I know you | Chaennie

101.

pov. Rosé

Jennie istnieje! Wiedziałam, wiedziałam! Mimo to i tak bardzo zaskoczyło mnie zobaczenie jej na żywo, aż musiałam wybiec ze szkoły. Ale się cieszę! Tylko nie wiem jak mam ją teraz poinformować o tym wszystkim co wiem. Usiadłam sobie na ławce przed szkołą i próbowałam jakoś dojść do siebie, bo jestem aktualnie strasznie rozemocjonowana.

-Rosie! Wszystko w porządku?- zapytała Lisa, która usiadła właśnie obok mnie. Nawet nie zauważyłam kiedy wybiegła za mną ze szkoły.
-Tak... chyba tak.- odpowiedzałam jej.
-I jak? Czy ta dziewczyna to twoja Jennie?
-Moja Jennie, hah. Chciałabym, żeby serio byla moja. Ale tak... to ona
-Tak?! To super! Ale ty chyba zbytnio się nie cieszysz... czemu?
-Cieszę, jasne, że się cieszę! Tylko po prostu nie wiem co dalej i trochę mnie to przytłacza. Jak mam jej powiedzieć o wszystkim co wiem?
-Nie mam pojęcia...

Siedziałyśmy teraz przez chwilę w ciszy, więc mogłam trochę pomyśleć. Jak zagadać do Jennie? I czy powinnam zrobić to już dzisiaj? Przecież laska uzna mnie za wariatkę...

-Może wracajmy do szkoły, co? Lekcje już dawno się zaczęły.- Lisa przerwała moje rozmyślanie.
-Nie, ja nie wracam. I tak już się na niczym nie skupię, dopóki nie porozmawiam z Jennie
-W takim razie co chcesz zrobić?
-Przejdę się trochę po mieście i pomyślę. A gdy twoje lekcje się skończą, pójdę do kawiarni i będę czekać. Nie wiem jak, ale proszę cię, zagadaj do niej jakoś i przekonaj, żeby spotkała się tam po szkole z tobą i mną

-Jesteś pewna, że chcesz to zrobić już dzisiaj?
-Tak. Wiem, że nie uda mi się nawet zasnąć w nocy, jeśli z nią dziś nie porozmawiam
-No dobrze, niech będzie. Postaram się więc zrobić co w mojej mocy, żeby się z nami dzisiaj spotkała
-Okej, dzięki. To wracaj na lekcje, a ja sobie tu jeszcze chwilę posiedzę, a potem się przejdę
-A nie chcesz wrócić po swoje rzeczy?
-Nie, mam ze sobą telefon, to po prostu napiszę do Tzuyu, żeby mi przyniosła resztę na przerwie
-Okej, jak wolisz. To do później w takim razie
-Do później, pa!