Regrets of Yesterday

Chapter Sixteen

Sammy's POV

"Samantha, okay ka lang ba?" Marco worriedly asked me as he continue on driving.

"Oo.. okay lang.." I said as my tears keep streaming down on my face.

"Sigurado ka ba? Ano bang nangyari?" he asked again. He even take a look at me.

I shooked my head.

"No. Ah.. wala naman.. p-pagod l-lang siguro ako-o.." sagot ko naman ulit na may kasama pang paghikbi.

I heard him sighed.

"Oh sige, hindi kita pipiliting sabihin sakin kung ano man ang dahilan kung bakit ka umiiyak. Pero, kapag kailangan mo ng makakausap o maiiyakan, nandito lang ako." He said in defeat.

I just gave him a lopsided smile.

 ——-

Medyo kalmado na ko ng mapansin kong hindi ito ang daan na pauwi samin.

"Marco, where are we going? Hindi ito yung daan pauwi samin ah?" nagtatakang tanong ko sa kanya.

"Basta, di kita iuuwi sa inyo ng ganyan ka. Alam kong ayaw mong magkwento tungkol sa kung ano mang nangyayari ngayon sayo kaya hindi kita iuuwi sa inyo ng ganyan ang itsura mo." Sagot nya naman sakin.

"Pero Marc—" he cutted me off immediately.

"No buts. Sigurado akong pag inuwi na kita ngayon, mapapansin yan ng mga tao sa inyo lalo na ni manang Linda. Gusto mo bang makarating yan sa mommy at daddy mo?" tanong naman nya sakin.

And he's right. Pati sila magtataka at mag-aalala sakin na hindi naman dapat.