Devrim Karaoğlu hayatımdaki yangını görüp de sessiz kalmayan ilk kişiydi.
Beni sevmeyen, hatta bunu belli etmekten çekinmeyen komşum olan bu adam, yangınıma sessiz kalmamıştı.
Belki de Devrim Karaoğlu haklıydı. O bir kurt ve ben bir kuzuydum ama D...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
:18: "Duygular"
Kucağıma bıraktığı beyaz tüylü yavru köpeğe bakarken, dudaklarımı araladım ama cümle kuracak gücü kendimde bulamadım. Bana köpek mi almıştı? Titremeye başlayan alt dudağımı ısırırken, gözlerimi yavru köpekten alamadım. Köpek kucağıma daha çok yerleşti, parmaklarım yumuşak tüylerinin üzerinde benden izinsiz gezinmeye başlamıştı.
"Çok güzel bir hediye bu Devrim!" Lale'nin sesi salonun sessizliğine dokunurken, bakışlarımı kucağımda okşamamla başını parmaklarıma daha çok bastıran köpekten Lale'ye çevirdim. Onun samimi bir gülümsemeyle bizi izlediğini fark ederken, yüzüme oturan tedirgin gülümsemeyi de hissetmiştim. İnci kendini kaptırma. "Sen de beğendin değil mi İnci?"
Şaşkınlığı üzerimden atamadığım için bu sorusuna cevap vermem birkaç saniyeyi bulmuştu. "Bu..bu çok güzel," dedim kısık bir sesle. Yalan söylememi engelleyecek kadar güzel bir hediyeydi. Kirpiklerimin titrediğini hissederken bakışlarımı yeniden Devrim'in koyu mavilerine çevirdim.
Arkasına yaslanmış meraklı bir ifadeyle tepkimi izliyordu ama yüzünde ne düşündüğü konusunda en ufak bir ipucu bulamamıştım. Gözlerindeki haylaz parıltılar aynı yerde duruyordu. Derin bir nefes aldım. "Ama bir köpeğin sorumluluğunu alamam. Bu büyük bir sorumluluk."
Devrim gözlerini kısarken, koyu mavileri gözlerimi tamamen etkisi altına almıştı. "Alamaz mısın yoksa almak mı istemiyorsun?"
"Alamam," dedim başımı iki yana sallayarak. "Ben çalışıyorum. İş saatlerimde bir düzenim yok ve muhtemelen onu tüm gün evde bırakacağım."
Devrim gözlerimin içine bakarken, bakışlarımı kaçırmamak için kendimi zorlamam gerekmişti. "Onu sana getirdim," dedi yavaşca. "İstesen de istemesen de sorumluluk senin, ki ben hâlâ bu sorumluluktan kaçmak istediğini düşünüyorum."
"Saçmalama," dedim kaşlarımı çatarak. "Ben daha önce-"
"Biliyorum İnci," dedi derin bir nefesle göğsünü şişirerek. Başını geriye doğru atıp gözlerini kapatırken, dağınık saçları dikkatimi çekmişti. Gözlerimi kaçırarak kucağımdaki köpeğe odaklanmaya çalıştım. Onu inceleme İnci. "Böyle bir sorumluluk hayatında hiç olmadı ama alışacaksın. Yalnız olmamaya alışmak zorundasın."
Yalnız olmamaya alışmak.
Kirpiklerimi kırpıştırırken yanlış bir soru sormamak için dudaklarımı sımsıkı kapattım. Her şeye anlam yüklemem saçma bir çabaydı. Devrim'in yalnızlığımı dert ettiği falan yoktu. Kuruntu yapma İnci.
"O zaman.." Kararsızlıkla duraksadım. "Bir süre bende kalsın ama sadece bu sorumluluğu alıp alamayacağımı anlamaya çalışmam için."
"Harika," dedi Lale ellerini çırparak. Onun da salonda olduğunu unutmam bir an için utanmamı sağlamıştı. Bakışlarım yeniden onu bulduğunda gülümseyerek yavru köpeği izlediğini fark ettim. Şimdiden onu çok sevdiği belliydi.
