A Flower With Seven Thorns

CHAPTER 32: THE MOON AND THE STAR

Dedicated to: IcecreamDevotion

***

"Ikakasal na tayo tapos hindi pa ako nagiging parte ng buhay ng magiging asawa ko?" ang akala kong naging seryosong Vein ay hanggang akala na lang pala.

I can't blame him kung nagbabaliw-baliwan na naman ito ngayon. Una, it's part of him. Pangalawa, he's making the atmosphere light at pangatlo, I know he's trying to make me smile.

"Loko ka talaga Vein. Kidding aside, you're already part of my life. Kayong pito. Kita mo andito na kayo sa teritoryo ko? Because I want you guys to be part of everything in me-" I cut myself ng mapatingin ako kay Vein and it seems like nandidilim ang mukha nya.

"Vein? Something's wrong?" tanong ko na lang at agad naman itong ngumiti ng malawak.

"Nope. I just wondered. Sabi mo may perfect tone din ang kuya mo but then patay na sya. Makikiusyoso na ako ha since andito naman din tayo. Ano bang nangyari?" may pakiramdam akong he's changing the subject at the same time trying to maintain the light atmosphere between us.

"Oh. Because he's not into music. For him, music is just a hobby. Something he will do pag wala syang ginagawa. But racing is his life. He's a drag racer at the Pandemonium like you Vein." the thing about my brother isn't something to hide naman. Tsaka close friend ko na rin si Vein kaya I feel guilty kung sya na palaging makwento ay di ko kwekwentuhan tungkol sa maliit na parte ng buhay ko.

Oh, and that reminds me.

"Hindi mo ba kilala si kuya? He was known as Yu sa Pandemonium at kilala sya ng mga drag racer doon."

"Ilang taon na ba ang kuya mo noon?"

"Mmmm, 24 I think?"

"At ikaw?"

"14 years old."

"Eh di 14 years old din ako noon. 16 years old ako nagsimula sa drag racing sa Pandemonium kaya di ko na siguro sya naabotan." 16 years old? Sa bagay kilala lang naman si kuya dahil sa maamo nyang mukha pero sa likod ng mukhang yun ay isang mabagsik na racer but he never have any title because of the reason na ayaw nya sa mga ganun dahil para lang daw yun sa mga competitive na tao at hindi daw sya nakikipagkompetensya. It's all for fun lang ang habol ni kuya sa racing.

Anyways, 12 years old ako nung tinuruan ako ni kuya na magmotor at ng mamatay si kuya, I was 14 years old but at the same time, hinahasa ko na ang sarili ko sa karera by joining some minor legal racing sa loob ng dalawang taon. At ng naramdaman ko ng ready na ako, sumabak na rin ako sa drag racing sa Pandemonium when I reached 16 years old. Dahil sa pagkamatay ni kuya, ipinangako ko sa sarili ko na ako ang magpapatuloy ng buhay nya sa Pandemonium at the same time, I'll make him proud.