From hate to love

Chapter 12

'Kom nou Selma kom uit die wc.' Zegt hij weeral.
Hij zit al heel de tijd te zeuren dat ik eruit moet maar ik kijk er tegen op. Ik weet ook niet waarom ik überhaupt hier heen ben gekomen.
Ja ik zit hier al meer dan een half uur denk ik...
Vraag me niet waarom, ik weet het zelf ook niet. Ik haat hem super erg dat hij me in zon ongemakkelijke situatie brengt dat ik me in de wc moet verstoppen.
Pfffff.

Hier zit in dan in een hoekje naast een pot waar meer dan 50 verschillende konten op hebben gezeten met elk een ander doel. Ik voel me misselijk. Deze arme wc heeft zoveel meegemaakt. Ik sta op en met een zucht open ik de deur. Ik zie Nassim aan de rand van de deur op de grond zitten. Hij kijkt me verbaasd aan en hij staat al voor mijn neus. Er brak een lange stilte aan.

'Wat was dat voor een actie loop jij altijd weg midden in een gesprek?' Zegt hij dan.
Ik kijk hem pissend aan.
'Ben je ongesteld ofzo?' Vraagt hij dan rustig maar dan zie ik dat hij vlug weg kijkt.
'Nee, ik moest gewoon plassen.' ik zei dat laatste bijna fluisterend.
'Een half uur?'
'Ja, kan toch?'
'Bij jou kan alles.' zegt hij dan met een glimlach. Creep. Hoe red ik me hier weer uit.
'Nassim.'
'Selma.'
'Ik haat je.'
'Ja ik jou ook.'
'Ik ga je nog terug pakken.'
'Waarvoor??'
'Dat jij mijn crush Rare dingen vertelde over me.' zeg ik dan op een hoge toon.
'Crushh??!! Ooh je bedoeld marouane. Je hebt me toch al terug gepakt?'
'Ik besef nu pas dat ik je niet hard genoeg heb terug gepakt.' zeg ik met een grijns.
'Dat meen je niet Selma!'
'Ja toch wel.'zeg ik dan weer.
'Die gast past niet bij jou.'
'Hoe weet jij dat nou?'
'Ik weet het gewoon.'
'Jaja.' Zucht ik.
Ik draai me om en stap naar een stoel waar ik mijn kontje op kan zetten.     Hij kwam naast me zitten. Heb ik soms honing op mijn kont ofzo?
En extreem nep geluid kwam uit zijn keel. Een neppe hoest.
'Dus.'
'Ja wat?' Zeg ik.
'Vrede?'
'Hopertje.' Zeg ik waarna ik met mijn ogen rol.
'Dacht ik al, nou ik ga slapen we zijn er nog lang niet.' zegt hij.
Hij draaide zijn stoel naar achter zodat je kon liggen en draaide zich naar de kant van het raam om.
Ik zuchtte, ik ben opgelucht eigelijk. Ik dacht dat hij wat anders wilde zegen. Misschien wilde hij niet zegen wat ik dacht, misschien had ik hem gewoon moeten uitpraten en niet naar de wc moete lopen. In elk geval hij is het vergeten, en we zullen er nooit achter komen wat hij wilde zegen of toch wel...