Doktor ve mafya/Skz Bts

34

Hyunjin'den

Bir kaç gündür olan şeyler beni o kadar çok yormuştu ki şu an benimle konuşan hemşireyi dinleyemiyordum. Yorgunluktan gözlerim kapanıyordu neredeyse. Evime gidip saatlerce uyumak istiyordum. Sadece uyumak ve hiçbir şey düşünmemek...
Uyumak sanki bütün yorgunluğumu üstümden alacakmış gibi hissediyordum ama yapamayacağımı biliyordum. Eğer bir doktorsanız uyku nedir bilmezsiniz. Bunu göze alarak doktor olmuştum belki ama bazen beni gerçekten fazla yoruyordu. Keşke sadece bedensel bir yorgunluğum olsaydı.

Ruhum yorgundu benim.

Ve bunu geçirecek kişiyi de biliyordum. Ama gel gör ki onun yüzünü bile görmek istemiyorum. Bu yorgunluğumun sebebi oydu ve geçirebilecek tek kişi de oydu.

Ben düsüncelerimde boğulurken benimle konuşmaya çalışan hemşire gitmişti. Önemli bir konu olmadığını biliyordum. Benimle konuşmak için geldiğinde elinde dosya yoktu. Gülerek konuşmasından da hastalarla ilgili olmadığını anladığımda dinlemeyi bırakmıştım.

Koridorun ortasında durduğumu bana bakan garip bakışlar sayesinde fark etmiştim. Hızlı hareketlerle koridordan ayrılarak abimin odasına adımladım. Hastam yoktu şimdilik bu yüzden gidip biraz uyumanın iyi olacağını düşünüyordum. Abimin odasına genelde uyumak için giderdim. Genelde boş olurdu ve uyumak için ideal bir yerdi. Ben henüz kıdemli olmadığım için bir odam yoktu.

Adımlarım kapının önünde durduğunda içeride ne göreceğimi bilmeden açmıştım kapıyı.

Kapıyı açtığımda abimin üzerinde bir adam beklemiyordum.

Şu an gördüğüm görüntü nasıl açıklanır bilmiyorum. Abim koltukta uzanıyordu ve elleri daha önce görmüş olduğum ama adını bilmediğim kırmızı saçlı adamın göğsünde dururken, adamın elleri abimin kafasının iki yanında duruyordu ve şınav pozisyonunda duruyordu.

Benim geldiğimi duymayan ikiliyi öksürerek ayırdım. Normalde olsa ayırmaz geldiğim gibi giderdim ama abimin yanakları o kadar kızarmıştı ki bir şey olduğunu düşündüm.

Sonunda beni fark eden abim üstündeki bedeni ittirerek koltuktan düşürdü ve hemen oturma pozisyonuna geçti. Kırmızı saçlı adam neye uğradığını şaşırırken acıyla inledi.

"Niye atıyorsun beni yere ya?!" Yerde yakınan adama abim hafif bir tekme atarak koltuktan kalktı.

"Kes sesini!" Adam daha çok bağırırken ben hâlâ kapıda durmuş gördüğüm görüntüleri algılamaya çalışıyordum. Abimin bana nasıl bir açıklama yapacağını çok merak ediyordum.

"Hyung, neler olduğunu açıklar mısın artık?" Abimin bana bakan panik bakışlarını görebiliyordum. Bu kadar kasmasına gerek yoktu aslında. Ben abisinin sevgililerine gayette saygı duyan bir insandım.

"Açıklayacağım. Bana bir dakika ver." Abim panikle konuşarak sonunda yerden kalkan adamı kolundan tutarak odadan dışarı attı. Ben ne olduğunu anlamazken kapıyı adamın yüzüne kapattı.

"Hyung niye adamı dışarı attın?" Abim ne yaptığını yeni idrak ederken cevapladı beni.

"Bilmiyorum. Bir an panikledim."

"Sanada görüşürüz utangaç tavşan!" Kapının arkasından gelen sesle ben yüksek sesli bir kahkaha atarken abimin yüzü kıpkırmızı olmuştu.

Ben gülmeye devam ederken abim beni kızgın sesiyle tehdit etti. "Şimdi o ağzını kapatmazsan o pembe saçlarını kazıtırım!" Korkudan hemen gülmemi durdurdum. Abim yapardı.

"Tamam ya." Ne zamandır ayakta durduğumu fark ederek koltuğa oturacakken aklıma gelen fikirle yüzümü buluşturarak iki adım uzaklaştım.

"Iyy bir daha bu koltuğa asla oturamayacağım." Abim kızgın ve utangaç yüzüyle beni odanın içinde kovalamaya başlamıştı.

Masanın etrafında tur atarken ikimizde bir köşede durmuştuk ve abim konuşmuştu. "Gel bak göstereceğim ben sana ıyy ne demekmiş!"

"Ha yani düşündüklerimin doğru olduğunu onaylıyorsun! Gördüğüm her şey doğruydu yani!" Ben abimi daha çok sinir ederken sesimizin kattaki diğer kişilere ulaşmayacağı biliyordum.

"Yok öyle bir şey!"

"Ne o zaman hyung? Şu an sakince oturacağız ve bana her şeyi anlatacaksın. Tamam mı hyung?" Abimin daha sakin olan yüzüyle yavaşça yaklaştım ona.

Ben yanına geldiğim gibi kulağımdan yakalamış hafifçe çekiştirmişti.

"Benden öyle kolay kaçabileceğini mi sanıyorsun?"

"Hyung! Bırak kulağımı!" Kendimi kurtarmaya çalışırken abim bırakmıştı kulağımı.

"Abartma çok çekmedim." Kulağımı tutup yüzümü ağlamaklı bir yüz yaptım.

"Acıyor!"

"Acısın." Abim beni umursamadan masasına geçtiğinde ben de rol yapmayı keserek karşısındaki sandalyeye oturdum.

"Ee hyung, o adam kimdi?" Ciddi yüzümü takındığımda abimde konuşmuştu.

"Changbin'in abisi. Taehyung." Duyduğum isimle şok olmuştum.

"Changbin'in abisi mi?" Changbin'i tanıyordum. Felix tanıştırmıştı. Felix'ten büyüktü, kısa ama kaslıydı. Felix'le iyi anlaşıyorlardı. Nasıl olduğunu bile anlamamıştım. Daha bir hafta olmamış tanışalı ama felix ile çok yakındılar. Pek hoşuma gitmemişti bu durum ama elimden de bir şey gelmiyordu.

"Evet. Konuşmak istediğini söylemişti." Bir anda göz devirdi. "Güya konuşacaktı ama üstüme doğru geldi. Bir baktım koltukta üst üsteyiz. Ne olduğunu ben bile anlamadım." Anlattıklarıyla kaşlarımı çattım.

"Ondan önce ne konuşuyordunuz?" Sorduğum soruyla gözlerini kaçırdı.

"Changbin'le felix'in konuşmasına karşı çıkmamam gerektiğini söyledi." Sadece bu olmadığına emindim ama üstelemedim ve bu konu üzerinde durdum.

"Neden ki? Yani sen niye onların konuşmasına karşı çıkıyorsun ki? Changbin ile tanıştım ve iyi birine benziyor."

"Felix'i korumaya çalışıyorum sadece. Changbin ile ilk karşılaşmamızda ikisi birlikte oturup gülüşüyorlardı ve ben bir an ne yapacağımı bilemeyerek changbin'e sert çıkştım. Daha sonra da bu tavrımı değiştirmedim. Biliyorsun felix'e sana dikkat ettiğimden daha fazla dikkat ediyorum ve sebebini biliyorsun." Anlattıklarına hak vererek bir süre sessiz kaldım.

"Peki abisi neden senin onlara karışmamanı söyledi?" Aklıma takılan kısmı çekinmeden söylerken abim dudaklarını büzmüştü.

"Bilmiyorum. Yinede onu dinleyecek değilim."

Abimin kararlı tavrına kafamı salladım ve sandalyeden kalkıp koltuğa yayıldım.

"Hyung ben biraz uyuyacağım. Bir şey olursa uyandırırsın. Bir şey olmasada iki saat sonra uyandır." Son sözlerimi söyledikten sonra abime arkamı dönerek gözlerimi kapattım. Aklımda dolanan şeyleri görmezden gelerek uykunun kollarına sarıldım.

Selam!

8k için teşekkürler!!💛