Doktor ve mafya/Skz Bts

77

Açılın yoldan Best yazarınız geldi😎

3.kişiden

Chan abisinin odasının kapısını tıklatıp içeri girdi. Odada gözlerini gezdirdiğinde abisini çalışma masasında telefonla konuşurken bulmuştu.

Namjoon kardeşini görünce parmağıyla gel işareti yapıp, konuşmaya devam etti. “Önce dediğimi yap. Artık kaç adamını kendi tarafımıza çekebilirsek çekelim. Birkaç tane de köstebek sok içlerine. Her hareketini bilmek istiyorum.”

Chan abisi konuşurken karşısına oturmuştu.

“Tamam, efendim. Başka bir isteğiniz var mı?”

“Var. Dağ evini temizlet.” Namjoon'un dediğiyle kaşları çatıldı chan'ın. Dağ evini ne yapacaktı ki?

“Hangisini, efendim?”

“Buraya en uzak olanı. Şehire en uzak hangisiyse onu.”

“Hemen hazırlatıyorum.”

Telefonu kapatıp masanın üstüne koyduğunda chan konuşmaya başladı. “Dağ evini ne yapacaksın?”

Kardeşine bakıp cevapladı. “Sizi gönderiyorum.”

Chan tek kaşını kaldırdığında namjoon tekrar konuştu. “O adamın yapabileceklerini biliyorsun chan. Siz buradayken onu öldüremem. Güvenliğinizden emin olmam lazım.”

“Şu “siz” derken kimleri kastediyorsun tam olarak?” Siz kelimesine baskı yaparak sormuştu.

“Hepinizi.”

“Hepimizi? Bende mi?” Chan hepinizden kastının kendiside olduğunu düşünmemişti.

“Sende. Ben kalıyorum. Siz gidiyorsunuz.” Önce kendini sonra chan'ı göstermişti.

“Bunu kabul edeceğimi zannetmiyorsun herhalde?”

“Zannediyorum. İtiraz etme chan.” Chan, itiraz etmeye hazırlanırken abisinin son derece kararlı halinden dolayı susmuştu.

“Kimseye babamdan dolayı olduğunu söyleme. Bende söylemeyeceğim.” Ayağa kalkıp, dolabına adımladı.

Chan abisinin arkasından baktı endişeyle. Söylemeseler bile merak edeceklerini, bir terslik olduğunu anlayacaklarını biliyordu. “Neden gittikleri merak edecekler. İllaki anlarlar.”

Dolabını açarak siyah bir tişört ve gri eşofman çıkarıp yatağın üstüne attı. “Tatile gidiyorsunuz deriz işte. Seokjin dışında diğerlerinin anlayacağını sanmıyorum. Seokjin de çok dikkat çekmediğimiz sürece anlamaz.”

“Off.” Chan oflayarak ayağa kalkıp odadan çıktı. Hoşuna gitmeyen şeyler vardı. Abisinin kendi kafasına göre bir plan kurup yapmasına alışıktı fakat, planlarında hiçbir zaman kendisini dışında bırakmamıştı. Her zaman birlikte hareket ederlerdi. Şimdi abisi onu ve diğerlerini planın dışında bırakıyordu. Abisini burada tek bırakıp gitmek içine sinmiyordu.

“Chan hyung?” Chan kendisine seslenilmesiyle hâlâ kapının önünde durduğunu fark etmişti.

“Efendim, jisung?” Kendisine endişeli gözlerle bakan küçüğüne gülümseyerek baktı.

“Seungmin nerede? Hyunjin hyung olanlardan bahsetti de…” Jisung tedirgin olmuştu. Hastaneden çıkarken seungmin'in olmadığı fark edince sormuştu nerede olduğunu. Hyunjin de olanları anlatmıştı. Eve gelene kadar seungmin'in nasıl olduğunu merak edip durmuşlardı. Eve geldiklerinde ise seokjin izin vermediği için görememişlerdi arkadaşlarını.