Doktor ve mafya/Skz Bts

31

30. Bölümü okumayı unutmayın.

Seokjin kardeşlerinin yanından kalktığında adeta ağlamak istiyordu. İçinde biriktirdiği endişe onu ağlama noktasına getirmişti. Çaresizdi. Namjoon ile anlaşmıştı ama hâlâ korkuyordu. Güvenmiyordu ona. 

Odasında bir oyana bir bu yana dönüyordu. Yorulmuştu artık bu durumdan. Belki fazla kasıyordu kendini. Seungmin kendini koruyabilecek güçte ve zekadaydı. Onca dövüş eğitimi boşuna almamıştı sonuçta. Fakat abi yüreği işte koruma gereği duyuyordu.  

Seokjin birden kapının çalmasıyla oraya döndü. Yoongi'nin geldiğini görünce durdu.

"Hyung, sorun ne? Birden kalkıp gittin." Yanına yaklaşırken sordu yoongi.

"Sorun yok. Sadece biraz dikkatim dağınık. Biraz sakin kafayla düşüneyim diye kalktım. Geleceğim şimdi, git sen." Seokjin yoongi'nin inanacağını düşündüğü bir yalan söyledi.

"Çocuk mu kandırıyorsun hyung? Ben yemem yalanlarını. Kaç gündür neyin var? Hiçbir şey anlatmıyorsun, için içini yiyor görmüyor muyum sanıyorsun? Seni herkesten iyi tanırım ben. Seungmin de korkuyor. Anlat bana hyung. Sorun neyse anlat ki yardım edeyim." Yoongi ile yıllardır tanışırlardı ve birbirlerini o kadar iyi tanıyorlardı ki yoongi seokjin yalan söylese gözünden anlardı.

Kaçamayacağını anlayan seokjin derin bir nefes vererek yatağına oturdu. "Sanırım anlatmazsam kurtulamayacağım." Yoongi de seokjin'in yanına oturdu.

"En başından başlayacağım her şeye. Beni bölme sakın. Tek seferde anlatıp kurtulmak istiyorum." Ses gelmediğinde devam etti seokjin.

"Lee minho'yu biliyorsun…"

Seokjin anlatmayı bitirdiğinde yoongi'ye baktı. Duyduklarına inananamamıştı yoongi.

"Hyung şimdi hepsi..." Devamını getiremediği cümleyi bitirdi seokjin. "Mafya."

Yoongi şaşkınlığını koruyamazken ayağa kalktı. Odada hızlı hızlı dolanmaya başladı. Biraz sonra ise hyung'unun önünde durup konuşmaya başladı. "Polise gidelim. Adamın sana söylediklerini anlat. Tehdit etmiş seni. Şikayette bulunalım!"

"Ben bilmiyor muyum polise gitmeyi?! Adam bana polis gidersen kardeşini öldürürüm dedi! Ben bu durumda polise gidebilir miyim sence gerizekalı?!" Sesleri içerdekilere gitmesin diye fısıldıyorlardı.

"Ya ne yapacağız hyung? Adamın dediği her şeyi yapacak mısın? Seungmin'i böyle mi koruyacaksın?!"

"Senden mi öğreneceğim ne yapacağımı! Ben ne yapıyorsam seungmin için yapıyorum! Onu tehlikeye atacak bir şey yapamam. Gerekirse o adam ne derse yapacağım seungmin güvende olsun yeter." İkiside bir süre sessizleşti. Ne ara ayağa kalktığını bile fark etmemişti seokjin. Geri yatağa oturdu ve sessizliği bozdu.

"Neler yaşadığımı en iyi sen biliyorsun. Seungmin ailemden kalan tek kişi. Ona bir şey olursa ne yaparım bilmiyorum. Onu korumak zorundayım. O benim tek ailem." Sonunda gözünden akan yaşa engel olamamıştı, birinin ardından diğer yaşlarda eklenmişti. 

"Hyung…" Yoongi seokjin'in yanına oturarak kollarını sardı hyung'una. "Üzgünüm." Daha fazla konuşamamıştı. Söyleyecek sözü kalmamıştı. 

Bir süre sessizce ağladı seokjin. İçini dökmek iyi gelmişti ona. Gözyaşlarını silerek ayrıldı yoongi'den. 

"Şimdi ne olacak hyung? O adamla konuşacak mısın?"

"Konuşmak zorundayım. Yarın konuşup halledeceğim her şeyi. Lee minho'nun taburcu olmasını sağlayacağım."

"Peki o adamın kardeşi ne olacak? Felix'i o konuştuğu kişiden nasıl uzaklaştıracağız? Hele jisung, asla izin vermez minho'nun taburcu olmasına." Yoongi seokjin'in aklındakileri bir bir sıralarken endişeliydi.

"Bilmiyorum. Şimdilik hiçbirinin haberi olmayacak. Namjoon ile erkenden konuşup minho'yu taburcu edeceğim. Yarın jisung'un hastaneye geç gelebileceğini söyleyeceğim. O geldiğininde minho gitmiş olur."

"Peki diğerleri?"

"Halledeceğim. Şimdilik bana bırak ve bir şey belli etme." Yoongi seokjin'i onaylayarak oturduğu yerden kalktı.

"Tamam hyung."

Sonunda salona geldiklerinde gözler seokjin'in üstünde toplanmıştı. Küçük bir yalan söyleyerek az önce kalktığı yere oturdu. Seungmin ona endişeli bakışlarını atarken o odaklanmaya çalışarak önündeki vakaya döndü. Seungmin ise abisinin ağladığını anlamıştı çoktan.

Erken bölüm yazdım. Önceki bölümün oyları çok az olduğu için yazma isteğim hiç yoktu ama ilham geldi bir anda kendimi yazarken buldum.

Gitmeden bir şey sormak istiyorum. Hikayenin tam olarak nerelerini beğenmiyorsunuz? Yazım mı kötü? Söyleyin ki ben de düzelteyim. Kötü yazdığımı düşünmeye başladım ve bu beni kitabı yayından kaldırmaya kadar götürebilir. En azından nereleri beğenmediğinizi söylerseniz ben de düzeltebilirim.