From hate to love

Chapter 19

'Nee zweer? Wat een nachtmerrie!'
'Ja he.' ik opende mijn kluisje en pakte mijn boeken. Het volgende uur hebben we geschiedenis pffft.
'Ik hoop dat het maar een droom is Dessie ik ben zo bang dat er iets met hem gaat gebeuren.'
'Shhhhtt niet zegen dat gaat niet gebeuren.' Ze legt een hand op mijn schouders en kijkt me met haar mooie groene oogjes aan.
'Hij gaat heelhuids terug komen.' Stelt ze me gerust.
Ik knik. Ik denk dat ze gelijk heeft nergens om over druk te maken. Ookal zegt mijn hart iets anders.

Ik liep het lokaal in en daar zag ik Nassim. Ik liep op hem af en plofte naast hem neer. Hij had zijn pet om en daarom zijn kap. Duidelijk dat hij zijn gezicht verbergt.
'Nassim wil je die hoofddeksels afdoen.'
Hij kijkt op naar onze mevrouw en schud daarna zijn hoofd.
'Nassim nu!'
Hij zucht en doet zijn kap af maar zijn pet liet hij nog aan.
'Ik tel tot 3 of je kan je al gaan melden!'
Hij zuchtte nog harder en deed zijn pet af. Daar zag ik het dan, wat hij probeerde te verbergen was een blauw oog, zijn lip was half gescheurd en hij had een kras net boven zijn wenkbrauw.
'Gevochten of?' Zei ik.
Hij draaide zijn hoofd 40graden naar me toe en keek me diep aan, alleen deze keer zag ik geen emotie zijn ogen stonden zo koud alsof hij dood is.
Hij kucht en focust zich daarna weer op zijn boek. En zucht verlaat mijn mond.
'Mevrouw!' Riep ik midden in de les.
Ze draaide zich met een ruk om zonder het woord dat ze op bord schreef afmaakte.
'Wat is er Selma?' Ze legde haar boek neer en kwam naar me toe. Meneer D zou zoiets nooit doen, hij zou me ter plekke negeren logisch ook maar ja.
'Mag ik de les verlaten?' Zeg ik haast smekend. Ik zag zo dat ze aan het nadenken was.
'En waarom dan wel?' Zegt ze na een tijdje.
'Ik euhm ik voel me niet zo lekker.'
Ze keek me eentijdje aan, alsof ze mijn gedachte probeerde te lezen en knikte dan. Ik raapte mijn spullen bij elkaar en keek toen op naar Nassim die me aanstaarde. 'Heb ik soms wat van je aan.' Zeg ik tegen hem terwijl ik mijn tas dicht doe.
'Je voelt je helemaal niet slecht.' Fluistert hij.
'Wat?' Ik pakte mijn tas en ging recht voor hem staan.
'Ja je hoorde me goed, je voelt je niet slecht.'
'En hoe weet jij dat dan?' Fluister ik.
Hij keek me aan en stond dan op.
'Mevrouw mag ik ook weg voel me ook niet zo lekker.'
Ik keek hem aan terwijl hij opstond en ook zijn tas inpakte.
Hij tilde zijn rugzak op, en draaide zich dan naar me toe en grijnsde naar me.
'Je voelt je kern gezond.' Zeg ik.
Hij schudde zijn hoofd.
'En hoe weet jij dat dan?' Zegt hij me na. Ik glimlach en loop het lokaal uit met Nassim achter me.
Ik liep naar de deur tot Nassim me inhaalde en voor me ging staan zodat ik niet door kon.
'Ga aan de kant.' Zei ik na een tijdje hem aangestaard te hebben. Hij schudde zijn hoofd hevig.
'Jij en ik moeten praten, en heel goed praten.'
Ik keek naar zijn ogen, en toen weer naar zijn blauwe oog ik wil wel weten hoe dat gebeurt is. Net dat ik mijn mond wilde optrekken schudde hij zijn hoofd en deed de deur open.
'Niet hier.' Zei hij en hield de deur voor me open. Ik knikte en liep naar buiten. Ik keek om me heen er was werkelijk niemand op de speelplaats. Ik wilde me net verzetten toen ik Nassim zag naar een bankje lopen en mij gebaren te komen. Ik zuchtte en liep maar op hem af en zette me op het bankje.
'Vertel me maar eerst waarom je een blauwe oog hebt?' Ik wees naar zijn oog.
'Gewoon een bal gekregen tegen mijn oog tijdens het voetballen.'
Ik knikte alsof ik dit geloof, man ik zie gewoon dwars door je heen maar wilde er niet meer op in gaan.
'Selma ik wil je-' voor hij zijn zin kon afmaken ging mijn gsm af. Ik pakte mijn mobiel en keek naar de naam die me belde. Fouad! Fouad! Hij belt me nooit! Alleen.... Ik begon hevig te ademen en met trillende handen nam ik op.