Doktor ve mafya/Skz Bts

35

3 gün sonra 3. Kişi anlatımından

Minho hastane odasında jisung ve yoongi'nin gelmesini bekliyordu. Gelip son kontrollerini yapacaklardı ve minho sonunda hastaneden çıkabilecekti. Yanında hoseok, jimin ve jeongin vardı. Hepsi oturmuş beklerken jimin ve jeongin dalgındı.

Jimin minho'nun hastaneden çıkmasına seviniyordu ama bir yanı üzgündü. Yoongi ile en son konuşmalarının üzerine biraz daha yakınlaşmışlardı. Mesela telefon numaralarını vermişlerdi birbirlerine. Pek mesajlaşmasalar da hastanede karşılaşıyorlardı ve kısa kısa konuşuyorlardı. Jimin yoongi ile daha az görüşeceği için üzülüyordu. 

Jeongin'de neredeyse aynı sebepten dolayı dalgındı. O da hyunjin'i yeni bulmuşken uzak kalmak istemiyordu. Onu korumak için olabildiğince uzaklaşmıştı ama kader onları yeniden yan yana getirmişti. Jeongin bir daha hyunjin'i bırakmayacaktı. Hyunjin'in onu hâlâ sevdiğine emindi. Sadece ona kendini açıklamasına izin verse her şeyi çözecekti. 

Diğer yanda minho da düşünceliydi. Jisung'u bir daha göremeyeceği için üzülüyordu. Jimin ve jeongin gibi değildi onun durumu. Jisung ondan hoşlanmıyordu. Bir daha kendi ile görüşmek istemeyeceğini düşünüyordu. Evini ve işini de özlemişti ama alışmıştı. Hem dinleniyordu hem de abisi ona işler hakkında bilgi de veriyordu neredeyse buradan ayrılmak bile istemiyordu. Ama gidecekti ve kapının çalınması ile içeri giren bedenlerle düşüncelerini bir kenara bırakmıştı.

"Merhaba bay min." Abisi Min kardeşleri selamlarken o gözlerini jisung'un üstünden alamıyordu. Son görüşüydü sonuçta. 

Belki de değildi?

"Sonunda gidiyorsunuz, ha bay Lee?" Yoongi'nin konuşması minho'nun bakışlarını jisung'un üstünden çekmişti. Jisung üstünden çekilen bakışlarla derin bir nefes verdi ve bakışlarını geldiğinden beri gözlerini gezdirdiği odadan çekerek minho'ya baktı. 

"Evet gidiyorum sonunda." 

"Üzgün görünüyorsunuz. Bir haftadır gitmek istemiyor muydunuz?" Jisung'un sorusu minho'nun ona bakmasını sağlamıştı. Baktığı gibi anlamıştı jisung'un da moralinin bozuk olduğunu.

"Alışmıştım buraya. Ama siz de üzgün gibisiniz bay min? Sizde bana alıştınız sanırım." Jisung duyduğu şeyle gözlerini kaçırırken, minho bu haline gülümsemişti.

Odada diğerlerinin bulunduğunu unutmuş gibiydi. Öyle ki yoongi öksürerek dikkati kendi üstüne çekmişti. "Değerleriniz normal. Yine de kendinizi fazla yormamaya çalışın ve dikişlerinizi zorlamayın. Haftaya gelin dikişlerinizi alalım." 

Yoongi'nin uyarılarını kafasını sallayarak onaylarken aslında dediklerini yapmayı düşünmüyordu. En azından haftaya gelip jisung'u göreceğim diye düşünüyordu sadece. 

O sırada yoongi hoseok'a dönerek çıkış işlemlerini danışmadan yapabileceğini söylemişti. Ardından jisung ile birlikte odadan ayrılmıştı. 

Jimin'e kaçamak bakışlar atmış çıkarkende gülümsemişti. Jimin, geldiğinden beri izlediği doktorun ona gülümsemesine karşılık vererek büyük bir gülümseme sunmuştu.

"Gidip çıkış işlemlerini halledeceğim siz de hazırlanın. Geldiğimde çıkarız hemen." Üçlüyü tek tek baktıktan sonra odadan çıktı hoseok. 

Kısa süre içinde geldiğinde hazır olduklarını görmüştü. Dörtlü sonunda hastaneden çıkarken hoseok minho'nun koluna girmişti. Arabaya doğru yavaş yavaş yürüdüler. 

Jeongin gitmeden önce hyunjin'i görmek istiyordu. Gözleri her yeri ararken, jimin kardeşinin tuhaf davrandığını düşünmüştü. 

Kardeşinin hastaneye geldiklerinden beri dalgın olduğunu görüyordu. Başta minho'nun yaralanmasından kaynaklı olduğunu düşünmüştü ama şu an bile etrafa bakması ona bununla alakalı olmadığını kanıtlamıştı. 

Kardeşini zorlamadığı sürece kendisine bir şey anlatmadığı için eve gittiklerinde sorguya çekmesi gerektiğini aklının bir köşesine yazarak minho'nun arabaya binmesine yardım etti. 

Jeongin ise görmek istediği bedeni görememenin verdiği mutsuzlukla bindi arabaya.