From hate to love

Chapter 72

Ik glimlach door mijn tranen heen en wikkel zijn arm om mijn nek zodat hij toch nog ergens op kan steunen. Nog steeds kijkt hij me verward aan maar het enige dat ik kan doen is hem met een brede glimlach aankijken gewoon weg omdat ik zo erg blij ben dat hij op zijn eigen benen is gaan staan. Hij loopt gewoon weer na meer dan een maand, er was niet zoveel vooruitgang met stappen maar wel met zijn gezondheid en kijk nu boekt hij ze allebei.

'Nassim.' fluister ik als hij nog steeds naar zijn benen kijkt. Hij kijkt op als hij me hoort en glimlacht dan vredig naar me. Een warm gevoel neemt beslag van me en al snel voel ik mijn handen klef worden. Shit niet nu.

'Late we terug naar de woonkamer gaan en zitten.' zeg ik dan ongerust. Hij knikt en leunt een beetje op me waarna we stap voor stap de woonkamer naderen. Als we eindelijk voor de bank staan en Nassim nog steeds zijn arm om heen heeft geslagen probeer ik zo subtiel mogelijk zijn arm weg te schudden zodat hij kan gaan zitten. Hij grijnst als hij het merkt en ploft op de bank en trekt me expres mee. Ik die als een gek van hem weg probeert te springen verberg mijn rode wangen. Ik hoor zijn hemelse lach de kamer vullen en al snel geef ik toe en lach mee. Ik doe letterlijk moorden om die hemelse lach nog een te horen.

Ik voel zijn handen om mijn middel en even later trekt hij me in een knuffel. Ik verstijf helemaal van zijn houding opeens maar ontspan me dan.
Ik zit nog op hem met zijn handen om mijn middel dicht tegen hem aan. Ik ruik zijn lekkere mannen deo. Ik staar even voor me uit maar sluit dan mijn ogen om van het moment te genieten.
Zo blijven we eentijdje in die positie staan.

'Dankjewel voor alles.' Fluistert hij vervolgens wat mijn ogen doet openen. 'Waarvoor.' Breng ik onzeker uit. 'Alles.' Fluistert hij nog steeds. Ik haal diep adem en wring me los uit zijn greep. Ik sta dan meteen recht en draai me naar hem om. 'Nassim.' Hij kijkt me verward aan van mijn actie maar komt ook overeind. 'Wat is er.' Zegt hij als hij eindelijk terug recht voor me staat op zijn twee benen. Zijn ogen kijken me onderzoekend aan wat me doet huiveren. In zijn ogen kijken is net als in een onbekende stad rondlopen, je raakt verdwaalt.

Tegelijk keken we naar elkaar op, terwijl zijn hand nog op mijn hand is. Ik wilde mijn hand weg trekken maar iets hield me tegen en sterk gevoel...

Na een poosje hoestte ik als teken. En rukte mijn hand onder zijn hand. Zijn hand was nog steeds op mijn tas. Vlug hoestte ik terug en pas toen leek het alsof hij wakker werd.
Hij keek me niet begrijpend aan en tilde mijn tas op.

'Euhm wat doe je?' Zeg ik dan als ik zie dat hij wilt gaan lopen met mijn tas.
'Ik wil em voor je dragen?' Zegt hij terwijl hij een stap dichter zet.
'Ik kan het zelf dragen hoor?' Zeg ik pissig terug.
Hij kwam dichter met zijn gezicht en grijnsde naar me.
'Ik weet wel dat je dat kan.' Zei hij en schonk me dan een knipoog.
'Mag ik vragen wat je probeert te doen.' Ik probeerde het kalm uit te brengen maar piepte het op het einde zowat uit.
'Ik? Niets.'
'Ik ga je slaan'
'Niet doen.' hij zette een stap achteruit.
'Draag mijn tas maar.'
Ik liep voorop en hij liep achter me aan, we groette de man die ons terug bracht eigelijk ben ik wel blij dat ik terug ben had echt geen zin om daar nog te blijven.

'Selma?' Schud hij me wakker. 'Ik wil gewoon zegen dat het me spijt dat is al.' Zeg ik snel, veel te snel en hij heeft het door dat zie ik in zijn blik. 'Wat is er nou Selma.' Herhaalt hij. Hij zet met moeite een stap vooruit en ik blijf versteend staan. Ik weet echt niet wat ik nu moet ik zegen. 'Selma.' Zucht hij deze keer extreem luid. 'Wat wilde je me zegen?' Ik haal diep adem en bestudeer even zijn aantrekkelijke, goddelijke, wonder schone, prachtige, knappe, hotte, gezicht. 'Ik ging gewoon kapot toen je daar lag.' Zeg ik en kijk hem nog steeds aan. Zijn ogen helderen nog meer op een fonkelen, een speelse glimlach vormt zich er op zijn gezicht wat me nog meer kriebels bezorgt. 'Dus je haat me toch niet .' Grijnst hij. Als ik door heb waarmee hij bezig is geef ik hem een speelse duw wat het er blijkbaar niet beter op maakt want zijn grijns word nog breder dan ooit.
Oh god.
'Ik ging ook kapot toen ik je zo zag.' Zegt hij dan serieus. Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk hem niet begrijpend aan.

'Ik hoorde alles wat je zei.'

Ik ben gepakt. Hij weet het. Hij hoorde me. Hij hoorde me elke dag praten en snikken. Hij hoorde mijn wanhoop maar tegelijk ook hoop ervaren.

'Hoe bedoel je.' Zeg ik alsof ik net ben verloren in een stomme computer spel.

Hij zet een stap dichterbij en deze keer zet ik wel een stap achteruit. Ik zie hem weer grijnzen en weer zet hij en stap vooruit wat me een stap achteruit doet zetten.
'Sta nou stil ik stap al zo moeilijk.' Lacht hij oprecht. 'Zo te zien niet.' Zeg ik met een knipoog wat hem mij gechoqueerd laat opkijken. Jaja dat had je niet verwacht hé.

'Selma.' Zucht hij als ik weer en stap achteruit zet.
'Nassim.' Doe ik hem na als ik zie dat hij ook een stap vooruit zet.
Hij lacht vermaakt en zet dan weer en stap vooruit. Ik spring en hele grote pas naar achter en draai me even om. Oh. Ik snap zijn plan al. Cliché hoor. Ik grinnik en kijk hem dan terug serieus
aan. 'Waarom lachte je?' Vraagt hij onbegrijpelijk. 'Om jou.' Zeg ik.
'Heb ik mijn grap-jas aan zonder dat ik het door heb.' Knipoogt hij deze keer. Ik rol lachend met mijn ogen. 'Nog steeds niet afgeleerd.' Schud ik lachend met mijn hoofd.

Hij zet weer een stap vooruit en voordat ik een stap achteruit kan zetten pakt hij mijn pols vast en trekt me naar hem toe. Met mijn pols in zijn hand kijk ik hem verlangend aan. Zijn ogen. Zijn schattige neusje.
Zijn aantrekkelijke lippen. Ik laat mijn ogen over heel zijn gezicht gaan, als ik merk dat hij zijn mond open wilt trekken kijk ik op naar zijn ogen die naar mijn lippen kijken. Hij kleurt eenbeetje rood als hij betrapt in mijn ogen kijkt.

'Het brak mij toen ik je zo zag, ik wilde je een knuffel geven en je toe fluisteren dat het allemaal goed zal komen. Ik wilde je vast pakken en zegen dat je naar huist moest dat ik helemaal niet verdien. Ik wilde je troosten, je sussen en je verzekeren dat niets van dit alles je schuld is. I...I Ik wilde je tranen weg vegen en je laten lachen.'

Mijn hart maakte en sprongetje.
En nog een. En nog een. En nog een.
Kriebels die in mijn buik jeuken, mijn hoofd die tolt bij zijn woorden en mijn lippen die verlangen naar de zijne.

Niet vergeten te

Vote⭐️
Comment💬
Tag👥

Ik werk vanaf nu ook met aantal votes, dus vanaf 20 Votes zet ik nieuw   deel erop❤

Loveya'all

Kissess

Foodlover👅