Elemental Mage Book 3 (Tarieth)

Fifteen: Bloody fight

The world slowed down for Tarieth.  The were on her right smelled of a panther at siyang pinakamatangkad sa dalawa slashed her with his long sword.  She bend her body backward, the blade sweeping above her face almost touching her nose.  Her hands reaching at her boots removing two daggers and with a sweeping motion she slashed it at the back of the were's right knee cutting flesh and tendons.  Ang isang were ay masyadong malayo para maabot niya instead she throw the dagger at the other were, hitting him in the chest.  Napatingin sa sariling dibdib ang were.  Nakita nito ang dagger niya na nakabaon doon.  Gamit ang kaliwang kamay ay tinanggal nito sa pagkakabaon ang dagger niya na para bang isa lang itong karayom na nakatusok sa katawan nito, he throw her dagger into the air. 

Her dagger went spinning into the air bago hinuli ito ng were holding at the tip of the dagger.  And with a speed faster than she imagine possible, throw it at her direction.

"Oh shitter!" Mura ni Tarieth sabay ilag.  With a zing sound it went past by her face at bumaon ito sa haligi ng pintuan na yari sa kahoy hanggang sa puluhan.  Tarieth doubted kung matatanggal pa ba niya iyon kung subukan niyang tanggalin.

"Later then."  Now she made them angry.  She remember reading somewhere never to make any were rise their hackles pero hindi lang iyon ang kanyang ginawa.  She made them angry, angry enough para sugurin siya ng dalawa, each wanted a piece of her.  With a sly smile humanda si Tarieth at hinintay ang dalawa.  Sa galit ng dalawa both forget caution.  Parehong nakataas ang  swords ng mga ito ng sumugod.  They simultaneously swing their swords at her. 

Kung meron man sigurong bintahi kay Tarieth sa labanan ng dalawang were ay iyon ang bilis niya.  And she intend to use it at her full advantage.   Every swipe at her she responded with a hit using her fist.  She know it wasn't enough at higit sa lahat she will eventually get tired of moving enough to slow her down.  At pag nangyari  iyon, shes were food.  Well, technically were don't eat human flesh, even them have laws to follow but who knows?  Kasama din sa mga laws na sinasabi niya na bawal sa mga ito ang sumugod sa paaralan na ito.

Pinakatitigan ni Tarieth ang dalawa.  Ang dalawa ay humihingal na at pinagpawisan.  Susugod muli sana ang werepanther sa kanya ng bigla itong gumiray sa kanan na parang lasing, shake his head na para bang sa ginawa ay mawala ang kung ano mang nararamdaman.  Gumiwang uli ito sa kaliwa still trying to reach her.  Hindi na hinintay pa ni Tarieth ang susunod na mangyayari.  Once her poison takes affect no one in the world can save them...except her of course.  Hemlock is the most poisonous plant in Elvedom, from the leaves to the roots, the plant is deadly.  Even a small amount of it causes sure death, it affects the body's neuromuscular junctions causing paralysis and asphyxia.  Dapat kanina pa namatay nag dalawa, it only shows how powerful the two were.  Kanina ng hugutin ng were ang kanyang dagger ay kinabahan si Tarieth na baka malaman nito that her dagger are coated with poisons pero swerte niya at hindi ito napansin ng were. 

Mabigat ang dibdib na hinanap ni Tarieth ang kaibigan, ganun nalang ang kanyang panghihilakbot ng makitang may paparating na bulang apoy at patama dito. Sumigaw siya ng babala pero huli na. Tumama ang apoy dito, sa lakas ng impact ay tumilapon ang kaibigan sa dingding na bato. Parang umikot ang mundo ni Tarieth sa nasaksihan. It was like watching Furax again. Nanginginig ang katawan ni Tarieth sa takot para sa kaibigan. She just stood there watching her friend fought with a black robe mage. Her friend was engulfed in fire and she can't move, her body not following her brain.

It seems like eternity for Tara watching her friend na tinutupok ng apoy at wala siyang magawa. Pilit na nilabanan ni Tara ang panginginig ng katawan, ang takot na nararamdaman para matulungan ang kaibigan and found out na mahirap palang gawin iyon, she felt helpless.

Pumikit si Tarieth, she let the world fade around her, trying to find her center. Her breathing started to calm down, next the rest of her body. Nang muli niyang buksan ang mga mata ay bumungad sa kanya ang nakatayong kaibigan, very much alive and fighting. Kahit gutay-gutay ang damit nito ay pilit pa rin nitong lumaban hanggang sa matalo ang kalaban. Mabilis niya itong nilapitan at tinulungan, pero naramdaman nilang pareho na may mga were na dumating, sabay pa silang napaungol ng kaibigan sa nakita.  Though they are both tired, they prepare to fight. 

It turned out na hindi na pala kailangan.

Pareho silang nagulat ng bigla nalang may humarang na bulto sa kanilang harapan, nakatalikod ito sa kanila.

"Go kitten." Ang sabi ng babae bago humakbang na ito palapit sa dalawang Were then stopped and waited for them to attack. Hindi naghintay ng matagal ang babae dahil agad na sumugod dito ang kalaban.

She move like a warrior and fight like a warrior. Her aims are precise and true to her target. She moved with grace and speed that even with her elven eyes she could hardly follow, with a skill that can only be achieved with rigid training.

The fight ended before it begun. It only shows how skilled the woman is.

Hindi nagtagal ay dumating din ang iba pang mga Masters at professors. Finally she saw Brynna and Seregon, nakahinga siya ng maluwag when she saw both seemed unharmed. A tall guy with a hint of elven features knelt down at kinausap ang kaibigan. Base sa mga sinasabi nito mukhang ito ang ama ni Tempest. Bakas sa mukha nito ang matinding pag-alala. Halatang natakot ito sa kalagayan ng anak. Hindi rin nakaligtas sa kanya ang paghagod nito ng tingin sa buong katawan ng kaibigan, probably looking for injuries. Nakahinga ito ng maluwag ng makitang walang grabeng pinsala ang anak maliban sa kamay. Reluctant pa itong hayaan si Brynna na tulungan si Tempest pero he changed his mind ng magpakilala si Brynna. Mukhang naekwento siguro ni Tempest dito ang pagiging healer ni Brynna.

Pagkatapos magawa ni Brynna ang initial healing ng kaibigan binuhat ito ng ama at dinala sa silid nila. At the corner of her eyes she saw the elven woman talking to people. Habang patuloy na naglalakad kasama ang mga kaibigan at iba pang mga studyante paalis sa silid na iyon ay patuloy na pinagmasdan niya ang babaeng elfo. If she's not mistaken, the elven woman is ViticiPrema. Ang nag-iisang anak na babae ng kanyang Master Drakon at Lady Myfanwy. And the wife of High Lord Firen. Hindi maiwasan na bumilib si Tarieth dito. The woman was living with the mortals all her life. Hindi niya ma imagine kung paano ito nabuhay at patuloy nabubuhay sa mundo ng mga tao. There was no sadness in her eyes. She must be content kung ganun.

Napakaswerte ng mga kaibigan niya. They are surrounded with loving families. Her only memory of being like that was when she was five years old. The next year she was given away to train.

Napansin ni Tarieth na lumingon sa direksyon niya ang lola ni Tempest kaya mabilis na nagtago siya sa mga studyateng kasabay. Hoping na hindi siya mapansin nito.

Not yet.

•note•
Got my tooth extracted today.  Sobrang sakit kasi naputol kaya binarina ang gums ko! Tapos sa tagal
kumupas na ang anesthesia.  Huhuhu!!!sa dami kong napabunot na ipin before first time kung nakatry na may stitches sa gums!  Tatlo pa!  Walang Brynna na tumulong sa akin!

Nag-eenarte,
xiantana🤕