Doktor ve mafya/Skz Bts

4

Chan odadan çıktıktan sonra seungmin'in peşine takıldı. Bunu neden yaptığını bilmiyordu. Sadece bu genç dikkatini çekmişti ve istemsizce ona çekiliyormuş gibi hissediyordu. 

Seungmin arkasında onu takip eden adamı elbette fark etmişti. Neden yaptığına da anlam verememişti. Odada da onu izlediğini fark etmişti. "Bu adam benden ne istiyor?" Diye geçirdi içinden seungmin. 

Asansöre bindi ve çatı katına çıkmak için tuşa bastı. Asansörde birkaç hemşire daha vardı. Kapı kapandığında artık onu takip etmediğini fark etti ve rahat bir nefes verdi. 

Birkaç dakikanın ardından sonunda çatı katına ulaşmıştı seungmin. 

Ulaşmıştı ulaşmasına ama karşısındaki adamı görünce aldığı nefesi tekrar tutmuştu. Karşısında chan'ı görünce ürpermeden edemedi. Korkmaya başlamıştı. Zaten tekinsiz bir tip olduğunu düşünüyordu. Birden karşısında görünce haliyle korkmuştu. 

Korkunun ecele faydası yok diye düşünerek arkası dönük olan baştan aşağı siyah giyimli olan adama doğru yaklaştı. Yaklaştıkça daha çok korktuğunu hissediyordu. 

Arkası dönük olan adama yaklaştı ve tam arkasında durdu. Chan arkasında hareketlilik olduğunu hissedince yavaşça arkasına döndü. Arkasında kahverengi saçlı genci görünce sırıttı. 

"Beni neden takip ediyorsunuz?" Sesinin kısık çıkmamasına özen göstererek konuştu seungmin. Ne kadar korkarsa korksun karşısındaki kişiye bunu belli etmezdi. Abisinden böyle öğrenmişti. Korkunu belli etme ki karşındaki seni ezmesin. Sen ondan değil, o senden korksun. İçinden tekrar ederek kendini cesaretlendiriyordu.

Sorunun cevabını chan da bilmiyordu. Sadece bu karşısındaki genci merak etmişti. 

Chan da böyle biriydi. Merak ettiği şeyi araştırırdı. Şimdide kumral saçlı genci araştırmak istiyordu. 

"Sadece tanışmak istedim." Aklına geleni söyledi chan. Genci araştırmak istiyordu ama daha adını bile bilmiyordu. 

"Neden?" Chan soruyu duyunca biraz şaşırdı ama belli etmedi. Sonuçta o yaptığı iş yüzünden duygularını saklardı. Çoğu kişi ona ilk bakışta duygusuz diyebilirdi. 

"Tanışmak için bir nedene ihtiyaç mı var?" Chan ellerini pantolonunun cebine soktu ve sorusuna soruyla karşılık verdi.

Seungmin bu karşısındaki adama gittikçe sinirlenmeye başladığını hissediyordu. "Evet. Her zaman bir nedene ihtiyaç duyar insanlar."

"Peki seni bu düşünceye iten nedir?" Chan, karşısındaki genci iyice ilgi çekici bulmaya başlamıştı. Sesini duymak hoşuna gitmişti ve biraz daha duymak istiyordu.

"İnsanların söyledikleri." Ellerini önlüğünün ceplerine attı ve telefonunu aradı. Bu adamdan gittikçe korkuyordu. Bir şey olmadan telefonuna ulaşmak istedi ama telefonu ceplerinde yoktu. Abisinin odasında bıraktığını hatırladı ve sıkıntıyla nefes verdi. 

Chan karşısındaki bu gencin korktuğunu fark etti ve üstüne fazla gitmek istemedi.

Elbet tekrar göreceğim seni.

"Bu konuşmayı daha sonra devam ettirmek isterim…" seungmin'in önlüğündeki yaka kartına eğildi ve karttaki ismi sesli bir şekilde okudu. "...Kim seungmin." Kafasını kaldırdı ve seungmin'in yüzünü dikkatlice inceledi. 

"Ben istemem. Umarım hastanız bir an önce iyileşir. Geçmiş olsun." Chan'ın konuşmasına fırsat vermeden hızlı adımlarla çatıdan ayrıldı. 

Seungmin, chan'ın gözlerinde bir karanlığın geçtiğini fark etmişti ona bakarken. Korkmasının asıl sebebi de buydu zaten. Seungmin insanların gözlerine bakarak duygularını anlardı. Chan ise öyle bir bakıyordu ki ne düşündüğünü anlayamamıştı.

Ayrıca vurulma vakası ile hastaneye gelen bir adamın iyi biri olması beklenemezdi. 

Herkese iyi bayramlar💛