büyük bir boşlukta sallanıyordu sanki. Büyük ihtimalle zihnim henüz tamamen açılmamıştı ve baş ağrım da buna en büyük engeldi. Sezgin abinin aramalarını bir kenara bırakıp önceliğimi Esra ablaya verdim. Koltuktan kalkarken üzerimdeki beyaz tişörtü de çıkarıp merdivenlere yöneldim.
İlk çalışta Esra abla bekletmeden açtı. "İnci?"
Saate bakarken, içimden kendime edeceğim tüm küfürleri şimdiden sıralamıştım. Geç kalmıştım.
"Esra abla n'olur yokluğumu fark etmediklerini söyle." Bunun imkansız olduğunu biliyordum. Sıkıntılı bir nefes alış duyduğumda, sonuna geldiğim merdivenlerin başında durdum.
"Geç kaldın İnci, yokluğunu fark etmemeleri mümkün değil. Normalde dakik olmanla övüldüğün için şimdi hiçbir haber vermeden kaytarman başhekimin kulağına kadar gitti. .." Sabırsızlıkla bir ayağımla yerde ritm tutarken, kaşlarım çatıldı. Devam etti. "Ve bugün Faruk beyin hastası Banu hanımın durumunda beklenmedik bir değişiklik oldu, acil bir ameliyat çıktı. Sana ulaşmak istedik ama bir türlü yanıt alamadık. Bu yüzden Filiz senin yerine girdi ameliyata."
Filiz detayını görmezden gelirken, boğazım olabilirmiş gibi daha da kurudu. "Ameliyat nasıl geçti? Durumu iyi mi şimdi?" diye korkuyla sordum. Annesine sözüm vardı, o kız hastaneden hiçbir sorun yaşamadan çıkacaktı.
"Merak etme ameliyat başarılı geçti. Sorun ortadan kaldırıldı."
Rahat bir soluk bıraktım ama soluğum saniyeler içinde içime yerleşen huzursuzlukla soldu. "Geliyorum hemen ben."
