From hate to love

Chapter 44

'Wat brengt jou hier?' Vraagt hij dan als ik op de bank plof en om me heen de woonkamer bestudeer. De tv staat aan en blijkbaar was hij gewoon naar babytv aan het kijken. Als ik eentijdje naar de tv staar en hij het merkt haast hij zich naar de afstand en zet hij de tv uit.
'Ik euh ja je belde dus daar was ik aangekomen met het zappen.' Zegt hij z3ma zich zelf verdedigend hmm.
Het is hier echt schoon eigelijk. Hij klikt het licht aan en komt dan terug met een glas water. Had ik dat dan gevraagd?
'Hier.' Dankbaar pak ik het glaswater van hem aan en drink het in een keer op. Wauw blijkbaar had ik dat echt nodig.

'Dus?' Zegt hij dan. Iets aan hem is plots veranderd, hij lijkt niet meer op de persoon die naar mijn feest kwam. Zijn ogen zijn helderder dan toen dat is zeker.

Ik richt mezelf op de tafel en leg het glaswater neer.
Dan keer ik met mijn hoofd en kijk naar Nassim die nu met zijn duimen aan het spelen is en ernaar kijkt alsof hij zijn duimbewegingen bestudeerd.
'Ik wil het weten Nassim, ik wil alles weten wat je weet.' Zeg ik als hij naar me opkijkt en zijn wenkbrauwen optrekt.
'W wat wil je weten dan?'
'Alles.'
'Maar.' Hakkelt hij. 'Wat?'
'Wie is Adan echt, en waarom moet ik voor hem oppassen? Waarom kwam je me waarschuwen Nassim waarom ik wil antwoorden.' Kwam er in een keer uit zonder dat ik het door had sta ik weer en draai me om naar de andere kant van de woonkamer. Ik hoor hoe hij heen en weer met zijn stoel beweegt en dan zijn keel schraapt.
Plots voel ik twee sterke armen om me heen.

Ik versteen helemaal bij zijn aanraking en wring me los om dat om te draaien en dan meteen heel dicht in zijn ogen te kijken.
'Ik wil het je vertellen Selma, maar ik wil je daarmee geen pijn doen.' Zegt hij dan oprecht. Hij meent het. Ik zie het in zijn ogen dat hij het meent.
'Je kan me niet beschermen door de waarheid verborgen te houden want vroeg of laat komt het naar boven.' Zeg ik dan wijs. Jep ik voel me echt wijs nu.

Hij zucht en ik voel zijn zucht letterlijk op me branden.
'Beloof me dat je geen pijn zult voelen.'
'Dat kan je me niet vragen.' Zeg ik.
'Dat weet ik.' knikt hij. 'Ik wil mezelf gewoon gerust stellen.' Zegt hij erbij en komt dan nog dichter naar me toe.
'Ben je zeker?' Vraagt hij dan weer.
Ik knik en volg zijn ogen die op de bank rusten. Braaf vol ik zijn ogen en zet me neer op de bank om te horen wat hij te zegen heeft.
Ik ben er klaar voor.
Ik ben klaar voor de klap. Want ik voel gewoon dat ik hier ter plekke zal gaan.

'Nou?' Schud ik mijn hoofd en wacht tot hij eindelijk wat gaat zegen.
'Jij bent niet het enige meisje waarmee Adan zo contact heeft als met jou.' Zegt hij in een keer en ploft op de bank.
Ik kijk hem na en wacht tot hij het duidelijker uitlegt.
'Hij gaat ook met een vriendin van mij, en omdat hij met jou kust en tegelijk ook met haar zijn er ook andere meisjes.'
'Klootzak.' Zeg ik en probeer mijn tranen in bedwang te houden. 'Vieze vuile klootzak.' Ik voel Nassim's ogen op me prikken en ik draai me weg zodat ik snel mijn tranen kan weg pinken.
Ik voel plots een hand op mijn schouder en dan kijkt ik op naar zijn gezicht.

'Niet doen, niet verbergen wat niet te verbergen valt.' Bij die woorden rollen er tranen over mijn wang en het lijkt niet te stoppen. Na de ene volgt de andere. Nog steeds kijk ik naar Nassim die voor me hurkt.

Ik voel mijn ogen nog meer prikken. Jullie denken dat ik me aanstel? Maar ik hield echt van Adan. Wat maak ik jullie wijs ondanks dit hou ik nog steeds van hem. Maar ik weet dat ik mijn waarde moet kennen. Ruw veeg ik mijn tranen weg. Maar het helpt niet want ze komen weer harder naar beneden vallen. Ik laat mijn blik op de grond vallen. Ik voel hoe mijn ogen pijn beginnen te doen. Ik huil niet zo vaak. Ik huilde alleen bij mijn vaders dood en nu dit. En als ik huil dan is het in een keer extreem.

'Het spijt me.' Zegt hij terwijl hij mijn tranen met zijn vingers weg veegt.
'Het spijt me echt heel erg.' Zegt hij dan en kijkt weg. Ik glimlach kort door mijn tranen heen.
'Ik kan het niet geloven.' Zeg ik dan voor me starend.
'Ik begrijp je, het is ook moeilijk te geloven want alles wat hij zegt en doet lijkt zo-'
'Echt.' Maak ik zijn zin af. Hij kijkt naar me op en knikt dan.