Regrets of Yesterday

Chapter Seventy One

Sammy's POV

Kagaya ng napag-usapan ay maaga kaming gumayak para umalis kinabukasan. At kung tinatanong nyo kung anong nangyari kagabi, as usual naging okay kami. Never ko naman sya nagawang tiisin. Sana lang hanggang dulo kayanin ko.

Nasa parking na kaming lahat. May kanya-kanya kaming dalang sasakyan kaya naman minabuti ko ng istart ang sakin. At kapag nga naman talaga sinuswerte ka, ayaw nya magstart. C'mmon!

"Ayaw magstart?" concern na tanong sakin ni Allen.

"Oo eh. Pero okay lang, mag-istart din 'to." sagot ko habang sinusubukan paring paganahin ang sasakyan ko. Fudge. Bakit ba kasi ito pa ang dinala ko?

"Ito yung dati diba? So same din yung problema. Hindi mo basta mapapastart yan. Ipatow nalang natin." sabi nya. And yes ito nga yung sasakyan ko noon na naging dahilan kung bakit nagkaayos kami.

"Gusto mo sabay ka nalang samin?" Irene approached us.

"Or pwede kang sumabay samin." alok naman ni Allen.

Hindi ako agad nakasagot. Sa totoo lang, hindi ko alam kung kanino ako dapat sumabay. I actually want to think at hindi makakatulong na makakasama ko sa iisang sasakyan si Allen at Ara, pero ayoko namang makaistorbo kila Ren, out of way sila kung isasabay nila ako, plus naghihintay na sa kanila si Zoey.

In the end, I chhoose to be with Allen.

"I'll go with Allen nalang. Thank you, Ren." sagot ko na nagpangiti kay Allen at sya namang nakapagpasimangot kay Ara.

That made me smile.

"Hey Allen, have you seen my neck pillow? I want to take a nap sana." tanong ni Ara habang bumabyahe kami pauwi.

"Parang nasa likod ata. Hindi ba't ikaw ang naglagay dun?" sagot naman ni Allen na nakafocus lang sa pagddrive.

"Ay? Ahm, Sam paabot naman oh." si Ara tsaka ako binalingan ng tingin na halatang nang-aasar lang.

At oo, nasa likod nga ako nakaupo. Bwisit na Ara yan kaya pala naunang tumakbo.

Dahil wala akong ibang choice ay inabot ko sa kanya yung neck pillow nya.

Akmang pasasalamatan nya ako nang unahan ko syang magsalita.

"No don't thank me. That is yours. Tsaka mo ako pasalamatan kapag may binigay ako sayo na pagmamay-ari ko." makahulugan kong sabi na nakapagpatingin din kay Allen sakin. Bago pa man makasagot si Ara ay nagpatuloy ako. "And oh, don't call me Sam. Only those who really know me are allowed to call me that nickname. I'm Samantha, Janna Samantha, or Ms. Villamayor to you. You choose." sabi ko ng walang kahit na anong emosyong mababakas sa mukha.