From hate to love

Chapter 63

'Nee Fouad ik ga niet met je mee snap je het dan nog niet! Door mij ligt hij hier verdomme en jij wilt dat ik doodleuk naar huis ga!' 'Luister je hebt al genoeg gedaan, je zit hier al dag en nacht en ik wed dat je al die afgelopen dagen niet gegeten hebt.' Zegt hij kalmpjes terwijl hij op de lift knop drukt. 'Dat meen je niet ben je nu serieus Fouad? Ik dacht dat je dit zou begrijpen, mij zou begrijpen?' Hij draait zich naar me toe en schud extreem hard met zijn hoofd. 'Ik begrijp je ook! Maar wat je doet is niet gezond niet normaal! Ik denk dat Nassim ook gewild zou hebben dat je er niet als een dode zombie bij loopt. Bovendien ik zei al je gaat naar huis mama wilt dat je terug komt slapen Dessie heeft al genoeg van je gehad volgens haar.' Als hij zich wilt omdraaien trek ik aan zijn arm. 'Help me Fouad ik kan niet weg Fouad dat gaat gewoon niet.' 'Nee sis Bilal zal je opzoeken bij Dessie en je niet vinden dat weten we allebei dondersgoed.'
Ik laat hem los en loop naar de lift toe, hij zucht en komt naast me staan en drukt dan op het knopje terwijl ik weg kijk veeg ik vlug nog een traan weg. 'M-mag ik dan nog een keer na-naar hem toe?' Vraag ik onzeker, en zacht. Ik wil niet dat hij de brok in mijn keel hoort. 'Natuurlijk mag dat Selma.' De lift stopt en hij loopt eruit. 'Ik wacht in de auto op je.' Ik knik en druk op het knopje om terug een verdieping hoger te gaan. Als de lift stopt en de deuren open gaan loop ik meteen de eerste gang door en dan linksaf om dan vervolgens rechtsaf langs de wachtzaal te gaan. Ik loop meteen door naar de deur van Nassim. Voorzichtig duw ik de klink naar beneden en loop ik naar binnen.

Mijn ogen vangen meteen twee andere paar ogen op van een meisje, zij is dus helemaal niet Raha ze lijkt er niet eens op. Haar ogen zijn opgezwollen, en haar lang blond haar is in een staart op haar schouders gelegd. Mijn ogen glijden over haar heen en stoppen bij haar hand die op die van Nassim ligt. Als ze dat merkt trekt ze meteen haar hand weg.

'Oo oh sorry, ik wist niet dat Nassim bezoek zou hebben nu euh ja ik.' Stotter ik, 'ik wacht wel buiten.' Weet ik er toch uit te brengen. Ze staat meteen op en loopt naar me toe. 'Dat hoeft niet ik was toch al klaar.' Ik knik. En loop dan naar het stoeltje waar ze net zat. Ze loopt de deur uit en ik zet me naast Nassim.
'Wie is dat nu weer.' Fluister ik. Ik schud die vraag van me af en richt me dan op Nassim. 'Ik zal snel terug komen dan beloof ik je.' Zeg ik. Ik leg mijn koude hand op zijn warme hand en spring dan op van de schok die ik kreeg. Ik kijk naar mijn hand die helemaal trilt, en kijk dan terug naar Nassim's hand. Ik pak zijn hand terug vast en laat mijn ogen terug naar boven gaan. 'Nassim!' Zie ik het nou goed? Ik sta gelijk op en hou zijn hand steviger vast, zijn ogen bewegen, ik denk dat hij ze wilt openen. 'Nassim.' Zeg ik weer met tranen in mijn ogen.

Dan gebeurd het. Zijn ogen sluiten en een hoog vervelend piep geluid omarmd mijn oren. Ik hou zijn hand nog steeds vast als er dokters binnen lopen die me weg proberen te trekken. Ik weet mezelf tegen de muur aan te plakken als ze hem elektrische stoten geven en hard kloppen boven zijn hart. Dan word ik eruit geduwd en mis ik alles wat daar nog gebeurd. Ik word op een stoel gelegd en doelloos staar ik voor me uit, ik hoor mijn gsm afgaan die ik uit mijn zak ruk en tegen de muur kapot sla. Ik sta op en sla met mijn hand zo hard als in maar kan tegen de muur en val dan neer op de grond terwijl de tranen naar beneden rollen. Met een wazig beeld probeer ik op te staan maar het lukt me niet. Ik geef het op. Ik geef de hoop op dat ik op ga staan nu.

'Wat je ook doet lieve dochter, geef nooit op. Nooit! Raap al je kracht bij elkaar en sta op, als nooit te voren je zal het halen en kunnen maken als je doorzet en niet opgeeft. Salma benti! Niet opgeven benti je bent veel sterker dan dat je denkt. Sterker dan dit.'

Hey heyy, school maakt me moe people sorry voor late update's en delen. Voor de rest het gaat super❤️ jullie zijn supperr

Laat een vote achter ❤️🍕

Byebyee