Subject; LOVE

Subject;79

AFTER I told her everything happens between us. Kumalma ito at niyakap ako at nagpaumanhin sa mga nasabi nya. Hindi ko naman sya masisisi na ganon ang naging reaksyon nya. Pagkatapos ng paguusap namin ay agad din kaming nagpaalam ni Laurence dahil tumawag daw sa kanya si mommy at hinahanap na daw ako ni Lixian.

Ang bisita lang sana naming gagawin ay naging kumprontahan. Bago kami umalis kanina ay nakiusap ako kay Rieya na huwag munang sasabihin sa iba na nandito na ako.

"What's your plan?" Biglang tanong ni Laurence habang pauwi kami. I sigh. "Are you... Planning to talk to him?" Tanong ulit nito.

"Hindi ko alam... Noong nasa London pa tayo, sabi ko kapag nagtanong si Lixian tungkol sa ama nya, sasagutin ko kaagad, pero iba pala kapag nangyari na... ang hirap." Sambit ko. He clicked his tongue.

"Magmahal ka pa." Sarkastikong sabi nito. "Yan napapala ng mga nagmamahal. Nasasaktan."

"Makapagsabi ka nyan kala mo naman hindi nagmamahal. Martyr ka nga eh." Sagot ko rito. He chuckled.

"Iba namna yon. Mahal kasi kita at taos puso ko iyong ginagawa. Wala nga akong nasasaktan diba? Sarili ko lang, kasi yung babaeng mahal ko, may ibang minamahal." Mababang usal nito. Napababa ang aking tingin sa kamay ko. "Smile, Pan. Ayoko makita ang ganyang muka mo. Mas lalo akong nahihirapan na pakawalan ang pagmamahal ko sayo, gusto ko kung pakakawalan ko man ang pagmamahal ko, gusto kong makita ang masaya mong ngiti."

  
   
   
   
   
   
   
   
   
***

  
      
   
   
   
   
   
   
   
   
"STARTING from now, you'll managing the other branch of my company." Dad said. Pinatawag nya ako kanina na pumunta daw dito sa library nya dahil may sasabihin sya sa akin.

Sabi na, kapag nakauwi kami rito ay gagawa ito ng paraan para manatili na kami dito. Kahit si kuya ay pinamahala nya rin. We've been staying here for almost one month.

I only nod.

"Anak." Dad called me. I look at him. "I'm sorry. For everything that I did. I'm sorry. Alam kong huli na pero gumagawa na ako ng paraan para... para maayos. Patawarin mo sana ako, anak ko." Umiwas ako ng tingin.

"Nakausap ko noon si Xiever." Aniya kaya napabaling ako sa kanya. He laughed when he saw my reaction. "You really love him, huh."

"I-i don't love him anymore." Tanggi ko.

"Sakin ka pa nagsinungaling na tatay mo. Yan ba ang hindi na mahal? Nakuha pa talagang isunod sa pangalan yung pangalan ng anak nyo?" Umiwas ulit ako ng tingin. "Pan, kahit anong iwas at tago mo, kung nakatakda kayong magkita, magkikita't magkikita kayong dalawa. Lumiliit na ang mundo nyo. Sooner or later, magugulat ka na lang, nasa harapan mo na sya."

HINDI ko pinakinggan ang sinabi ni dad. Ayokong isipin lalo na magkikita kami. Baka hindi ko kayanin at bumalik sa isipan ko ang lahat.

"Papasundo ka? Sakin o sa kuya mo?" Tanong ni Laurence isang araw ng utusan ako ni dad na bisitahin itong kompanyang pamamahalaan ko.

"Sayo na lang." Sagot ko. Tumango ito at hinalikan ako sa akin noo.

"Mauuna na ako, just call me so I can picked you up." Usal nya. I nod. Pinanood kong lumayo ang sasakyan nito bago humarap sa mataas na building. I took a deep breath.

The moment I stepped inside the lobby, many employees turn to me. I smile as a passed by at them. Lahat ay yumuyuko at bumabati. Kahit nung nasa loob na ng elevator ay panay ang bati nila.