Forlorn Madness 2

32nd Madness

Kape's POV

Diri na maupay ang nangyayari dinhi! Yawa, maraming bata ang nandito! Seno ang enpiktid na sumulod sa git?! [Maupay- mabuti, Sumulod- pumasok]

"Day, alayon daw!" sigaw ko kay Menerva. Isa isa niyang ikenolong sa kanyang sandamakmak na bubble barrier yung sa palagay neya ay mga nahawaan na. [Alayon-paki]

Yung ibang hindi mahule niya, ginamitan ko ng NETGUN! Malakeng baril yon na nagrereles ng malake ring lambat! Ambot la kung saang lupalop ko to naharbat.

Tumulong din ang iba pang mga bamperang kasama namin dito—

Kaming mga nakaligtas mula sa hawaan ay nagsilapitan sa mga naholi namen. Kilangan pagdesesyonan kung ano baga ang maiging gawin. Syimpre mey mga umeyak; at mey mga walang pakialam.

"Ano ang gagawin natin sa kanila?" iba iba ng version piro yan ang general kwistyon ng lahat.

Popogutan sela? Ichochopnese? Susunogin? Pasasabugin? Raratratin?

Mey nagsenstensya agad agad sa mga inpikted kehet wala pang desisyon ang lahat. Isang bampera ang biglang nagliyab ang kamay at sinilaban ang mga inpikted. Nag iisa seyang Elementer na nandito di dahel natatakot seya sa labas kundi dahel sa trip niyang tumira sa ilalim ng lupa.

RAAAAAAAAAGGGRRHHH!

WHAAAARRR!

Tinupok ng kanyang apoy ang mga kun tutuusin ay kasamahan namen dito. Kumapit sa braso ko si Menerva. "Hindi ko kayang panoorin to. Bumalik na tayo sa tinutuluyan natin..." yaya niya. Nanlulumo seya at obyus na malungkot.

"Sege."

Hinde pa kami masyadong nakakalayo nang nagkaroon ng usap usap yung mga iniwanan nameng bampera. Nakinig la kami habang nagbabaklas (naglalakad).

"Nakakadisappoint lang. Alam nating lahat na may dalawa o tatlong necromancer na kasama natin dito sa ating distrito. Ayoko mang sabihin to, ngunit para kasing kinuha lang ang ating kapalagayan bago niya isinakatuparan ang totoo niyang hangarin! Wag na nating hayaang mangyari pa ang ganitong insidente sa hinaharap. Iminumungkahi kong pwersahang itiwalag sa ating organisasyon ang mga necromancer!" mula ang pahayag nayon sa bamperang pinakamatanda sa aming lahat. Siya rin ang sa palagay ko ay pinakamalakas kaya ganun na lang kung mag-inisog (magmatapang).

Katuwang ko seya sa pagpapanatele ng lugar na ini. Kenukuntrol neya naman ang lupa sa itaas namen para wag gumoho.

"Ano sa palagay mo ang desisyon nila? Tingin ko hindi naman tama na pag initan nila ang mga necromancer dito."

Bumaling ako key Mie na mas humigpet pa ang kapit sa akong braso. "Gosto mong makealam tayo?"

"—TULOOOOONG!" mey isang humahangos na babae ang lomapit saken. Mey sugat seya sa kanyang braso at nanginginig ang buo neyang katawan—